هر روز با یک شهید؛
«شهید شاکری» مسئولیت‌پذیر بود
در بخشی از زندگی‌نامه شهید یدالله شاکری آمده است: نسبت به امور خانه احساس مسئولیت می‌کرد و برای رفع مشکلات آن می‌کوشید. در ادامه زندگی‌نامه این شهید والامقام را می‌خوانید.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «قم فردا» شهید یدالله شاکری در سال ۱۳۴۲ هم‌زمان با آغاز نهضت امام خمینی (ره) طاغوت ستمگر دیده به جهان گشود. وی با عضویت در نیروی انتظامی به درجه رفیع شهادت رسید. در ادامه زندگی‌نامه این شهید والامقام را می‌خوانید.
یدالله، دوره‌ی دبستان را در روستا گذراند و بهترین شاگرد معرفی شد، پس از آن برای کمک به تامین معاش خانواده همراه برادرش به تهران رفت و در آنجا به کفاشی مشغول شد.
در ۱۸ سالگی برگه اعزام به خدمت گرفت و داوطلبانه عازم سربازی شد، دوره‌ی آموزشی را در فیروزکوه به پایان رساند و پس از آن به دهلران منتقل شد؛ از زمان سربازی او تنها یک نامه به دست ما رسیده که خطاب به پدر و مادرش این‌گونه نوشت:
پدر و مادرم در هر زمان و همیشه دعاگوی شما هستم؛ هیچ‌گونه ناراحتی از من نداشته باشید، روز پنجشنبه از پادگان شفیع‌خانی به دهلران منتقل شدیم. الان که این نامه را می‌نویسم در سنگر با برادران خوبم مشغول چای خوردن هستم، از جانب من به تمام اقوام سلام برسانید، عرضی ندارم جز دیدار شریف شما؛ پس از آن دیگر خانواده خبری از او نداشت تا اینکه در سال ۱۳۸۴ نام او را در لیست کاروان شهدای گمنام و جاویدالاثر اعلام کردند.
به پدر و مادرش خیلی اهمیت می‌داد و به آنها احترام می‌گذاشت، نسبت به امور خانه احساس مسئولیت می‌کرد و برای رفع مشکلات آن می‌کوشید.
خلق‌وخوی نیکوداشت. در کارها امین و پرکار بود و خانواده‌اش از او راضی بودند. به نماز اول وقت و شرکت در جماعت اهمیت می‌داد.
انتهای خبر /
یدالله، دوره‌ی دبستان را در روستا گذراند و بهترین شاگرد معرفی شد، پس از آن برای کمک به تامین معاش خانواده همراه برادرش به تهران رفت و در آنجا به کفاشی مشغول شد.
در ۱۸ سالگی برگه اعزام به خدمت گرفت و داوطلبانه عازم سربازی شد، دوره‌ی آموزشی را در فیروزکوه به پایان رساند و پس از آن به دهلران منتقل شد؛ از زمان سربازی او تنها یک نامه به دست ما رسیده که خطاب به پدر و مادرش این‌گونه نوشت:
پدر و مادرم در هر زمان و همیشه دعاگوی شما هستم؛ هیچ‌گونه ناراحتی از من نداشته باشید، روز پنجشنبه از پادگان شفیع‌خانی به دهلران منتقل شدیم. الان که این نامه را می‌نویسم در سنگر با برادران خوبم مشغول چای خوردن هستم، از جانب من به تمام اقوام سلام برسانید، عرضی ندارم جز دیدار شریف شما؛ پس از آن دیگر خانواده خبری از او نداشت تا اینکه در سال ۱۳۸۴ نام او را در لیست کاروان شهدای گمنام و جاویدالاثر اعلام کردند.
به پدر و مادرش خیلی اهمیت می‌داد و به آنها احترام می‌گذاشت، نسبت به امور خانه احساس مسئولیت می‌کرد و برای رفع مشکلات آن می‌کوشید.
خلق‌وخوی نیکوداشت. در کارها امین و پرکار بود و خانواده‌اش از او راضی بودند. به نماز اول وقت و شرکت در جماعت اهمیت می‌داد.
انتهای خبر /
نظرات شما