امام علی (ع) در حکمت ۱۴۵ نهج‌البلاغه به عبادات بی‌فایده پرداخته است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «قم فردا» امام علی (ع) در حکمت  ۱۴۵نهج‌البلاغه به  عبادات بی‌فایده پرداخته است.


وَ قَالَ (علیه السلام): کَمْ مِنْ صَائِمٍ لَیْسَ لَهُ مِنْ صِیَامِهِ إِلَّا الْجُوعُ وَ الظَّمَأُ، وَ کَمْ مِنْ قَائِمٍ لَیْسَ لَهُ مِنْ قِیَامِهِ إِلَّا السَّهَرُ وَ الْعَنَاءُ؛ حَبَّذَا نَوْمُ الْأَکْیَاسِ وَ إِفْطَارُهُمْ.

عبادتهاى بى حاصل (اخلاقى، معنوى، عبادى):

و درود خدا بر او، فرمود: بسا روزه دارى که بهره اى جز گرسنگى و تشنگى از روزه دارى خود ندارد، و بسا شب زنده دارى که از شب زنده دارى چیزى جز رنج و بى خوابى به دست نیاورد؛ خوشا خواب زیرکان، و افطارشان.
انتهای خبر/