چگونه اسامی در فایل اکسل ممنوع‌التصویری تلویزیون می‌رود و خارج می‌شود؟
پس از سخنان حجت الاسلام و المسلمین زائری درباره مجلس شورای اسلامی در برنامه فرمول یک، بحث ممنوع التصویری این روحانی مجدداً مطرح شد و هرچند با تکذیب از سوی مسئولان صداوسیما همراه بود، در مقابل برخی نمایندگان مجلس تأکید کردند که رئیس سازمان صداوسیما در دیدار با نمایندگان، ممنوع‌التصویری زائری را تأیید کرده است. به گفته کاتب، عضو هیأت رئیس مجلس «نمایندگان مجلس تنها از آقای علی عسگری خواسته بود تا جلوی توهین‌ها به قوه مقننه گرفته شود» و در همین راستا «زائری به طور کلی ممنوع‌التصویر نیست و فقط از این پس در برنامه‌های زنده نمی‌تواند شرکت کند.»
پس از این اتفاق، پرسش‌هایی درباره فرآیند ممنوع‌التصویری چهره‌ها در صداوسیما مطرح شد که اساساً اشخاص با چه سازوکاری ممنوع‌التصویر می‌شوند و چگونه این ممنوعیت برای برخی اشخاص رفع می‌شود؟ بر اساس اطلاعات «تابناک»، با توجه به آنکه برخی ممنوع التصویرها، برای ورود به صداوسیما ممنوع الورود نیز می‌شوند و این فرآیندها به حراست صداوسیما مربوط می‌شود، شواهد نشان می‌دهد مأموریت اجرای این امور نیز به حراست صداوسیما واگذار شده است.
هرچند سیاست رسمی صداوسیما همواره رد هرگونه ممنوع التصویری بوده، به هر حال این واقعیتی است که بارها رخ داده و مبتلایان به آن اذعان داشته‌اند. شنیده‌های «تابناک» حکایت از آن دارد که یک فایل اکسل وجود دارد که در آن نام چهره‌های ممنوع التصویر افزوده و کاسته می‌شود. حواشی فردی که علنی شدنِ آنها صداوسیما را بابت انتخاب مجری یا مهمان برنامه زیر سؤال می‌برد، می‌تواند دلیل ممنوع‌التصویری باشد. رفتارهای خارج از استاندارد صداوسیما به خصوص بیان مطالبی یا انجام رفتاری خارج از عرف مرسوم در تلویزیون نیز می‌تواند منتهی به ممنوع التصویری شود.
همچنین ممکن است مجری یا بازیگری بنا بر اعلام دستگاه‌های نظارتی شخصی فاقد صلاحیت برای اجرای زنده تشخیص داده و بدین ترتیب ممنوع التصویر شود. گفته می‌شود، پس از ورود نام چهره ممنوع‌التصویر به لیست، صرفاً با پیگیری یک مقام مسئول این اسم از لیست خارج می‌شود و سررسیدی برای خروج اتوماتیک نام ممنوع التصویرها از لیست وجود ندارد. البته ممکن است عامل خروج اسامی، پیگیری بازیگران نیز باشد، ولی معمولاً همین پیگیری نیز با واسطه یک مسئول انجام می‌شود و به سرانجام می‌رسد.
البته با توجه به آنکه اساساً تعبیر ممنوع‌التصویر هیچ گاه از سوی مدیران به رسمیت شناخته نشده، اینکه درباره علل و پشت پرده ممنوع التصویری‌ها به صورت متقن سخن گفت، تا حدودی دشوار است؛ برای نمونه برخی مجریان ممنوع التصویر بعضاً در گفت‌وگوهای خصوصی علت ممنوع التصویری‌شان را برجسته‌شدنِ بیش از حد قلمداد کردند اما به مرور مشخص شد، مسائل دیگری باعث شده آنها آنتن را از دست بدهند که یا برخی ادبیات و رفتارشان در یک برنامه بوده و یا به حواشی شخصی‌شان بازمی‌گشته است.
هرچند ممنوع التصویری راهکار مورد قبول برای هیچ ناظری نیست، نمی‌توان این فضا را نادیده گرفت که وقتی یک مجری یا بازیگر سریال‌های تلویزیونی با رفتار نامتعارف یا با کشف حجاب حضور می‌یابد، انگشت اتهام به سمت صداوسیما می‌رود و گروهی که از قضا در چند سال اخیر در تلویزیون قدرت نیز گرفته‌اند، مدیران ارشد رسانه ملی را متهم می‌کردند که چرا بدون انگیزاسیون پرسنل جذب کرده‌اند و آنها بعداً رفتاری خلاف رویه مرسوم صداوسیما انجام داده‌اند! قاعدتاً وقتی چنین فشاری به مدیران صداوسیما وارد می‌شود، ممنوع التصویری واکنش طبیعی است که برای کاهش حواشی در پی گرفته می‌شود.
انتهای پیام/
نظرات شما