«این وصیت‌نامه‌ها انسان را می‌لرزاند و بیدار می‌کند»
امام خمینی
اَحَسِب النّاسُ اَن یُترکُوا اَن یَقوُلوا امنّا و هُم لاَ یَفتَنوُن. آیا مردم فکر می‌کنند که ترک شده‌اند که بگویند ایمان آوردیم و امتحان شوند.
السلام علیک یا ابا عبدالله السلام علیک ایها الامام المظلوم الشهید. سلام بر تو ای نور ای مظهر معرفت و بزرگی
از آغاز زندگی و از کودکی‌ام با عشق تو بزرگ شدم و کام مرا با تربت پاک و مطهر تو برداشتند و خمیرمایه من با نام تو رشد کرده است، تو برخاستی؛ چون برخاستن یک اصل اساسی در مکتب تشیع و در مکتب توحید است. آنجا که ابراهیم (ع) ناپاکی‌ها و بت‌ها را پاک کرد. همه قیام بر علیه نابرابری‌ها بود. اما همیشه بت‌ها سنگی نیستند. گاهی هوای نفس بت می‌شود و گاهی دنیا و زرق‌وبرق آن بت می‌شود و انسان دنیا و هوای نفس را می‌پرستد؛ خدایا تو می‌دانی برای شکستن این بت‌ها به پا خاستم و می‌دانی ضعیفم، پس از تو کمک می‌خواهم؛ می‌خواهم از این قفس تنگ و تاریک به‌سوی تو پر بگشایم.
ای برادران دنیا به چه کس ماندنی بود که برای ما بماند دنیا محل رفتن است نه ماندن.
از برادران دینی خود تقاضا دارم نسبت به خون شهدا احساس وظیفه کنند و پرچم اسلام را حفظ کنند. از ولایت‌فقیه بی‌چون‌وچرا پیروی کنید و دست از حمایت روحانیون برندارند که اسلام خالص را به شما معرفی می‌کنند و هدف دشمن جداکردن شما از روحانیت و امام است، اگر خداوند متعال مرا لایق دانست، شهادت این فوز عظیم را نصیب من می‌کند.
در آخر وصیتی با پدر و مادرم دارم، می‌دانم در زندگی خود فرزندی لایق برای شما نبودم. نمی‌توانستم قدردان خوبی‌تان باشم. از شما التماس دعا دارم و مرا دعا کنید.
برای تمام شهدا و علی‌اکبر حسین عزاداری کنید، از برادران شریف و خواهران مهربانم می‌خواهم که مرا حلال کنند اگر برخورد بدی با شما داشتم. از پدر و مادرم می‌خواهم از تمام همسایه‌ها، فامیل‌ها، دوستان و همه کسانی که شاید از دست من رنجیده باشند حلالیت بطلبید.
ای‌خوشا با فرق خونین در لقای یار رفتن/ سر جدا پیکر جدا در محفل دلدار رفتن
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
انتهای پیام/
| لینک مطلب: | http://qomefarda.ir/News/item/48267 |