روایت نسرین نکیسا از بازی در سریال ماه رمضانی «احضار» را از نظر می‌گذرانید.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، نسرین نکیسا در رشته نمایش تحصیل کرده و با تجربه است. در نخستین قدم هایش در «آژانس شیشه ای» ابراهیم حاتمی کیا ایفای نقش کرد و نقش «فاطمه» همسر «حاج کاظم» را بازی کرد. سپس در سریال تاریخی «یوسف پیامبر (ع)»، «داستان یک شهر»، «کیمیا»، «روزگار جوانی»، «ممنوعه»، «گاندو» و اکنون «احضار» به نقش‌های متفاوت جان بخشید. به بهانه بازی در سریال ماه رمضانی «احضار» به کارگردانی علیرضا افخمی گریزی به کارنامه این بازیگر زدیم.
 

با چه شناختی بازی در سریال ماه رمضانی «احضار» را پذیرفتید؟
در سریال «پرستاران» افتخار همکاری با آقای (علیرضا) افخمی را داشتم و قبل از این سریال هم او را از طریق آثارش و به عنوان ناظر کیفی سریال‌ها می‌شناختم. در سریال «پرستاران» با حساسیت‌های منحصر به فرد آقای افخمی آشنا شدم، شیوه کاری اش با همه کارگردان‌هایی که با آن‌ها کار کردم، خیلی متفاوت بود، سخت گیری ها، وسواس‌ها و حساسیت هایش با وجود این که نویسنده هم بود، خیلی مشهود بود.

بازتاب‌ها چگونه است؟
جای خوشبختی است که واکنش‌های مثبت و منفی دریافت می‌کنیم. حال و هوای کار آقای افخمی نوتر است، مخاطبان چند سالی در این ژانر اثری ندیده بودند. آقای افخمی بر این مقوله اشراف دارد. یک گلایه از مخاطبان دارم؛ کاری که هنوز پخش آن آغاز نشده، صرفاً با دیدن یک تیزر نمی‌توان درباره اثر قضاوت کرد. برای سریال «ممنوعه» چنین قضاوتی از سوی مخاطبان صورت گرفت. تنها سه قسمت آن در شبکه نمایش خانگی پخش شده بود که انتقاد‌های خیلی بدی به سریال شد تا جایی که پخش آن متوقف شد، به نظرم عادت غلط و اشتباهی است «قصاص قبل از جنایت کردن».

در نقش «معصومه»، مادر «مائده» با وجود حساسیت‌های آقای افخمی چگونه بازی کردید؟

نقش مادری را که بازی می‌کنم، خیلی در کارنامه ام تکرار شده است. «معصومه» هم مادری است که دختری امروزی و عصیان گر دارد، جهان بینی نسل امروز با دیروز بسیار متفاوت است. ازدواج دوم «معصومه» و از جهاتی خودش را به روز کرده است. کلیشه نشدن نقش به فیلم نامه برمی گردد و در نهایت نظر قطعی را کارگردان اعلام می‌کند که کاراکتر «معصومه» در فیلم نامه چگونه خلق شود. بخش دیگر هم به طراحی صحنه و لباس و مکان زندگی، مراودات و معاشرت‌های این خانواده بر می‌گردد.

در مقطعی که کم سن و سال بودید، در «آژانس شیشه ای» مقابل دوربین حاتمی کیا بازی کردید، از تاثیر آن در کارنامه کاری تان بگویید.
این توفیق نصیبم شد تا در «آژانس شیشه ای» با ابراهیم حاتمی کیا همکاری کنم و خیلی برایم سرنوشت ساز بود، چون بعد از آن اتفاقات خوبی برایم افتاد. البته در مقطعی به دلیل تولد فرزندم کم کار بودم و نقش‌های کوتاه را می‌پذیرفتم. این شانس با من یار بود که با یک کاراکتر ماندگار به نام «فاطمه» همسر «حاج کاظم» در یکی از بهترین آثار حاتمی کیا باشم. آن روز‌ها پیشنهاد برای بازی در «آژانس شیشه ای» برایم خیلی مهیج بود. آقای آتیلا پسیانی - مسئول انتخاب بازیگران فیلم - با توجه به همکاری‌های قبلی و شناختی که از من داشت، با من تماس گرفت و از من دعوت به کار کرد. قبل از دعوت به بازی درباره فیلم نامه «آژانس شیشه ای» شنیده و جزو آن دسته از آدم‌هایی بودم که دوست داشتم کار ساخته شود و آن را در جشنواره ببینم، ولی نمی‌دانستم که همای سعادت می‌خواهد بر شانه ام بنشیند. جلسه اول که آقای حاتمی کیا مرا دید، چند عکس از من گرفته شد، چند روز بعد برای تست گریم رفتم و خیلی خوشحال شده بودم، بعد فیلم‌های متعددی از من گرفتند.

