از جمله ویژگی های این پل تاریخی، نوع مصالح بکار رفتهی متمایز آن است. به گونه ای که بجای استفاده از آجر، از سنگ های بی شکل و در ابعاد متنوع بهره گرفته شده است. سطح روی این پل از سنگهای مسطح تشکیل شده است و به علت استفاده از سنگ های تراش نخورده و نبود پی مقاوم، باعث تخریب این اثر تاریخی شده است. در صورت عدم رسیدگی به این آثار تاریخی همانگونه که در اثر سیلاب نمایان شده، به همین صورت هم می تواند تخریب شود. پس بهتر است هرچه زودتر برای حفاظت آنها فکری کرد.
نکتهی قابل توجه دربارهی این سازه این است که درازای پل لاتیدان (پلکول)، سه برابر سی و سه پل اصفهان است اما تاکنون گامهای اندکی برای بازسازی، استحکامبخشی و نگاهداری این پل برداشته شدهاست، بهگونهای که تنها در سالهای ۱۳۷۹ و ۱۳۸۶، بازسازی اندکی بر روی آن به عمل آمدهاست. امیدواریم پیش از، از بین رفتن کامل این پل باستانی، فکری به حال آن شود.
تا به حال در سفرتان به بندرعباس، نامی از این پل شنیدهاید یا آن را دیدهاید؟ حیف است که چنین آثاری در کشور عزیزمان، مهجور بمانند.
لینک مطلب: | http://qomefarda.ir/News/item/2766 |