قرآن کریم گنجینه‌ای از اصول و قواعد سبک زندگی توحیدی و موفق بشر است که در پرتو هدایت آن، سلامت انسان‌ها و جامعه تضمین می‌شود.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «قم فردا» از مهم‌ترین و ضروری‌ترین مباحث مهم در جامعه اسلامی،‌ فهم صحیح و دقیق معارف اسلام است که در رأس آن‌ها تلاوت و تدبر در آیات قرآن کریم و احادیث معصومین علیهم‌السلام است تا در ساحت‌های مختلف فردی و اجتماعی رسیدن به کمال میسر و ممکن شود. در همین موضوع، ماه مبارک رمضان که ماه نزول و انس با قرآن است، زمینه‌های فراگیری علمی و عمل به آیات قرآن فراهم‌تر از زمان‌های دیگر هست. آنچه در هدایت‌ و احیاء انسان‌ها با تمسک به قرآن و معارف اهل‌بیت علیهم‌السلام از اهمیت ویژه و بیشتر برخوردار است،‌ جنبه‌های هدایت‌گری قرآن در زمان تحیرِ ناشی از «جهل و گمراهی» انسان‌ها هست؛ خداوند متعال مهم‌ترین ویژگی قرآن را «هدایت‌گری و بشارت‌دهنده» بودن آن بیان می‌کند،‌ می‌فرماید: «إِنَّ هَذَا الْقرآن یَهْدِی لِلَّتِی هِیَ أَقْوَمُ وَیُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِینَ...» (سوره اسراء - ٩) رسول‌الله صلی‌الله علیه وآله می‌فرماید: «اِذَا التَبَسَت عَلَیکُمُ الفِتَنُ، کَقِطَعِ الَّیلِ المُظلِمِ فَعَلَیکُم بِالقرآن» هنگامی که فتنه‌ها، هم چون پاره‌های شب تاریک، شما را در خود پیچید، برشماست که به قرآن تمسک جویید. ( اصول کافی ج۲ - ص۴۵۹) امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرماید: «وَ اعلَموا اَنَّ هذَالقرآن هُوَ النّاصِحُ الَّذی لا یَغُشُّ، وَالهادِی الَّذی لایُضِلُّ ، وَالمُحَدِّثُ اَّلذی لایَکذِبُ» ( نهج‌البلاغه خطبه۱۷۶) بدانید که این قرآن پندآموز است که خیانت نمی‌کند؛ و هدایت‌گری است که گمراه نمی‌سازد ؛ و سخن‌گویی است که دروغ نمی‌گوید.
این سخنان به‌وضوح نشان می‌دهد که قرآن، نسخه‌ی جامع و کامل نجات‌بخش انسان‌ها هست،‌ به‌طوری‌که با قرآن کسی تنها نیست و هیچ زمانی به «عصر حیرت» متصف نمی‌شود. بدیهی است که رمز تأثیر قرآن در انسان‌ها و جوامع، پیروی عملی، دائمی و شایسته از آیات قرآن است
اما زین‌العابدین علیه‌السلام در دعای چهل دوم صحیفه سجادیه از خداوند متعال درخواست می‌کند: «وَ جَعَلْتَهُ نُوراً نَهْتَدِی مِنْ ظُلَمِ الضَّلَالَةِ وَ الْجَهَالَةِ بِاتِّبَاعِهِ» این دعای امام علیه‌السلام متضمن یک شرط است و آن «تبعیت» از قرآن و بکار گیری آیات آن در شئون زندگی است.

عظمت قرآن و تأثیر آن در تحول شگرف انسان
قرآن کریم معجزه‌ای دائمی است که انس با آن در تمام دوران موجب رشد و تحول مثبت انسان‌ها برای نیل به عالی‌ترین رتبه‌های انسانی و ایمانی است، تحولی که ظاهر و باطن انسان‌ها را به احسن وجه تحت تأثیر خود قرار می‌دهد و موجبات شکوفایی بشر را مهیا می‌سازد؛ خداوند متعال می‌فرماید: «لَوْ أَنْزَلْنَا هَٰذَا الْقرآن عَلَىٰ جَبَلٍ لَرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ ۚ وَتِلْکَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ» ( سوره حشر - ۲۱) این آیه شریفه به‌خوبی عظمت قرآن را با مثالی زیبا و پرمعنا بیان می‌کند که حتی انسان‌های لجوج و متعصب در معاصی و غوطه‌ور در معایب را به اندیشه درست برای زندگی مؤمنانه و سعادت‌بخش رهنمون می‌سازد

بزرگ‌ترین خسران بشر، فاصله‌ گرفتن از قرآن است
قرآن کریم گنجینه‌ای از اصول و قواعد سبک زندگی توحیدی و موفق بشر است که در پرتو هدایت آن، سلامت انسان‌ها و جامعه تضمین می‌شود و جامعه قرآنی که نوید دهند جامعه مؤمنان و متقین که در آن دیانت و عقلانیت سایه می‌افکند را پدیدار می‌سازد و البته فاصله گرفتن و مهجور گذاشتن قرآن - به معنای فهم، ادراک و عمل به قرآن - خسران و زیانی بزرگ برای همگان است. قرآن کریم از لسان پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله این شکایت پیامبر را در قیامت  طرح می‌کند که: «وَقَالَ الرَّسُولُ یَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَٰذَا الْقرآن مَهْجُورًا» (سوره فرقان - ۳۰)

وضوح درس‌ها و عبرت‌های قصص قرآن
بکی از اصول شناختی قرآن کریم،‌ بیان قصص و سرگذشت امت‌های گذشته است همان‌طور که یکی از اصول دیگر آن بیان رسالت پیامبران برای هدایت و سوق دادن انسان‌ها به حقیقت‌ و حق‌گرایی است؛ تدبر در این سوره‌ها و آیات، ذهن و افق نگاه انسان را از خلقت او به متفاوت از نگاه‌های سطحی و مادی‌نگر می‌کند، در حقیقت بیان قصص قرآن درس‌ها و عبرت‌هایی است که برای بشر در تمام جوامع راهگشای مشکلات و موانع او می‌شود، سرگذشت‌هایی که برای همه نسل‌ها و تنوع فکرها، مسیر و مقصد متعالی بشر به‌صورت خارق‌العاده‌ای درس‌آموز و رهایی‌بخش از دام‌ها و بندهای اسارت در دنیا و کنترل امیال نفسانی و شهوات انسان‌های افسارگسیخته در دنیای فریب و نیرنگ است، بنابراین قرآن در بُعد کمال بخشی به انسان‌ها، تنها نسخه‌ای است که انس با آن موجب آسایش و رضایت‌بخشی انسان‌ها از خود و خدای خود می‌شود چنانکه امید و اطمینان به سیر درست انسان در میان شلوغی و کثرت مکاتب بی‌پایه و فرقه‌های دروغین را در روح و جان انسان‌ها زنده می‌کند.
حجت‌الاسلام حسین بنیادی؛ استاد حوزه علمیه قم

انتهای خبر /160