او در یک توییت نوشت: «دیدار با پوتین فرصت بزرگی برای گفتوگو درباره سوریه، تجارت و کاهش تسلیحات است.» اما همزمان رسانههای آمریکایی، بهویژه CNN و واشنگتنپست، با تیترهایی چون «ترامپ در آستانه نرمش با کرملین» و «نگرانی متحدان ناتو از امتیازدهی آمریکا»، خط انتقادی را پیش بردند.
این دوگانگی پیام فارغ از اینکه نگاههای مختلف رسانههای داخلی آمریکا را نمایش میدهد به نظر میرسد بخشی از سناریویی است که کاخ سفید برای جلب حمایت داخلی و ارسال پیام به روسیه طراحی کرده بود. جنگ روایتها در رسانههای روسی در مقابل، رسانههای دولتی روسیه مانند RT و اسپوتنیک، بهجای تأکید بر اختلافات، بر «ضرورت همکاری» و «احترام متقابل» تمرکز کردند.
پیش از دیدار، اسپوتنیک گزارشی منتشر کرد که هدفش ایجاد انتظاری مثبت در افکار عمومی داخلی و بینالمللی بود. در شبکههای اجتماعی روسی، هشتگهایی چون #TrumpPutinSummit همراه با ویدئوهایی از دستدادن دو رهبر در نشستهای پیشین منتشر شد تا تصویر یک رابطه «گرم و محترمانه» برجسته شود.
صحنهسازی و نشانههای تصویر پیوست رسانهای مذاکرات ترامپ و پوتین نشان میدهد که بخش مهمی از دیپلماسی مدرن، پیش از مذاکره و در فضای رسانهای شکل میگیرد.
هر طرف با ترکیبی از پیامهای مثبت، خطوط قرمز پنهان و استفاده از رسانههای سنتی و شبکههای اجتماعی، تلاش میکند ذهنیت افکار عمومی را شکل دهد. در این میان، نه محتوای مذاکرات، بلکه «روایت غالب» است که پیروز میدان خواهد بود.
لینک مطلب: | http://qomefarda.ir/News/item/55045 |