تحقیقی که در دانشگاه ایالت پِن (Penn) آمریکا انجام شد، نشان داده افرادی که ورزش می‌کنند، نسبت به کسانی که میانه خوبی با آن ندارند، شادتر هستند. البته منظور از ورزش، هم نرمش‌های ملایم است و هم ورزش‌های شدید و قدرتی، اما جالب است بدانید حتی افرادی هم که همیشه ورزش می‌کنند، روز‌هایی که فعالیت بدنی بیشتری دارند، خوشحال‌تر هستند. با ورزش کردن آدم شادتری می‌شوید و اگر ورزشی که انجام می‌دهید کمی شدت و هیجان داشته باشد، تأثیرش بیشتر هم می‌شود.
در آزمایش دیگری از یک اپلیکیشن تلفن همراه استفاده شد و به کاربران اجازه می‌داد تا میزان فعالیت، مکان و سطح شادی‌شان را در طول روز بسنجند. این اپلیکیشن طی یک سال بیش از ۳ میلیون پاسخ دریافت کرد و نتایج نشان داد که در جدول کار‌هایی که باعث شادی می‌شوند، ورزش کردن در رتبه‌ی دوم قرار دارد، اما این روزها علاقمندان به ورزش با پدیده عجیبی روبرو هستند.
هوم جیم؛ اسمی که این روزها زیاد شنیده می‌شود. باشگاه‌های خانگی که شاید در نگاه اول ایده مناسبی برای توسعه ورزش و سلامت جامعه باشد، اما روی دیگر سکه چیست؟
باشگاه‌های ورزشی که نرخ آنها را سازمان حمایت از مصرف کننده تعیین می‌کند، بهداشت آن زیر نظر ادارات کل بهداشت استان‌ها است، ایمنی کارگاه و حقوق پرسنل آنها زیر نظر تامین اجتماعی است، درآمد آنها منافعی را از طریق پرداخت مالیات برای کشور به وجود می‌آورد، آتش‌نشانی ایمنی ساختمان را تائید می‌کند و زیر نظر ادارات کل تربیت بدنی و هیأت‌های استانی انواع بیمه‌های ورزشی و حوادث و کارت مربیگری و عدم سوءپیشینه و عدم اعتیاد موسس و مدیر کنترل می‌شود و ده‌ها نظارت دیگر بازهم روزانه با حواشی و مشکلات زیادی روبرو است. حالا تصور کنید با یک اسم «هوم جیم» و میانبر، این باشگاه‌های زیر زمینی برای فرار از نظارت‌های قانونی فوق راه اندازی شده اند و هیچ کس نمی‌داند در آنها چه خبر است. این روزها با هوم جیم یا باشگاه‌های خانگی مواجهیم که به سرعت نیز در حال گسترش است.
بدون شک با راه اندازی چنین باشگاه‌هایی باید به موارد عجیب و خطرناکی همچون اشاعه بی بندوباری، ورزش زنان و مردان بدون رعایت شئونات اسلامی و عدم وجود قانون مشخص در این حوزه توجه شود. ضمن اینکه نگرانی خانواده‌هایی که تصور می‌کنند فرزندان، همسر، خواهر و برادرشان در یک محیط سالم اوقات فراقت خود را به ورزش می‌گذرانند هم موضوع مهمی است. اگر از این موضوعات هم بگذریم، برای استحکام کانون خانواده، باید انبوهی از نگرانی‌های جانی، مالی و اجتماعی را هم در نظر گرفت.
مربیان رسمی فدراسیون‌ها برای دریافت کارت مربیگری باید آناتومی، کمک‌های اولیه و ده‌ها ساعت کلاس گذرانده باشند تا در باشگاهی که حتماً برای کسب مجوز دارای جعبه کمک‌های اولیه و ده‌ها باید دیگر است بتوانند فعالیت کنند، اما با پدیده‌ای مواجه هستیم که نه تنها هیچ یک از موارد فوق در آنها رعایت نمی‌شود، بلکه اگر اتفاقی برای مشتری آنها در هنگام ورزش رخ دهد که امری معمول هم هست، آنها به جهت نگرانی‌های قانونی حتی با اورژانس هم تماس نمی‌گیرند!
در کنار تمام این مسائل این روزها نه تنها شاهد تجویز دارو‌های هرمونی و مکمل‌های تقلبی هستیم، بلکه تجویز مواد مخدری همچون شیشه هم برای لاغری به لیست این مربیان خانگی اضافه شده است. عدم استاندارد‌های فضای ورزشی و موارد فوق را اضافه کنید به مشکلاتی مثل شیوع کرونا که می‌توان گرفتاری‌های این پدیده شوم را بیش از حد تصور کند. این به اصطلاح باشگاه‌ها را باید جدی مورد بررسی قرار داد و برای آن تدبیری داشت چرا که می‌تواند به اتفاقاتی ناگوار و غیرقابل بازگشت منتهی شود.
منبع:فارس
انتهای پیام/
| لینک مطلب: | http://qomefarda.ir/News/item/27535 |