مدرس و کارشناس آموزش با اشاره به بهترین روشهای تدریس برای کودکان نوآموز گفت: کلید موفقیت در آموزش به نوآموزان، تبدیل کلاس درس به یک محیط امن، شاد و غنی از تجربیات حسی است. ما باید دنیای زیبای یادگیری را بهآرامی و با صبر به روی کودکان بگشاییم.
محمدرضا عموزاده در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «قم فردا» با اشاره به مهمترین اصل در تدریس به کودکان نوآموز اظهار داشت: بدون شک، ایجاد احساس امنیت و تعلق است. کودک قبل از هر یادگیری، باید بداند که این محیط جدید جایگاهی برای او دارد و مورد پذیرش است؛ یک کودک مضطرب و ترسیده، مغزی آماده برای یادگیری ندارد؛ بنابراین معلم ابتدا باید یک پایهٔ عاطفی قوی با دانشآموز ایجاد کند.
وی با اشاره به بهترین روش تدریس به کودکان نوآموز گفت: روش بازیمحور برترین روش است زیرا بازی زبان مشترک همه کودکان است، وقتی مفاهیم ریاضی، علوم یا حتی فارسی را در قالب بازی، ایفای نقش، ساختن سازه یا نقاشی ارائه میدهیم، یادگیری تبدیل به یک فرایند طبیعی، لذتبخش و ماندگار میشود.
مدرس و کارشناس آموزش با اشاره به نقش فعالیتهای گروهی و بازیهای دستهجمعی بیان داشت: فعالیتهای گروهی بسیار حیاتی هستند، آنها علاوه بر تقویت مهارتهای اجتماعی مانند همکاری، تقسیم کار و حل تعارض، به کودک میآموزند که از جمع نیز میتواند یاد بگیرد، این کار اعتمادبهنفس آنان را افزایش داده و احساس تنهایی و خجالت را کاهش میدهد.
وی با اشاره شرط استفاده از فناوری برای تدریس در این سن افزود: استفاده از فناوری مثل تبلت یا تختههای هوشمند بهشرط رعایت اعتدال و کیفیت محتوا، میتواند یک ابزار کمکی فوقالعاده باشد؛ انیمیشنهای آموزشی کوتاه، نرمافزارهای تعاملی حرفآموزی یا برنامههای نقاشی میتوانند جذاب باشند؛ اما هرگز جایگزین تجربیات حقیقی و دستورزی مانند ساختن کاردستی، لمس خاک و گیاه نمیشوند؛ زمان آن نیز باید بسیار محدود و کنترلشده باشد.
عموزاده با اشاره به نقش خانواده در تکمیل فرایند تدریس ابراز داشت: خانواده شریک آموزشی معلم است. معلم باید والدین را از اهداف و روشهای خودآگاه کند و فعالیتهای ساده و غیرمستقیم را برای خانه پیشنهاد دهد، مانند: خواندن داستان قبل از خواب، صحبت درباره اتفاق مدرسه، بازی با اسباببازیهای آموزشی و کمک در انجام پروژههای ساده. این هماهنگی باعث تقویت یادگیری میشود.
وی با اشاره به چگونگی ارزیابی و سنجش پیشرفت کودکان نوآموز خاطرنشان کرد: ارزیابی باید توصیفی و مبتنی بر مشاهده باشد، نه آزمونهای رایج و نمرهای، معلم در طول روز و از طریق مشارکت کودک در بازیها، دقت او در انجام کارها و تعاملاتش با دیگران، پیشرفت او را ثبت میکند، هدف، سنجش میزان کوشش و رشد کودک است، نه اینکه مقایسه او با دیگران ملاک باشد.