جامعه‌شناس و عضو هیئت‌علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه باقرالعلوم:
هنوز با جامعه و خانواده دینی فاصله داریم/ باید در سیاست‌گذاری فرهنگی، تصویب قانون، برنامه‌ریزی و الحاقات آن، خانواده محور بود
کد خبر: 29207
جامعه‌شناس و عضو هیئت‌علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه باقرالعلوم با بیان این که هنوز با جامعه و خانواده دینی فاصله داریم، گفت: باید در سیاست‌گذاری فرهنگی، تصویب قانون، برنامه‌ریزی و الحاقات آن، خانواده محور بود.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسن غفاری فر در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، با اشاره به سیاست های ابلاغی رهبر انقلاب در خصوص خانواده و اهمیت این نهاد اجتماعی در کشور اظهار داشت: اگر من در خانواده، نقد بدون تخریب را یاد بگیرم این تجربه را در زندگی بهکار خواهم برد. وقتی صحبت از جامعه خانواده محور می‌شود، دقیقاً به این معناست که رهبری کردن و رهبری شدن را یاد بگیریم.
وی ادامه داد: در خانواده، اطاعت از رهبری را یاد می‌گیریم. ما با جامعه و خانواده دینی فاصله داریم. خانواده محوری؛ یعنی ما هر قانونی که می‌نویسیم از حقوق، بهداشت، بازنشستگی و حتی تنظیم ساعت کاری، باید بدانیم که این کارمند نیاز دارد به خانه برود؛ چون این کارمند، در واقع همان پدر یا مادر است که کانون خانواده بعد از کار اداری به او نیاز دارد. اگر قرار است درمان را تعریف کنیم، باید بدانیم که هزینه درمان نباید به گونه‌ای باشد که متأهل شدن را وحشتناک کند. طوری نشود که فرزند داری را وحشتناک کند. به بهانه بهداشت، سبد درمان را اضافه می‌کنیم و نشان می‌دهیم که این برنامه‌ها خانواده محور نیست؛ چون اولین جایی که به آن ضربه می‌زنیم، خانواده است.
غفاری بیان داشت: مدارس را تأسیس می‌کنیم و کیفیت مدارس خصوصی را نیز بالا می‌بریم که در پی آن، خودبه‌خود هزینه‌ها هم بالا می‌رود. خانواده محوری یعنی این‌که هزینه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی خانواده را باید لحاظ کرد و نهاد خانواده را در اولویت همه امور قرار داد.
وی ابراز داشت: هنگامی که مجلس قانون می‌نویسد، باید این را در نظر بگیرد که هزینه‌های خانواده‌ها نباید بالا رود؛ زیرا اگر این هزینه‌ها بالا رود، این قانون، خانواده محور نیست. اخیراً در سریال‌های تلویزیونی فرزندآوری تشویق می‌شود و در هر فیلمی یکی دو فرزند را می‌گنجانند. حال، وقتی قانون همراهی نکند، در عمل نمی‌شود کاری کرد.
این جامعه شناس و استاد دانشگاه افزود: در بخش دیگر، سبک زندگی مدیران، حرف اول را می‌زند، در هیچ دوره‌ای مانند دفاع مقدس مشکلات معیشتی نداشتیم. آن دوران، واقعاً با هیچ زمانی قابل مقایسه نیست، خانواده رزمنده‌ها چگونه زندگی می‌کردند؟ متأسفانه دوران سازندگی لیبرالیسم، آن مفاهیم را از بین برد.
وی خاطر نشان کرد: بنابراین باید در سیاست‌گذاری فرهنگی، تصویب قانون، برنامه‌ریزی و الحاقات آن، خانواده محور بود و این نهاد بسیار مهم را در اولویت همه امور قرار داد و در هرکدام از برنامه‌ریزی‌ها، منافع خانواده و جایگاه آن را در نظر گرفت و از آن دفاع کرد تا هم کانون خانواده آسیب نبیند و هم جامعه سالم بماند.
انتهای پیام/110
وی ادامه داد: در خانواده، اطاعت از رهبری را یاد می‌گیریم. ما با جامعه و خانواده دینی فاصله داریم. خانواده محوری؛ یعنی ما هر قانونی که می‌نویسیم از حقوق، بهداشت، بازنشستگی و حتی تنظیم ساعت کاری، باید بدانیم که این کارمند نیاز دارد به خانه برود؛ چون این کارمند، در واقع همان پدر یا مادر است که کانون خانواده بعد از کار اداری به او نیاز دارد. اگر قرار است درمان را تعریف کنیم، باید بدانیم که هزینه درمان نباید به گونه‌ای باشد که متأهل شدن را وحشتناک کند. طوری نشود که فرزند داری را وحشتناک کند. به بهانه بهداشت، سبد درمان را اضافه می‌کنیم و نشان می‌دهیم که این برنامه‌ها خانواده محور نیست؛ چون اولین جایی که به آن ضربه می‌زنیم، خانواده است.
غفاری بیان داشت: مدارس را تأسیس می‌کنیم و کیفیت مدارس خصوصی را نیز بالا می‌بریم که در پی آن، خودبه‌خود هزینه‌ها هم بالا می‌رود. خانواده محوری یعنی این‌که هزینه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی خانواده را باید لحاظ کرد و نهاد خانواده را در اولویت همه امور قرار داد.
وی ابراز داشت: هنگامی که مجلس قانون می‌نویسد، باید این را در نظر بگیرد که هزینه‌های خانواده‌ها نباید بالا رود؛ زیرا اگر این هزینه‌ها بالا رود، این قانون، خانواده محور نیست. اخیراً در سریال‌های تلویزیونی فرزندآوری تشویق می‌شود و در هر فیلمی یکی دو فرزند را می‌گنجانند. حال، وقتی قانون همراهی نکند، در عمل نمی‌شود کاری کرد.
این جامعه شناس و استاد دانشگاه افزود: در بخش دیگر، سبک زندگی مدیران، حرف اول را می‌زند، در هیچ دوره‌ای مانند دفاع مقدس مشکلات معیشتی نداشتیم. آن دوران، واقعاً با هیچ زمانی قابل مقایسه نیست، خانواده رزمنده‌ها چگونه زندگی می‌کردند؟ متأسفانه دوران سازندگی لیبرالیسم، آن مفاهیم را از بین برد.
وی خاطر نشان کرد: بنابراین باید در سیاست‌گذاری فرهنگی، تصویب قانون، برنامه‌ریزی و الحاقات آن، خانواده محور بود و این نهاد بسیار مهم را در اولویت همه امور قرار داد و در هرکدام از برنامه‌ریزی‌ها، منافع خانواده و جایگاه آن را در نظر گرفت و از آن دفاع کرد تا هم کانون خانواده آسیب نبیند و هم جامعه سالم بماند.
انتهای پیام/110
| لینک مطلب: | http://qomefarda.ir/News/item/29207 |