امام علی علیه‌السلام در حکمت ۸۸ نهج‌البلاغه به اهمیت راه امان از عذاب خدا پرداخته است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «قم فردا» امام علی (ع) در حکمت ۸۸ نهج‌البلاغه به ضرورت و اهمیت راه امان از عذاب خدا پرداخته است.

وَ حَکَى عَنْهُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ الْبَاقِرُ (علیه‌السلام) أَنَّهُ (علیه‌السلام) قَالَ: کَانَ فِی الْأَرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ وَ قَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا، فَدُونَکُمُ الْآخَرَ، فَتَمَسَّکُوا بِهِ؛ أَمَّا الْأَمَانُ الَّذِی رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله)، وَ أَمَّا الْأَمَانُ الْبَاقِی فَالاسْتِغْفَارُ؛ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى «وَ ما کانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِیهِمْ وَ ما کانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ».

ابو جعفر، امام محمد باقر علیه‌السلام از آن حضرت حکایت کند که فرمود: بر روى زمین مردم را از عذاب خدا، دو چیز مایه امان بود: یکى از آن دو برداشته شد و دیگرى برجاست آن را بگیرید و بدان تمسک جویید.

آن امان که برداشته شد رسول‌الله (صلى الله علیه و آله) بود. و آن امان که برجاى ماند، استغفار است. خداى تعالى فرماید: «تا آن گاه که تو در میانشان هستى، خدا عذابشان نکند و تا آن گاه که از خدا آمرزش مى‌طلبند خدا عذابشان نخواهد کرد».

منبع: نهج‌البلاغه 

انتهای خبر/