حیدر از ۵ سالگی به مکتب‌خانه می‌رفت، قرآن می‌خواند، حتی زمانی که مدرسه را شروع کرد مکتب را ترک نکرد تا آموزش خواندن قرآن را به اتمام رساند. ۱۳ساله بود که قیام ۱۹ دی شکل گرفت، او نسبت به اتفاقات پیرامونش حساس بود و دغدغه‌مند. حیدر جثه‌ای کوچک داشت و روحی بزرگ که در کالبد جسم خاکی‌اش بی‌قراری می‌کرد.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «قم فردا» نماز را به جماعت در مسجد می‌خواند همه محرم و صفر را در دسته‌های عزاداری زنجیر می‌زد، شب‌های قدر را تا صبح در مسجد و حرم حضرت معصومه (س) مناجات می‌کرد و اگر مادر اعتراض می‌کرد که چرا دیر آمده در پاسخش می‌گفت: اسلام را در گوشه‌نشینی و کناره‌گیری جستجو نکنید.

 روحیه حق‌طلبی داشت از خانواده ضعیف و پرجمعیتی بود خودش فرزند ششم خانواده بود. پدرش کارگر ساده راه‌آهن با درآمدی اندک، کودکی و نوجوانی‌اش دغدغه‌مند بود. آراسته به فضایل اخلاقی و مسئولیت‌پذیر، در پاکیزگی و نظافت مدرسه به فراش مدرسه کمک می‌کرد و می‌گفت این کلاس برای ما هست و تمیزی‌اش نیز وظیفه ما هست. هرکس با این نوجوان همنشین می‌شد صفات نیکو را در او شاهد بود. حجب، حیا و ادب در وجودش ملموس بود.

 گرچه سنش اندک اما جثه کوچکش روح بزرگش را با خود داشت. روحی که در این کالبد خاکی نمی‌گنجید. دلاورمرد کوچک روحیه‌ای حیدری داشت. او نیز مانند دیگر بزرگ‌مردان این سرزمین درس‌آموز مکتب عاشورا بود و قاسم زمان خویش.

 هیچ‌کس صدای بلند و سخن تندی از او نشنید. فریاد او تنها علیه ظلم، جور و ستم در تظاهرات بلند بود. بی‌باک و شجاع بود. هیچ‌گاه زیر بار حرف زور نمی‌رفت و در مقابل ظلم مقاومت می‌کرد. در مباحث دینی و سیاسی شرکت می‌کرد و گوش فرامی‌داد و اخبار و حوادث پیرامون را پیگیری می‌کرد. روز ۱۹ دی ۱۳۵۶ او نوجوانی ۱۳ساله بود. از همان ابتدای مراسم در راهپیمایی علیه رژیم و حضور در منازل علما شرکت کرد. جسمش کوچک بود؛ اما تفکری بزرگ و وسیع داشت.

 یک‌بار تصادف کرد، اما جان سالم به در برد، شاید قرار نبود بی‌هدف جان ببازد. روح بلند او ملکوتی بود و آماده شهادت. روز ۱۹ دی سال ۱۳۵۶ مصادف بود با روز دوشنبه بعد از حضور در بیوت علما در همان صفوف اول تظاهرکنندگان قرار گرفت و مشت‌های گره‌کرده کوچکش و فریاد «مرگ بر شاه»، «مرگ بر خائنین» و «درود بر خمینی» را سر داد.

 در میان فریاد و همهمه جمعیت ناگهان صدایش با شلیک گلوله‌ای ساکت شد و خون سرخش در چهارراه بیمارستان فاطمی بر زمین جاری شد. امروز بنام لاله های سرخ ۱۹ دی این مکان بنام «میدان شهدا» نام‌گذاری شده است.

 پیکر خونینش را با حضور نیروهای نظامی تحویل دادند و خانواده و دوستانش اجازه نداشتن برایش عزاداری کنند. قلب پاک و معصومش آماج تیر ظلم و جور قرار گرفت، اما صدای تپش‌هایش برای همیشه در گوش تاریخ زنده ماند.

 حیدرضایی در کنار دیگر تظاهرات‌کنندگان قیام خونین ۱۹ دی سال ۱۳۵۶ در سایه ولایت قیامی بزرگ را رقم زدند. نه‌تنها زندگی حیدر بلکه مرگ سرخ او خیلی از اطرافیان و آشنایان را از خواب غفلت بیدار کرد. خیلی‌ها با دیدن سن کم اما شجاعت این مرد بزرگ متحول شدند و بپا خاستند. قیام ۱۹ دی نقطه عطف انقلاب اسلامی و موجب پیروزی این انقلاب در ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ شد. فریاد «هیهات من الذله» شهدای ۱۹ دی تا امروز طنین‌انداز است.

 در آن روزهای خفقان وقتی پیکر حیدر را با حضور نیروهای نظامی آوردند خانواده جرات گریه و زاری و برگزاری مراسم نداشت. دوستانش تاج گلی تهیه کردند و در روز هفتم شهادتش با حضور بر سر مزارش با آرمان این شهید بزرگ تجدید میثاق کردند.

 مردم قم هر ساله در این روز بزرگ برای تجدید میثاق با آرمان‌های رهبر معظم انقلاب و بهره‌مندی از رهنمودهای ایشان عازم تهران می‌شوند. امروز نیز در کنار مردم قم، خانواده شهدا و ایثارگران و خانواده شهدای ۱۹ دی به دیدار مقام معظم رهبری شتافتند.

انتهای خبر /