قبل از این فیلم در سریال «آوای فاخته» در چند سکانس کوتاه توفیق هم بازی شدن با پرویز پرستویی را داشتم. من، آقای پرستویی و بهروز شعیبی- در نقش پسرمان- به دفتر رفتیم، چون آقای حاتمی کیا می‌خواست ببیند که آیا خانواده حاج کاظم از هر نظر با هم هماهنگ هستند یا خیر؟ ما با هم حرف می‌زدیم و فیلم می‌گرفتند، یادم است آقای پرستویی از من پرسید که تا حالا کار کرده ام؟ چون بازیگر نقش مقابل خیلی برایش اهمیت داشت، در واقع مرا گزینش می‌کرد و یادش نبود که هم بازی اش بودم، بعد‌ها که ضبط شده سریال «آوای فاخته» را دیده بود و برای تست تصویر بعدی رفتیم، آقای پرستویی گفت که بازی ام را دیده و مرا تایید کرد و خیلی خوشحال شدم که آقای پرستویی که ریشه چندین ساله و محکمی در بازیگری دارد، مرا تایید می‌کند و در نهایت انتخاب شدم. جلسات دورخوانی جزو اصول کاری حاتمی کیاست و در طول فیلم برداری تعامل خوبی با هم داشتیم.

دلیل حضور کم رنگ تان در سینما چیست؟
در مقطعی خیلی پیشنهاد بازی نداشتم، شاید کار‌هایی که داشتم، نوعی سینمای معناگرا بود که در این ژانر خیلی محدود کار تولید می‌شد و اگر من مثل خیلی از همکاران دیگر از طریق سینمای تجاری ظاهر شده بودم قاعدتاً تقدیر و حضورم در سینما خیلی متفاوت‌تر می‌شد.

شانس این را داشتید که با کارگردان‌های بزرگی در آثار ماندگاری بازی کنید که یکی از آن‌ها سریال «یوسف پیامبر (ع)» بود، بازی در این اثر تاریخی چه سختی‌هایی برای تان داشت؟
این سریال یکی از افتخاراتم است و خدا را شاکرم که در اثری ماندگار بازی کردم. ابتدا برای بازی در نقش مادر حضرت یوسف (ع) دعوت شدم، ولی چون جوان بودم، برای نقش خواهر حضرت یوسف (ع) انتخاب شدم. برایم کار پر خیر و برکتی بود و به واسطه خیرات و برکات این سریال توانستم صاحب خانه شوم. به یاد دارم در زمان بستری بودن مرحوم فرج ا... سلحشور به عیادتش رفتم و مشغول نگارش فیلم نامه حضرت موسی (ع) بود، به من گفت که دلم می‌خواهد توفیق نصیبم شود و بتوانم سریال را بسازم و تو نقش خواهر حضرت موسی (ع) را بازی کنی. کلی خندیدیم و گفتم گویی این مهر بر پیشانی من زده شده که نقش خواهر همه پیامبران را بازی کنم.

«روزگار جوانی» برای خیلی از بینندگان حس نوستالژی دارد. برای فصل دوم آن که در حال ساخت است، دعوت به کار شده اید؟
بعد از این سریال «داستان یک شهر» را با اصغر فرهادی کار کردم که جزو سریال‌های پرمخاطب بود. برای بازی در «روزگار جوانی» صحبت کردیم که، چون کار اپیزودیک است و من مشغول بازی در «گاندو» و «احضار» هستم و مقابل دوربین حسن فتحی در «جیران» هم خواهم رفت، سعی می‌کنم در «روزگار جوانی» نیز بازی کنم.

در پایان درباره نقش تان در سریال «جیران» بگویید.
نباید درباره فیلم نامه توضیح دهم، اما «جیران» هم یک عاشقانه است که در بستر تاریخ زندگی ناصرالدین شاه اتفاق می‌افتد و من نقش مادر «جیران» پریناز ایزدیار را بازی می‌کنم. این موهبت نصیبم شده که در تمام آثار دراماتیک نقش مادر را بازی کنم، زمانی نقش خواهر پیامبران و زمانی هم نقش مادر قهرمان‌ها را دارم!

انتهای پیام/