عضو هیأت علمی دانشگاه قم ضمن اشاره به الزامات اجرای سیاست‌های برنامه‌ هفتم، گفت: استقلال ما در مقابل کشورهای بزرگ جهان در اختراع و نوآوری است. امروزه شمشیر مبارزه اختراع و نوآوری است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در اجرای بند یک اصل ۱۱۰ قانون اساسی، سیاست‌های کلی برنامه هفتم را که پس از مشورت با مجمع تشخیص مصلحت نظام و با اولویت پیشرفت اقتصادی توأم با عدالت تعیین شده است، به سران سه قوه، رئیس مجمع تشخیص مصلحت و رئیس ستاد کل نیروهای مسلح ابلاغ کردند.
رهبر انقلاب اسلامی با تشکر از فعالیت فشرده اعضاء و دبیرخانه مجمع در ارائه نظرات و مشارکت فعال قوای سه‌گانه و سایر ارکان نظام، تهیه و تصویب قانون برنامه هفتم بر پایه این سیاستها را گامی دیگر در تحقق اهداف نظام خواندند و بر نظارت فعال بر حسن اجرای سیاستها تأکید کردند.
سیاستهای کلی برنامه هفتم در ۷ سرفصل «اقتصادی»، «امور زیربنایی»، «فرهنگی و اجتماعی»، «علمی، فناوری و آموزشی»، «سیاسی و سیاست خارجی»، «دفاعی و امنیتی»، «اداری، حقوقی و قضایی» و در ۲۶ بند تصویب شده است.
با توجه به این موضوع دکتر محمدزمان رستمی، عضو انجمن اقتصاد اسلامی حوزه‌ی علمیه‌ی قم در گفتگو با خبرنگار قم فردا با اشاره به سیاست‌های کلی برنامه‌ی پنج ساله‌ی برنامه هفتم توسعه، اظهار داشت:  برای تحقق فرمایشات مقام معظم رهبری که مانند همیشه فرمایشات ایشان گوهربار است، روش‌های بسیار زیادی وجود دارد که مبتنی بر مبانی، نظرات، دیدگاه‌ها و فرضیات بسیار زیادی هستند. منتها چالش اصلی این است که در کشور درباره‌ی این روش‌ها و مبانی، وحدت رویه وجود ندارد. به همین خاطر است که دستیابی به فرمایشات مقام معظم رهبری دشوار می‌شود. ما هم در مبانی و هم در روش اتفاق نظر نداریم. به هرحال همان‌طور که خود مقام معظم رهبری مدتی پیش فرمودند: بزرگان باید دیدگاه‌های خود را به هم نزدیک کنند و یک روش را در پیش بگیرند.
وی ادامه داد: یک رویکرد، مبنا و نظر آن است که برای رسیدن به اهدافی که حضرت آقا بیان می‌فرمایند باید روش تدریجی و مستمر باشد؛ یعنی به‌صورت گام به گام اما مستمر. ما برای رسیدن به رشد باید قدم‌های تدریجی برداریم. توقع رشد بالا اصلاً درست نیست؛ یعنی با توجه به شرایط اگر توقع رشد بالا داشته باشیم به معنای نرسیدن است
عضو هیأت علمی دانشگاه قم افزود: شکل جهشی که عمدتاً نمایشی است، نه تنها نتیجه نمی‌دهد؛ بلکه نتیجه‌ی عکس می‌دهد. یک نمونه‌ی آن این است که اول انقلاب همه‌ی بزرگان و علما می‌فرمودند بهره حرام است باید حذف شود و صفر شود. شما مشاهده می‌فرمایید که بهره نه تنها صفر نشد؛ بلکه از کشورهای غربی که بهره جزء مبانی آنها است، بسیار بالاتر است.
فعالیت نمایشی نتیجه بخش نخواهد بود
وی اضافه کرد: نکته‌ی بعدی این است که ما وقتی می‌خواهیم برای طرح‌ریزی اقدام کنیم باید وضعیت فعلی را بشناسیم. ما باید ابتدا منابع، امکانات، مردم، فرهنگ و… را بشناسیم و سپس عمل کنیم. این‌که بخواهیم به‌صورت نمایشی به کاری اقدام کنیم، نتیجه‌بخش نخواهد بود. ما باید مردم و توانمندی‌ها را بشناسیم و یک فرآیند را آغاز کنیم. ما از نظر امکانات مادی و انسانی در خیلی از حوزه‌ها از ظرفیت بالایی برخورداریم و فرهنگ ما هم فرهنگ بسیار غنی است؛ اما باید بدانیم که بیماری‌های بسیاری در فرهنگ نهفته است. ما در فرهنگمان بیماری‌هایی از نظر اقتصادی، مادی و اجرایی داریم. هنوز فرهنگ دلالی و سفته‌بازی در کشور ما حاکم است. در کشورمان نظم، وجدان کاری، دقّت و خلّاقیت در بسیاری از حوزه‌ها اصلاً وجود ندارد. این تصور که همه خوب هستند و ما می‌توانیم پله‌های ترقی را به سرعت طی کنیم، خطای بزرگی است.
