جوانی، ناپختگی و عدم آگاهی زوجین از مهارتهای زندگی، اصلی ترین عوامل طلاق زوج های جوان است
کد خبر: 29521
دانشیار گروه مطالعات زنان دانشگاه الزهرا گفت: جوانی، ناپختگی و عدم آگاهی زوجین از مهارتهای زندگی اصلی ترین عوامل طلاق زوج های جوان است.
مهرانگیز شعاع کاظمی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، با اشاره به اهمیت نهاد خانواده اظهار داشت: خانواده نخستین نهادی است که فرزند با تعامل با والدین یاد میگیرد چگونه در جهان خارج زندگی کند و پاسخگوی روابط اجتماعی باشد. یکی از مهمترین نقشهای خانواده، همدلی بین اعضای خانواده است که در هیچ نهادی این صمیمیت و ارتباطات به شکلی که در خانواده وجود دارد، قابلدستیابی نیست. درواقع، خانواده نظام پویایی است که افراد میتوانند با ارتباطات عاطفی مسائل و بحرانهای پیش رو را حل نمایند. متأسفانه برخی از رفتارهای خانوادگی، زمانی که در بستر ارتباطات عاطفی درست شکل نگیرد و صمیمیت و همدلی در بین اعضای خانواده کمرنگ شود، موجب نارضایتی روانی افراد میگردد و میتواند پایهگذار مسائل مخرب اجتماعی باشد؛ زیرا افرادی بهخوبی مهارتهای ارتباطی و رفتارهای میان فردی در درون خانه را یاد نگرفتهاند، دچار مشکلات اجتماعی میشوند که درنهایت، باعث بروز آسیبهای اجتماعی میگردد.وی بروز این اختلافات در هنگام ازدواج زوجین را مورد توجه قرار داد و ابراز داشت: امروزه اختلافات زوجین، بهویژه در سالهای آغازین زندگی مشترک، گسترده شده و اولین نکتهای که حتی بزرگترها نیز بر زبان میآورند، جوانی، خامی و ناپختگی آنهاست.
شعاع کاظمی تصریح کرد: درواقع، این همان عدم آگاهی زوجین است، آنها به علت نداشتن مهارتهای زندگی مشترک و داشتن غرور و لجاجت و توقعات نابجا و نیز با خودپسندی و بدگمانی و بیتوجهی، همه اصول را زیر پا گذاشته و احتمالاً با داشتن فرزند، فقط به طلاق فکر میکنند. روانشناسان همیشه توصیه میکنند قبل از ازدواج و در بدو شروع فرایند آن، باید به افراد آموزش دهیم که بروز مشکل و مسئله در زندگی، اجتنابناپذیر است، اما آنچه بسیار مهم است، مهارت حل مشکل و مسئله است که زوجین باید آن را بیاموزند. زمانی که زن و شوهر هنوز مهارتهای حل تعارض و اختلاف و دیگر مهارتهای لازم را یاد نگرفتهاند، وارد زندگی مشترک شوند، طبیعی است که با اولین بروز اولین اختلاف، از هم جدا شوند.
دانشیار گروه مطالعات زنان دانشگاه الزهرا تصریح کرد: به اعتقاد روانشناسان، خانوادههای جدید، بیش از خانوادههای قدیمیتر، نیازمند تأمین نیازهای عاطفی است؛ اما چگونه باید از مهارت مهم مهرورزی و محبت را برای ابراز به یکدیگر استفاده کنند؟ آیا این نیز به مهارت نیاز ندارد؟ فلسفه ازدواج این است که افراد بتوانند به این هدف برسند و نیازهای عاطفی یکدیگر را تأمین کنند. امروزه در فضای مجازی و یا در بسیاری از ارتباطات افراد، میبینیم آنها تلاش میکنند در این فضاها، برای خودشان مأمنی جهت آرامش ایجاد کنند. اگر خانواده برای آرامش مهیا نباشد، افراد به انتخاب راهکارهای غیراصولی و نامتعارف مانند فرار از خانه و ارضای نیاز جنسی در بیرون از چارچوب ازدواج روی میآورند.