خون شهدای هسته ای فریاد می زند انرژی هسته‌ای هنوز حق مسلم ما است

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، زمانی شعار انرژی هسته ای حق مسلم ماست حرف دل همه مردم ایران بود که دشمنان از این شعار ترس و هراس داشتند و عقده های خود را با ترور شهدای هسته ای خالی می کردند هرگاه خبر شهادت یکی از دانشمندان هسته ای اعلام می شد مردم مصمم تر از گذشته به داشتن انرژی هسته ای ایمان پیدا می کردند.

درست است در این چند سال اخیر به خاطر دروغ پردازی رسانه های زنجیره ای در این خصوص که داشتن انرژی هسته ای باعث عقب ماندگی اقتصادی و فقر معیشت مردم شده است کمی این شعار کمرنگ شد اما با عقب نشینی هایی که در برجام انجام شد نتیجه ای گرفته نشد مردم با توجه به دستاوردهایی که انرژی هسته ای می تواند بسیاری از وابستگی ها ایران را به کشورهای غربی که  اهرم فشار و اعمال تحریم های شده است را در داخل بسازد مجدد خواستار فعالیت هسته ای ایران شدند.

شهید هسته ای مجید شهریاری یکی از شهدای هسته ای ایران است که آذر سال 89 به دست رژیم صهیونیستی ترور شد، شهید مجید شهریاری در سال 1345 در زنجان متولد شد. وی متأهل و دارای دو فرزند به نام‌های محسن و زهرا بود. همسر این شهید بزرگوار، بهجت قاسمی عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی است.

 شهید شهریاری از سال 83 تا زمان شهادت نماینده دانشگاه شهید بهشتی در امور اجرایی همکاری با سازمان انرژی هسته‌ای بود. وی همچنین عضویت در انجمن هسته‌ای ایران، مدیریت گروه کاربرد پرتوها، عضویت در شورای آزمایشگاه و شورای فناوری دانشگاه، عضویت در کمیته تخصصی فنی و مهندسی هیات ممیزه، مشاور جمهوری اسلامی ایران در پروژه سزامی و برگزاری چهار کمیته علمی و کارگاه آموزش را در پرونده اجرایی خود داشت.

در صبح حادثه شهید مجید شهریاری و راننده جلو نشستند و همسر وی هم عقب ماشین نشست. پس از طی ششصد متر، در بزرگراه ارتش یک موتور سیکلت به ماشین نزدیک شده و بمب را متصل می‌کند که در همین حین با فریاد راننده همسر و راننده از ماشین پیاده می‌شوند اما مجید شهریار به خاطر کمربند ایمنی نمی‌تواند در زمان کم از ماشین خارج شود.

رهبر معظم انقلاب در منزل شهید شهریار در خصوص این شهید فرمودند: شهادت دکتر شهریاری، آبرویی داد به جامعه علمی کشور. شهادت همچنین شخصیت برجسته و مورد قبولی، به دشمن نشان داد که در محیط علمی جمهوری اسلامی، این‌جور شخصیت‌ها و انگیزه‌هایی وجود دارد، مهم‌ترین تسلایی که انسان در این‌جور حوادث به خودش می‌دهد این است که می‌داند خدای متعال برای این جان‌فشانی‌ها و این شهادت‌ها و این خون‌های به‌ناحق ریخته شده، ثواب‌هایی را معین و مدون کرده که به ذهن ما هم خطور نمی‌کند! به‌قدری این مقامات و درجات الهی، عالی و غیرقابل‌توصیف است که ما اصلاً نمی‌توانیم درک کنیم؛ و مطمئن باشید ایشان الان در بهترینِ حالات است، که هر مؤمنی و هر انسان صالحی، اگر چنانچه اندکی از آن مراتب را با بتواند با دیده‌ی بصیرت خودش ببیند، آرزو می‌کند که ای‌کاش ما به همین سرنوشت دچار بشویم. و الحمدالله رب‌العالمین ایشان (شهید شهریاری) وضعشان این‌طور است؛ و بزرگ‌ترین تسلی این است. لکن تسلای دومی هم وجود دارد و آن قدردانی مردم است. دیدید که مردم ما چه قدردانی و چه ارزش‌گذاری کردند از این شهید بزرگوار. "

یکی از دوستان و همکاران بسیار نزدیک این شهید بزرگوار که راضی به انتشار نام خود نبودند در خصوص شهید شهریار گفت: شهید شهریاری شخصیتی نبود که درباره اقتدار جمهوری اسلامی مماشات به خرج داده و تردید بورزد. ایشان خواهان این بود که جمهوری اسلامی ایران یک قدرت همه‌جانبه جهانی باشد و در تمامی ابعاد پیشرفت کند. اهل مماشات و باج دادن به آمریکایی‌ها نبود.

وی گفت: دکتر شهریاری هیچ‌وقت موافق برجام نبود چرا که برجام جنازه‌ای متفعنی است که عقلای کشور هر چه زودتر باید آن را دفن کنند. اگر شهید شهریاری در حال حاضر حضور داشت نه‌تنها راضی به برجام نمی‌شد بلکه هرچه زودتر در برابر آن مقابله می‌کرد.

خون های شهدای هسته ای هنوز هم این را نشان می دهند که انرژی هسته ای حق مسلم ما است زمانی که کنایه تلخ و معنادار رهبرانقلاب در دیدار با نخبگان که فرمودند: "چند سال پیش، نخبگان آمدند در همین حسینیه نمایشگاه زدند، آن وقتی که هنوز انرژی هسته‌ای حق مسلم ما بود!" می شنویم قلب هر آزاده ای را به درد می آید و مطمئن می شود که برجام دستاوردی نداشته و باید شعار انرژی هسته ای حق مسلم ما است با عمل دولتمردان برای بازگشت به فعالیت های اصلی هسته ای که بعد از برجام متوقف شده این شعار مهم محقق شود.