رستمی ابراز داشت: عدالت را صرفاً به عدالت توزیعی منحصر نکنیم که در تقابل با کارآیی قرار بگیرد. این سبب می‌شود که به کارآیی توجه نکنیم و عدالت توزیعی هم برقرار نشود. ما عدالت را فقط عدالت توزیعی دانستیم. اگر مشاهده بفرمایید، می‌بینید که مقالات بسیار زیادی نوشته‌اند عدالت یا کارآیی؛ اما عدالت را در تقابل با کارآیی دانستند. نظریه‌ی صحیح این است که کارآیی جزء عدالت است. شکوفایی استعدادها، نوآوری‌ها، بزرگ شدن و رشد اقتصادی همه جزئی از عدالت هستند و این نظر اصلی در اعتقادات و عرفان ما است.
امروزه شمشیر مبارزه اختراع و نوآوری است
وی ادامه داد: نکته‌ی دیگر این است که ما باید توجه بسیار بالایی را به اختراع، فن‌آوری، نوآوری و دانش‌بنیان معطوف کنیم. استقلال ما در مقابل کشورهای بزرگ جهان در اختراع و نوآوری است. امروزه شمشیر مبارزه اختراع و نوآوری است و زایشگاه این مسأله هم غرب است. ما باید این مسأله را که پیامبر می‌فرماید: دانش را حتی اگر در چین باشد، آن را فرا بگیرید، به هر نحوی که شده بیاموزیم. این فرمایش بسیار گرانقدری است؛ یعنی اصل و بنای اقتصاد این است؛ یعنی هر دانشی در هر کجا زاده می‌شود ولو در دوردست‌ترین، بلافاصله واجب است که ما آن دانش نوین را فرا بگیریم و الّا عقب می‌مانیم.
این کارشناس اقتصادی تصریح کرد: اگر ما سراغ دانش‌های نوین نرویم، این دانش‌ها در آن مکانی که زاده می‌شوند، متراکم می‌شوند و باعث سلطه بر ما می‌شوند. بنابراین کسب دانش را باید رصد کنیم و در هر جا و هر کسی (خواه مؤمن، خواه منافق و خواه کافر) باید آن را فرا بگیریم. نباید بگوییم فلان کشور کافر است؛ بلکه باید با زیرکی و هوشیاری دانش‌ها را از هر کجا که زاده می‌شوند، دریافت کنیم. ما بعد از انقلاب به این مسأله توجه نکردیم
باید در کشور اختراع و کار تشویق شود
وی گفت: مسأله‌ی مهم دیگر تشویق اختراع و کار است. ما در این دنیا رسالت داریم که تولیدکننده باشیم نه مصرف‌کننده. این مسائل در جامعه‌ی ما محقق نشده است. در جامعه‌ی ما کارگر محترم شمرده نمی‌شود؛ کار مقدس شمرده نمی‌شود؛ در کشور ما در تمام ابزارهای رسانه‌ای حتی صدا و سیما زمینه برای مشهور شدن هنرپیشه، ورزشکار و خواننده مهیا است. در رسانه‌های مجازی هم در مورد همین قشر سخن گفته می‌شود؛ اما درباره‌ی مخترع صحبت نمی‌شود. بنابراین مخترع مورد احترام نیست، شناخته نمی‌شود و شهرت پیدا نمی‌کند.
رستمی اضافه کرد: وقتی شناخته نمی‌شوند، استعدادیابی هم نمی‌شوند و وقتی استعدادیابی نمی‌شوند، حمایت هم نمی‌شوند. در نتیجه ما دچار فرار مغزها هستیم. تا زمانی‌که تشویق مخترعین و نخبگان بیش از سایر زمینه‌ها نشود، پیشرفت نخواهیم داشت. ما باید این موضوع را بپذیریم که بین دانشجویی که برترین رتبه‌ها را در کنکور کسب می‌کند با افرادی که در دانشگاه‌های عادی درس می‌خوانند، تفاوت است. به مسئولین کشوری نگاه کنید، ببینید چند نفر آنها از دانشگاه شریف هستند، چند نفر از دانشگاه آزاد و هند و…؟ سؤالی که در این‌جا مطرح می‌شود این است که دانش‌آموختگان دانشگاه شریف کجا مشغول هستند؟

انتهای پیام/160