آرامش نسبی وجود دارد؛ اما عامل این آرامش نسبی در دنیا چیست؛ زیرا آنچه به‌عنوان پاسخ بشر مطرح می‌شود تجربه‌ای بشری نیست.
ایمان واقعی و کامل راه اساسی و اصلی رسیدن به آرامش است و هر چه ایمان قوی‌تر باشد آرامش هم‌بالاتر است. خود واژۀ ایمان نیز که از مادۀ «امن» به معنای طمأنینه داشتن روح و زایل شدن ترس است این معنی را در بر دارد.
یکی دیگر از عوامل آرامش، ذکر است که به معنای یادآوری به قلب و زبان است. ذکر در برابر غفلت و گاه در برابر نسیان به کار می‌رود.
خواندن دعا و تضرع در درگاه الهی یکی از عواملی است که آرامش را در وجود آدمی ایجاد می‌کند؛ زیرا انسان در امواج پرتلاطم زندگی و در کش‌وقوس رنج‌ها به تکیه‌گاهی نیازمند است که به آن پناه ببرد و درون پر اضطراب خود را آرام بخشد و دعا و نیایش همان پل ارتباطی عالم ماده با ملکوت و تجلی قلبی ارتباط با خدا است؛ دعا و نیایش تسلی‌بخش دل‌های خسته و مایه‌روشنی و صفای جان و نیروبخش انسان در برابر مشکلات و فراز و نشیب‌های زندگی و از بهترین ابزار ارتباط با خداوند است.
خواندن نماز نیز در به‌دست‌آوردن آرامش تأثیر بسیار زیادی دارد، به‌نحوی‌که می‌توان گفت هیچ‌کدام از عوامل آرامش‌زا به‌اندازه نماز در رسیدن انسان به مقصود تأثیر ندارد.
توبه از دیگر راه‌های کسب آرامش است که زمینۀ ایجاد آرامش و اطمینان روحی و روانی است، چرا که گنهکار خود را در یک بحران روحی می‌بیند که این بحران روحی با توبه تبدیل به آرامش و سکون خاطر فرد می‌شود.
ماه مبارک رمضان زمان مناسبی برای کسب آرامش است به‌طوری‌که فرصت مناسب برای بیداری در سحر و مناجات و خلوت با خدا و روزه‌داری و گرسنگی در روز و به‌تبع آن سکوت ناشی از حکمت روزه را برای بندگان مؤمن خداوند فراهم آورده است.
توکل به خداوند و واگذاری امور به او یکی دیگر از عوامل آرامش است؛ زیرا اگر انسان در انجام کارها به خدا توکل کند در حقیقت به بزرگ‌ترین و شکست‌ناپذیرترین اسباب تکیه نموده است که این موجب تقویت اراده می‌شود، و دیگر هیچ یک از اسباب ناسازگار روحی، بر اراده او غالب نمی‌آید و همین زمینۀ موفقیت و سعادت است که آرامش را به دنبال دارد.
یکی از عواملی که موجب آرامش افراد امید به آینده و صبر است؛ زیرا وقتی انسان گمان داشته باشد که در آینده نعمتی نصیب او خواهد شد، احساس خوب و حالت مطلوبی به وی دست می‌دهد و صبر مطمئن‌ترین کشتی نجات و کلید هر خوبی و دروازه خوشبختی و کامرانی دنیا و آخرت است و از زمینه‌های ایجاد آرامش به شمار می‌رود.
قرآن نسخه شفابخشِ دردها، عامل تسکین قلب‌ها، محکم‌کننده دل و آرام‌بخش است. هر که با این نسخه الهی انس بیشتری داشته باشد و بر خواندن و عمل به آن مداومت داشته باشد احساس اطمینان و آرامش بیشتری دارد.
عفت حالتی در وجود و نفس آدمی است که وی را از غلبه شهوت بازمی‌دارد. عفیف کسی است که دارای این وصف باشد. در خصوص رابطه عفت با آرامش باید گفت نتیجه عفت و پاک‌دامنی، داراشدن طهارت نفس است و تا جایی انسان را پیش می‌برد که در پاکی به مقام ملائک می‌رسد؛ نتیجه این طهارت و پاکی نفس، آرامش است.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسین سلوکی استاد حوزه علمیه
انتهای خبر /150
| لینک مطلب: | http://qomefarda.ir/News/item/53258 |