به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، ماه مبارک رمضان که به نیمه برسد، هلال ماه امامت به دومین امام شیعیان حضرت کریم اهل بیت (ع) امام حسن مجتبی (ع) می‌رسد، سیدی که در امامت خود کریم بود و جزء به نیکی بر سائل صله نمی‌داد، رسمی که از خاندان آل نبوت حضرت رسول اکرم (ص) به ارث بردند و نور دیدگان حضرت محمد (ص) بودند.

درهمین راستا و همزمان با ولادت با سعادت امام حسن مجتبی (ع)، حجت الاسلام احمد بصیری سخنران و کارشناس مذهبی، در گفت‌وگو با خبرنگار ما درباره این امام همام (ع) بیان کرد: از مهمترین انتظاراتی که انبیاء و امامان از بندگان دارند، خدامحور بودن زندگی انسان‌هاست، زندگی‌ای که انسان خدا را محور و پایه اصلی آن قرار دهند. درواقع امام حسن (ع) خود تجلی همین عبارت است، چرا که در روایت ارزشمندی ایشان می‌فرمایند: «هرکس رضایت خدا را بخواهد هرچند که در این رضایت خدا خشم مردم بیاید، اگر او رضایت مردم را کنار بگذارد و رضایت خدا را بگیرد، خداوند او را در همه امور کفایت می‌کند، اما اگر رضایت مردم را بخواهد و خشم خدا را به جان بخرد، خداوند او را به مردم وامی‌گذارد.»

 

وی در ادامه با تاکید بر این سخن که خداوند و ائمه اطهار (ع) می‌خواهند، امور انسان باقی بماند، گفت: باقی ماندن از امور انسان‌ها یعنی این کار به خواست خدا و با رنگ و بوی الهی شکل گرفته باشد. اگر قرار بر این است که باقیات و صالحاتی داشتیم که در مسیر رجعت و قیامت باقی بماند، باید رنگ و بوی الهی بگیرد.

این سخنران و کارشناس امور دینی، در ادامه به یکی از نامه‌های امام حسن مجتبی (ع) به فرزندشان اشاره کرد، و گفت: یکی از نکات بسیار دقیق و ارزشمند سیره قولی و عملی امام حسن (ع)، موضوع دقت در دوست‌یابی است، که ایشان می‌فرمایند: «انسان برپایه دین و روش دوست است که پیشرفت یا سقوط می‌کند.» بنابراین این امام همام ادامه دادند؛ «پسرم با هیچ کس دوستی نکن، مگر بدانی که کجا رفت و آمد دارد و از چه خانواده‌ایست.» درواقع از نکات بسیار مهم و تاثیرگذار در تعالی و سقوط انسان که قرآن نیز به آن اشاره می‌کند، انتخاب دوست است، که متأسفانه خیلی از خانواده‌ها که امروزه دچار مشکلات اخلاقی شدند، یکی از عوامل عمده آن دوست ناباب است.

در ادامه این گفت‌وگو حجت الاسلام والمسلمین بصیری به دیگر خصوصیت بارز امام حسن (ع)، کریم بودن ایشان در بین دیگر ائمه اطهار (ع) اشاره کرد و یادآور شد: یکی از خصوصیات امام حسن مجتبی (ع) که به آن نیز ملقب شدند، کریم بودن و دستگیری ایشان از مستمندان است، در تاریخ داریم که بیان شده؛ «روزی امام حسن (ع) در مسجدالحرام معتکف بودند، فقیری وارد مسجد می‌شود و نیاز خود را به امام (ع) بیان می‌کند، و امام حسن مجتبی (ع) به او می‌فرمایند که الان که هر دو در مسجد هستیم، من هیچ دینار و یا صله‌ای ندارم به تو عطا کنم .

وی  ادامه داد : آن فقیر در پاسخ به حضرت (ع) از ایشان می‌خواهد که با او همراه شود و ضمانتش را پیش طلبکارش کند. امام (ع) حرف او را قبول کرده، مسجد را رها می‌کنند و همراه او فقیر برای ضمانت می‌‎روند. در راه بازگشت، ابن عباس یکی از صحابه امام (ع) ایشان را می‌بیند و از امام جویای رها کردن مسجد و اعتکاف می‌شود و امام حسن مجتبی (ع) به او می‌فرمایند: «از جدم رسول خدا (ص) شنیدم که می‌گفتند، هر کس حاجت برادر مومن خود را برآورد، مانند کسی است که ۹ هزار سال با کیفیت روز‌ها به روزه‌داری و شب‌ها به عبادت، خداوند برای او ثواب در نظر می‌گیرد.»

این سخنران و کارشناس امور دینی، در پایان نیز به دیگر روایات دستگیری امام حسن (ع) از سائلان و کریم بودن و عطوفت ایشان در میان اهل بیت (ع) اشاره کرد و گفت: ان شاء الله که ما هم در این شرایط سخت که می‌توانیم دست نیازمندی را بگیریم و رزقی بر سر سفره‌ای بگذاریم، از سبک و سیاق سیره رفتاری و زندگی امام حسن مجتبی (ع) در همه امور زندگی روزمره خود درس بزرگی بگیریم و به اندازه وسع وجودی خودمان هرآنچه از بهترین‌ها داریم، به آن‌ها عمل کنیم.

وجود مبارک امام حسن مجتبی (ع) و ولادت ایشان در بین جوانان بنی‌هاشم سرآمد دیگر خانواده‌های قوم بنی‌هاشم بود، شبی که خانه مولا علی (ع) و بستر حضرت زهرا (س) نورانی‌تر از نور شد و دیدگان حضرت محمد مصطفی (ص) به دیدن اولین نوه روشن گشت. بر همین اساس بود که خداوند از طریق وحی ملائک آسمانی نام ایشان را "حسن" یعنی سراسر حُسن و نیکی نهاد و شاعران بر کریم بودن و بخشنده بودنشان اینگونه نوشتند: «مادرش نام مرا سائل این خانه نوشت روزی شعر مرا نیز کریمانه نوشت/ سائل خانه ات از حد و عدد بیرون است، آسمان نیز به درگاه شما مدیون است»

انتهای پیام/