شهادت یک فوز عظیم است و افتخار ما ملت ایران این است که فی‌سبیل‌الله نصیب ما شود. پدر بزرگوارم و مادر مهربانم اگر شهادت نصیب این حقیر گردید امیدوارم که مانند کوهی استوار باشید.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، شهید یارحسین بیات در تاریخ ۲۵ مهرماه ۱۳۳۹ در یک خانواده متدین و مذهبی در تویسرکان استان همدان دیده به جهان گشود.
وی پس از چندی مجاهدت در منطقه فاو عراق با درگیری با رژیم مزدور بعث عراق در تاریخ ۹ اسفندماه ۱۳۶۴ به درجه رفیع شهادت نائل آمد. گفتنی است پرونده شهید در بنیاد شهید استان قم موجود است.
در ادامه وصیت‌نامه این شهید والامقام را می‌خوانید.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
الله و بالله و فی سبیل‌الله و علی مله رسول الله لا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله امواتا بل احیاء ولکن لا یشعرون. الذین آمنوا و هاجروا و جاهدوا فی سبیل الله باموالهم و انفسهم اعظم درجه عند الله و اولئک هم الفائزون.
کسی را که در راه خدا کشته شده مرده مپندارید؛ بلکه او زنده ابدی است و لکن شما این حقیقت را در نخواهید یافت. آنان که ایمان آوردند و از وطن هجرت گزیدند و در راه خدا به مال و جان جهاد کردند آنها را نزد خدا مقام بزرگی است آنان به‌خصوص رستگاران و سعادتمندان دو  عالم‌اند (سوره توبه آیه ۱۹)
به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان و با درود و سلام بر انبیا و اولیا خدا بخصوص حضرت محمد (ص) و با درود و سلام بر یگانه منجی عالم بشریت آقا امام‌زمان (عج) و با درود و سلام بر نایب بر حقش پیر جماران حسین زمان دشمن مستکبران امید مستضعفان در هم کوبنده ستمگران برپاکننده عدالت امام خمینی و با درود و سلام بر شهدای از صدر اسلام تا کربلای ایران و با درود و سلام بر تمامی رزمندگان جبهه­‌های حق علیه باطل. پس از سپاس و ستایش خداوند متعال و صلوات و سلام بر ائمه طاهرین لازم دانستم برای خود وصیت­نامه­‌ای بنویسم. شهادت یک افتخار است این را همه باید بدانیم. اگر این فیض عظیم نصیب این حقیر گشت انشا الله یحب‌الصابرین «صبر کنید که خدا صبر کنندگان را دوست دارد».
ملّت شهیدپرور ایران مبادا خدای ناخواسته امام را تنها گذاشته و ادامه‌دهنده راه آنها نباشید و در درگاه باری‌تعالی عذری نداشته باشید. امید است امام را یاری نموده و فرزندان عزیز خود را به‌سوی جبهه‌های نور علیه ظلمت فرستاده تا در درگاه باری‌تعالی شرمنده نباشید.
شما ای خانواده عزیز شهدا ای کسانی که صبر را پیشه کرده و بهترین عزیزان خود را هدیه به اسلام عزیز نمودید امیدوارم که همیشه صبرتان را حفظ کرده تا به منزل ابدیت رسیده و اجری عظیم در نزد خداوند داشته باشید ان‌شاءالله. همه شما می‌­دانید که شهادت یک فوز عظیم است و افتخار ما ملت ایران این است که فی‌سبیل‌الله نصیب ما شود. پدر بزرگوارم و مادر مهربانم اگر شهادت نصیب این حقیر گردید امیدوارم که مانند کوهی استوار باشید.
برادرانم و فرزندم عباس را جهت پایداری اسلام بسیج نموده و ادامه‌دهنده راه شهدا قرار دهید که نگذارند اسلحه شهید بر زمین بماند و مادر مهربانم می­‌دانم که همچون مادری دلسوز برای من بودی ولی بگویم که فرزندت امانتی در دست تو بود و من را بایستی به صاحب اصلی که باری‌تعالی است تقدیم نمایی؛ پس چه افتخاری از این بالاتر که به‌سوی خدا رفتن با شهادت به‌سوی معبود خود بشتابد.
امیدوارم که ناراحت نبوده و نباشید و صبر در ره خدا را پیشه خود قرار دهید که ان‌شاءالله یحب‌الصابرین و خدا صبر کنندگان را دوست دارد؛ شما ای برادر عزیزم محمد می­‌دانم که مرگ برادرمان رحمان بسیار بر تو سخت بود؛ اما انا لله و انا الیه راجعون، به‌درستی که ما از خداییم و به‌سوی آن باز می­‌گردیم و امیدوارم که زحمت­‌هایی را که برای من  و رحمان کشیده‌ای برای‌خدا و رضای خدا حلال نمایید و خود را در نظر کوردلان شکسته و گریان ننمایید؛ کوردلان با گریه و زاری شما سوءاستفاده نموده و خوش‌حال می‌­شوند، پس شما کاری کنید که این آرزو در دل آنان بماند ان‌شاءالله.
شما خواهرانم! می‌­دانم که هیچ خواهری بعد از مرگ برادرش بدون گریه نخواهد بود و امّا خواهشی که از شما دارم برای من ناخن بر سروصورت خودتان نزنید و صدای گریه­‌تان را بلند نکنید، فقط با خود زمزمه کنید و زاری به آن حدّ نرسانید که بس مایه تأسف باشد.
شما ای همسر خوب و مهربانم! تو خود می­‌دانی که هدفم بر این نبود که به این زودی از یکدیگر جدا شویم این خواست خدا بود، شکر خدایا با این نعمت که بر من عطا گردانیدی، همسرم امیدوارم زحمت‌­ها و رنج و مشقت‌هایی را که در زمان زندگی مشترکمان متحمل شدی برای رضای خدا بوده باشد و این حقیر را هم حلال نموده باشید. ان‌شاءالله.



انتهای پیام/