در فرازی از زندگی‌نامه شهید آیت‌الله محمد صدوق گلپایگانی می‌خوانید: او یکی از شاگردان برجسته حضرت آیت‌الله‌العظمی بروجردی (ره) و امام خمینی (ره) به‌خاطر طرح سؤالات علمی دقیق، همواره موردتوجه علما و مراجع بود و از طرف آیت‌الله بروجردی جهت تبلیغ به شهرهای مختلف کشور اعزام می‌شد.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «قم فردا»شهید آیت‌الله محمدصادق صدوق گلپایگانی در تاریخ یکم فروردین‌ماه ۱۳۰۳ در شهر تاریخی و شهیدپرور گلپایگان به دنیا آمد.

 وی پس از چندی مجاهدت جهت شکل‌گیری انقلاب اسلامی به دست عمال و مزدوران رژیم منحوس شاهنشاهی در زندان قصر تهران، توسط ساواک بر اثر شکنجه‌های فراوان به شهادت رسید و پیکر مطهرش را به خانواده‌اش تحویل ندادند و به مجتهدی بی‌نشان شناخته شد.

 در ادامه زندگی‌نامه این شهید انقلاب را می‌خوانید.

 پدرش روحانی عالی‌قدر مرحوم حاج شیخ فرج‌الله تیکنی که در علم و عمل به‌ویژه تقوا، زبانزد خاص و عام بود.

 مادری پرهیزکار و اهل درایت داشت. پدرش می‌گفت: علاقه دارم همه فرزندانم خدمتگزار دین و امام‌زمان «ارواحنافداه» باشند و ایشان به خواست پدر، راه حوزه را برگزید.

 وی تحصیلات مقدماتی علوم اسلامی را در محضر آیت‌الله محمدی گلپایگانی (ره) «پدر آیت‌الله محمدی گلپایگانی رئیس‌دفتر مقام معظم رهبری» گذراند و بعد از چندی به حوزه علمیه اراک عزیمت و پس از تأسیس حوزه علمیه قم، به این شهر نقل‌مکان کرد و سال‌های متمادی در محضر اساتید بزرگ به فراگیری علوم مختلف حوزوی پرداخت.

 به علت هوش و استعداد خدادادی که داشت به‌زودی به درجات شامخ علمی نائل گردید. او یکی از شاگردان برجسته حضرت آیت‌الله‌العظمی بروجردی (ره)، امام خمینی (ره) و دیگر مراجع بزرگ زمان خود بود و به‌خاطر طرح سؤالات علمی دقیق، همواره موردتوجه معظم‌له بود و از طرف ایشان جهت تبلیغ به شهرهای مختلف کشور اعزام می‌شد.

 آن عالم مجاهد از طرف حضرات آیات عظام بروجردی، امام خمینی، گلپایگانی، خویی، اراکی و مرعشی نجفی دارای اجازات متعدد شرعی بودند و باتوجه‌به توان علمی ارزشمندی که داشتند، طلاب بسیاری در محضر ایشان به تحصیل می‌پرداختند.

 ایشان از جمله روحانیون آگاه و پر شور و خستگی‌ناپذیر بود. باتوجه‌به آنکه هنوز شعله‌های انقلاب مشتعل نشده بود به ارشاد و روشنگری مردم می‌پرداخت و از هر فرصتی برای این امر بهره می‌برد.

 صراحت بیان و شجاعت کم‌نظیر آن شهید بزرگوار باتوجه‌به ایام خفقان دوره ستم‌شاهی، از وی چهره‌ای انقلابی ساخته بود. ایشان ضمن افشاگری نسبت به جنایات رژیم پهلوی در منابر و مباحث، مردم را از نظرات حضرت امام خمینی در مورد حاکمیت غیرقانونی محمدرضا شاه آگاه می‌نمود به همین جهت مورد خشم و دشمنی رژیم طاغوت قرار داشت.

 چندین بار توسط ساواک دستگیر و به شهرهای مختلف تبعید گردید. در آخرین بار دستگیری، مأمورین رژیم طاغوت به منزل ایشان هجوم برد و کتابخانه شخصی وی را که دارای کتاب‌های باارزش و نفیس بود، به تاراج برده و برخی را به آتش کشیدند.

 لیکن حمایت حضرت آیت‌الله‌العظمی بروجردی، مانع از آزار جدی به او می‌شد. بعد از رحلت معظم له شهید صدوق در قم و شهرستان‌ها و در مراکز تبلیغ بارها از امام خمینی (ره) به‌عنوان بهترین جانشین معظم‌له یاد می‌کرد و احکام را طبق رساله حضرت امام بیان می‌نمود، تا آنکه توسط ساواک دستگیر شد.

 آن شهید بزرگوار تا مدتی به‌صورت انفرادی در زندان قم بازداشت و سپس به زندان قصر تهران منتقل گردید.

 شهید صدوق به امام خمینی و اندیشه‌های انقلابی ایشان عشق می‌ورزید. او در راه زمینه‌سازی انقلاب اسلامی بسیار کوشید و زندان‌ها، هجرت‌ها و زجرها و شکنجه‌های فراوانی را تحمل کرد و دشوارتر از آن، تهمت‌ها و حرف‌های ناروایی بود که از سوی بدخواهان و روحانی‌نماهای طاغوتی علیه او اعمال می‌شد، اما ایشان استقامت می‌نمود و سرانجام باآن‌همه مبارزه، فداکاری، مجاهدت و ایستادگی، در زندان قصر مظلومانه و غریبانه پس از تحمل شکنجه‌های فراوان عمال طاغوت، در تاریخ ۴ آبان ۱۳۴۰ در سن ۳۷ سالگی به فیض شهادت نائل گردید.

 پس از شهادت آن روحانی مبارز، رژیم طاغوت برای حفظ آبرو و عدم رسوایی هر چه بیشتر، حاضر به تحویل پیکر مطهر او به خانواده‌اش نشد و حتی اجازه برگزاری مجالس ترحیم در مدرسه فیضیه و مساجد شهر مقدس قم را نیز صادر نکرد و مانع از آن شد. علی‌رغم پیگیری‌های متعدد، نشانی از محل دفن آن شهید بزرگوار یافت نشد و تاکنون نیز بی‌نشان مانده است.

 آخرین سخنرانی شهید صدوق در مسجد اعظم قم «بعد از رحلت آیت‌الله‌العظمی بروجردی» در سال ۱۳۴۰ که منجر به دستگیری و شهادت ایشان شد:

 بهترین جانشین برای مرجعیت معظم‌له، شخص حاج‌آقا روح‌الله خمینی است.

 وی فرموده بود: امام خمینی اعلم‌تر و شجاع‌تر از دیگران است؛ اوست که می‌تواند حوزه‌های علمیه را سروسامان دهد.

انتهای خبر /