بلافاصله پس از این بازی بازار مقایسه بین سرمربی بلژیکی فعلی تیم ملی و کارلوس کی روش داغ شد. به ویژه اینکه بازی با بحرین نخستین محک جدی ویلموتس روی نیمکت تیم ملی ایران بود و پس از برتری ۱۴ بر صفر مقابل کامبوج، شاید بدبینترین هواداران فوتبال ملی هم تصور نمیکردند یوزها (لقب تیم ملی ایران) مانند ۵ بازی قبلی شان در این دیدار هم برنده از زمین بیرون نیایند و حتی برای بار چهارم بازنده شوند.
در چنین وضعیتی برخی کارشناسان دست به مقایسه ویلموتس و کی روش زده و شکسته شدن رکورد نباختن تیم ملی در مقدماتی جام جهانی را پس از هفت سال به رخ ویلموتس کشیدند. برخی دیگر هم حتی با پیش کشیدن نتیجه دیدار تیم ملی کلمبیا که اکنون مرد پرتغالی را روی نیمکت دارد مقابل الجزایر، بحثی را که هیچ ارتباطی به فوتبال کشورمان ندارد، زمینه مقایسه کی روش با ویلموتس قرار دادند.
با توجه به حضور هشت ساله کارلوس روی نیمکت تیم ملی طبیعی است فردی که جانشین او شده مدتی با کی روش مقایسه خواهد شد، اما اینکه با تحلیلهای سطحی بخواهیم مدام ذهن سرمربی بلژیکی را که از زمان شروع کارش در ایران یک یورو هم دریافتی نداشته است به بررسی عملکرد خودش با کی روش بکشانیم، بیش از اینکه برای ویلموتس کارساز باشد به او و تیم ملی ضربه میزند.هرچند سرمربی ۵۰ ساله فعلی تیم ملی در پنج بازیای که هدایت این تیم را عهده داشته از بیشتر نفرات زمان سرمربیگری کی روش استفاده میکند و تنها نفراتی مانند محمد محبی، مهرداد محمدی، سیاوش یزدانی و محمد نادری به فهرست بازیکنان تیم ملی اضافه شده اند، اما به هر حال او برای نتیجه گرفتن از تفکر و ایده هایش نیاز به زمان دارد و نباید با یک باخت پشت ویلموتس را خالی کرد.
از طرفی با وجود تاثیرگذاری کی روش در فوتبال ایران باید قبول کرد این مربی اکنون دیگر در ایران حضور ندارد و فرسنگها دورتر از کشورمان چالشهای مختلفی را در فوتبال کلمبیا تجربه میکند. به همین دلیل هواداران کی روش هم وظیفه دارند مانند کوه پشت مرد بلژیکی باشند و از او حمایت کنند. اکنون دورانی است که باید با هم بودن را معنی کرده و ۲ قطبی کی روش- برانکو را به کی روش- ویلموتس تبدیل نکنیم.
مارک ویلموتس شب بدی را در منامه پشت سر گذاشت، اما نباید از یاد برد مردان ایران با تفکرات سرمربیانی مانند برانکو و کی روش بزنگاههایی از این سختتر را هم به سلامت طی کرده اند. خاطره سازی ملی پوشان فوتبال کشورمان پس از باخت تلخ به اردن در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ و شکست مقابل لبنان و ازبکستان در مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴ تا ابد در حافظه تاریخی فوتبال ایران میماند.
اکنون نباید به گذشته بازگردیم، بلکه باید با حمایت از ویلموتس و یارانش، تنها نگاه به آیندهای بهتر داشته باشیم، چراکه دود ۲ قطبی سازی در نهایت به چشم یک ملت رفته و رویای سومین صعود متوالی به جام جهانی را بر باد خواهد داد.
لینک مطلب: | http://qomefarda.ir/News/item/12746 |