اگر در بحران هستید و کسی درد شما را زیر سوال می‌برد، عصبانی شدن کاملاً طبیعی است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، به نقل از forbes ،اگر تا به حال در موقعیت آسیب‌پذیر بوده اید و شرایط خود را با کسی در میان گذاشته‌اید، می‌دانید که کم اهمیت جلوه دادن یا تمسخر آن یکی از بدترین احساسات در جهان است. حاضرید هرکاری بکنید تا از آن حس رها شوید. کسی که شما را به جعل بیماری روانی متهم کند، می‌تواند سبب ایجاد احساس تنهایی در شما شود.

آمار
طبق اتحادیه ملی در زمینه بیماری‌های روانی، تقریباً از هر ۵ فرد بالغ آمریکایی ۱ نفر (که ۴۳.۸ میلیون نفر معادل ۱۸.۵ درصد است) در سال بیماری روانی را تجربه می‌کند و ۹.۸ میلیون نفر تا جایی رنج می‌برند که توانایی مدیریت زندگی روزمره‌شان به اندازه قابل ملاحظه‌ای تحت تأثیر قرار می‌گیرد.
به طرز غم انگیزی، دهمین علت اصلی مرگ در میان بزرگسالان آمریکایی خودکشی است. با وجود این، هنوز کسانی هستند که عذاب افرادی که با بیماری روانی زندگی می‌کنند را زیر سوال می‌برند. مبتلایان به جای احساس حمایت و دوست داشتن، احساس نقص یا آسیب‌دیدگی می‌کنند.

عصبانیت طبیعی است
همان‌طور که متهم کردن یک فرد فلج به تنبلی بیش از حد به این دلیل که راه نمی‌رود، اشتباه است، شرمنده بودن به دلیل احساس پریشانی عاطفی یا روحی نیز به همان اندازه اشتباه است. با این حال، به دلایل پیچیده، هر روز این نوع اتفاقات می‌افتد.
افرادی وجود دارند که برای جلب توجه هر چیزی را جعل می‌کنند (از جمله مرگ عزیزان)، اما آمار مربوط به بیماری روانی داستان واقعی را بیان می‌کند. اگر در بحران هستید و کسی درد شما را زیر سوال می‌برد، عصبانی شدن کاملاً طبیعی است. در واقع، همه ما باید از این موضوع عصبانی باشیم، زیرا منصفانه نیست.

احساس شرم به وجود می‌آید
بیشتر افرادی که با بیماری روانی زندگی می‌کنند به طور منظم احساس شرم می‌کنند؛ بنابراین کاملاً آزاردهنده است که در حالت ناراحتی کامل باشید و مردم از شما بخواهند آرامش داشته باشید درحالی که نمی‌توانید. این حس فقط وقتی ایجاد می‌شود که فردی ناآگاه یا بی‌عاطفه تصمیم بگیرد درباره سلامت عاطفی شما اظهارنظر قضاوتی کند.

در دفاع
هر شرایطی که باشد، وقتی احساس می‌کنیم ناعادلانه مورد انتقاد یا قضاوت قرار گرفته‌ایم، تمایل داریم از خود دفاع کنیم. این امر به ویژه در شرایطی که سلامت شخصی خود ما به چالش کشیده می‌شود، صادق است. وقتی این اتفاق می‌افتد، همزمان احساس عصبانیت، خجالت و دفاع نیز به وجود می‌آید. گفتگو با این فرد احتمالاً راه به جایی نمی‌برد. انرژی هدر رفته ارزش وقت شما را ندارد و احتمالاً حال شما را بدتر خواهد کرد.

ناامیدی
هنگامی که با افکار و احساساتتان هرروزه در جنگ هستید می‌تواند کاملاً طاقت فرسا باشد. به دنبال کمک رفتن نیز ممکن است دلسرد کننده باشد، زیرا التماس‌هایتان را نمی‌شنوند؛ بنابراین تعجب آور نیست که بسیاری از افرادی که با بیماری روانی زندگی می‌کنند اغلب با احساس ناامیدی می‌جنگند. با توجه به میزان بالای خودکشی، ساختن افراد به جای درهم شکستن آن‌ها بسیار مهم است.

اقدام کردن
وقتی با بیماری روحی زندگی می‌کنید، گاهی اوقات به این دلیل که نمی‌دانید چگونه زندگی‌تان را ادامه دهید، احساس ضعیف بودن دارید. این احساس هنگامی که حمایت نداشته باشید بدتر می‌شود. روش‌هایی وجود دارد که می‌توانید برای بهتر شدن انجام دهید.

۱. به دنبال پشتیبانی و حمایت باشید. اگر با بیماری روانی روبرو هستید، برای مدیریت علائم کمک بگیرید. استراتژی‌های مقابله‌ای را متناسب با شرایط خاص خود ایجاد کنید. با این حال همیشه به یاد داشته باشید که آنچه برای یک شخص مناسب است ممکن است برای دیگری مناسب نباشد.

۲. حلقه خود را تغییر دهید. این حلقه می‌تواند شامل خانواده، دوستان، آشنایان یا همکاران باشد. اگر کسی حاضر به سرمایه‌گذاری برای درک شرایط شما نشود و مبارزه شما را مسخره کند، باید زندگی شما را ترک کند. برای محافظت از خود در برابر کسی که به بار‌های شما بار سنگین‌تری اضافه می‌کند مرز‌های سالم تعیین کنید. روشن کنید که آن‌ها در زندگی شما نقش ناخوشایندی دارند.

۳. از حقیقت خود آگاه باشید. مهم نیست که بقیه چه می‌گویند، شما حقیقت کار خود را می‌دانید. اجازه ندهید کسی شما را از مسیر شما دور کند. در عوض، به آنچه در حال انجام است ادامه دهید. به یک سرگرمی جدید بپردازید و بیرون بروید. هر کاری می‌کنید فقط تسلیم نشوید!

انتهای پیام/