بازنشستگی در قانون تأمین اجتماعی به معنی عدم اشتغال بیمه شده به کار به سبب رسیدن به سن بازنشستگی در این قانون است.

پرداخت مستمری به بیش از ۵ میلیون بازنشسته اصلی و تبعی سازمان تأمین اجتماعی یکی از مهم‌ترین خدمات این سازمان محسوب می‌شود.

آن دسته از بیمه شدگان متقاضی دریافت مستمری که دارای حداقل ٦٠ سال تمام (سن برای مردان) و ٥٥ سال تمام (سن برای زنان) باشند و همچنین ١٠ سال تمام سابقه پرداخت حق بیمه داشته باشند، از مستمری بیمه تأمین اجتماعی بهره‌مند خواهند شد.

چنانچه بیمه شده متقاضی کمتر از ۱۰ سال سابقه پرداخت حق بیمه داشته باشد؛ با پرداخت یک جای حق بیمه سنوات کسری تا ۱۰ سال، می‌تواند از مزایای این قانون بهره‌مند شود.

همچنین طبق ماده ٧٨ قانون تأمین اجتماعی کارفرما می‌تواند بازنشستگی بیمه شدگانی که حداقل ٥ سال پس از رسیدن به سن بازنشستگی مقرر در این قانون به کار خود ادامه داده‌اند را از سازمان تقاضا کند.

بر این اساس کارفرما می‌تواند بازنشستگی بیمه شده مرد را با ۶۵ سال سن و بیمه شده زن را با ۶۰ سال سن از سازمان تأمین اجتماعی تقاضا کند (به شرط داشتن سابقه موردنظر).

لازم به ذکر است اشخاصی که ۳۰ سال تمام کار کرده‌اند و حق بیمه مربوطه را به سازمان پرداخت کرده‌اند، در صورتی که سن مردان به ۵۰ سال و سن زنان به ۴۵ سال تمام برسد، می‌توانند تقاضای بازنشستگی کنند.

گفتنی است؛ مستمری این گونه از بیمه شدگان بر اساس ۳۰ سال سابقه محاسبه و پرداخت خواهد شد. در این حالت به طور کلی درخواست بازنشستگی تنها از طریق فرد بیمه شده و احراز شرایط بازنشستگی از طرف سازمان قابل پذیرش خواهد بود.