فرومایگی و حقارت همین بس که در کارزار جنگ روایت ها وقتی دستشان از منطق و استدلال کوتاه میشود رو به توهین و تمسخر میکنند. تاریخ از این هزل گویان کوته فکر کم نداشته است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، فرومایگی و حقارت همین بس که در کارزار جنگ روایت ها وقتی دستشان از منطق و استدلال کوتاه میشود رو به توهین و تمسخر میکنند. تاریخ از این هزل گویان کوته فکر کم نداشته است.

چیزی را تمسخر میکنند که شعورشان کشش فهم و درک آن را ندارد

زمانی که پیامبر خدا فتح ایران و روم را در جرقه کلنگی که بر سنگ خورد، در زمان حفر خندق دید و به مسلمانان مژده داد آنان که در دل مرض داشتند نیشخندی زده و گفتند اینان را ببینید امروزشان از حمله دشمنان در امان نیستند و به محاصره افتاده اند و در تامین اولیات خود مانده اند خبر از فتح فردا میدهند.

 آری کسی که در دل ایمان نداشته باشد فراتر از نوک بینی خود را نمیبیند و فهمی از عمق دید رهبران الهی ندارد همان سان که موسی سلام الله علیه قومش را به نیل رساند، از پسشان فرعونیان به سرعت می آمدند در حالی موسی وعده نجات میداد که مفری برای آنان نبود فرمود " ان معی ربی" ! وقتی خدا هست بن بست نیست و درماندگی معنا ندارد اما آیا همگان به ایمان می رسند؟ خیر! برای کوته فکران دنیا پرست این افق آنچنان بلند است که حتی در تصور هم نمیتوانند درکی از آن داشته باشند و نافهمی خود را تبدیل به نیش و کنایه کرده و جز توهین و تمسخر کاری از دستشان برنمی‌آید.

 وقتی نوح نبی که سلام خدا بر او باد، مشغول ساخت کشتی به آن بزرگی در خشکی بود، کافران طعنه زن به تمسخر او مشغول بودن که این شیخ پیر مشاعیرش را از دست داده و کار عبس میکند اما خدا وعده داد که همانگونه که تمسخر میکنید موعد تمسخر مومنان هم خواهد رسید و چه بد سرانجامی برای کافران و مسخره کنندگان رقم خود، احدی نجات نیافت.

 این ندای قرآن است که می‌فرماید: " بگو: استهزا کنید. بی شک خدا آن چه را که از آن می ترسیدید آشکار خواهد کرد و اگر از ایشان بپرسی چرا این سخنان را گفتید؟

مسلماً خواهند گفت: ما فقط بازی و شوخی می کردیم. بگو: آیا خدا، آیات او و پیامبرش را استهزا می کنید؟ عذر نیاورید. شما بعد از ایمانتان کافر شده اید. اگر از گروهی از شما درگذریم گروهی دیگر را عذاب خواهیم کرد، چرا که آنان تبهکار بودند." (سوره توبه آیات 64-66)

این آیات درباره گروهی از منافقان نازل شده که در غزوه تبوک پیامبر را مسخره می کردند، از جمله این که می گفتند: این مرد می پندارد که قصرهای شام و دژهای نیرومند آن ها را تسخیر خواهد کرد، در حالی که چنین امری محال است. در نقلی دیگر آمده است که پس از بازگشت از غزوه تبوک چهار نفر از منافقان در جلوی پیامبر راه می رفتند و آن حضرت را مسخره کرده، با یکدیگر می خندیدند که استهزای آنان به گوش پیامبر رسید و در پی این امر بود که آیات بالا نازل شد و منافقان را برای این عملشان خارج از اسلام و کافر شمرد.

این آیات صراحت دارد و شکی در آن نیست، کسانی که جهالت خودشان را در رسانه بازتاب می‌دهند ایمن از این عاقبت نخواهند بود و بدانند که باید پاسخگوی اعمال زشت و کریه خود باید باشند.

 اما روی سخن به حافظان امنیت و نظام اجتماعی باید گفت که اینان که حریم ادب نگه نداشته و هر مزخرفی را از زباله دان دهانشان در فضای عمومی منتشر و فضای روانی جامعه را آلوده به خزعبلات بی ارزش خود می‌کنند نباید تصور کنند که عقوبتی در انتظار ندارند که منجر به جری‌تر شدنشان می‌شود. آزادی بیان حرفی است و توهین و تمسخر مقوله‌ای دیگر!

 باید با اینگونه لجن پراکنی به شدت برخورد شود که حد واندازه خود بدانند و زیاده بیش از این مهمل نبافند. تکرار اینگونه رفتارهای ناشایست کوتاهی در امر نظارت بر رسانه و فضای مجازی قلمداد می‌شود که شایسته نیست.


انتهای پیام/