یادداشت؛
تنگه هرمز و باب‌المندب سلاح استراتژیک ایران
بستن تنگه هرمز، حملات گسترده به پایگاه‌های آمریکا در منطقه، و ایجاد اختلال در باب‌المندب، ابزارهای بازدارندگی قدرتمند و خطرناک ایران در برابر هرگونه حماقت نظامی جدید آمریکا هستند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «قم فردا» در پی هر تشدید تنش‌ها میان ایران و آمریکا، کابوس اختلال در شریان‌های حیاتی انرژی جهان دوباره زنده می‌شود. جنگ ۱۲ روزه اخیر تنها یادآوری بود از شکنندگی صلح در منطقه. حال، فرض حماقتی دیگر از سوی آمریکا - اقدامی نظامی تهاجمی علیه ایران پس از چنین درگیری‌هایی - می‌تواند ایران را به سمت استفاده از سلاح نهایی خود در خلیج‌فارس سوق دهد: بستن تنگه هرمز. اما این پایان ماجرا نخواهد بود؛ انتقام‌جویی ایران می‌تواند به حملات گسترده به پایگاه‌های آمریکا در منطقه و حتی ایجاد اختلال در تنگه استراتژیک باب‌المندب گسترش یابد. عواقب چنین سناریویی فاجعه‌بار و جهانی خواهد بود.
تنگه هرمز شاهرگ انرژی جهان است. نزدیک به ۲۱ میلیون بشکه نفت در روز (بیش از ۲۰% مصرف جهانی) و مقادیر عظیمی گاز طبیعی مایع از این آبراه باریک عبور می‌کند.
ایران بارها توانایی عملیاتی خود در مختل کردن یا بستن موقت ترافیک هرمز را نشان داده است. زرادخانه گسترده موشک‌های کروز و بالستیک ضد کشتی، مین‌های دریایی، قایق‌های تندروی تهاجمی و زیردریایی‌های کوچک، ایران را قادر می‌سازد این تنگه را به منطقه‌ای عملاً غیر قابل عبور تبدیل کند.
بستن تنگه هرمز شوک عظیمی به اقتصاد جهانی وارد می‌کند. قیمت نفت به سرعت به سطوح بی‌سابقه (احتمالاً بالای ۲۰۰ دلار در بشکه) خواهد رسید. افزایش سرسام‌آور هزینه‌های انرژی، زنجیره‌های تأمین را مختل و اقتصادهای بزرگ را به رکود عمیق فرو خواهد برد. بازارهای مالی جهانی با آشفتگی شدید مواجه خواهند شد. کشورهای مصرف‌کننده بزرگ نفت در اروپا و آسیا (حتی متحدان آمریکا) به شدت آسیب خواهند دید و واشنگتن را تحت فشار دیپلماتیک شدید قرار خواهند داد.
کوچک‌ترین حمله آمریکا به ایران، پایگاه‌های متعدد نیروهای آمریکا در کشورهای همسایه را به اهداف مشروع انتقام‌جویانه ایران تبدیل خواهد کرد.
ایران با استفاده از هزاران موشک بالستیک و کروز و پهپادهای انبوه می‌تواند حملات گسترده‌ای را هم‌زمان و پیاپی علیه پایگاه‌هایی مانند العدید (قطر)، الامدیف و الظفره (امارات متحده عربی)، حراجلین و ملک خالد (عربستان سعودی)، پایگاه‌های آمریکا در عراق، کویت و بحرین و پایگاه‌های دریایی در خلیج فارس انجام دهد.
چنین حملاتی نه تنها تلفات جانی و خسارات مادی سنگین به آمریکا وارد می‌کند، بلکه کشورهای میزبان را به طور مستقیم درگیر جنگ می‌کند و ثبات داخلی و امنیت رژیم‌های حاکم بر آنها را به شدت تهدید می‌نماید.
در حالی که تنگه هرمز کانون توجه است، ایران ظرفیت قابل توجهی برای ایجاد اختلال در تنگه حیاتی باب‌المندب نیز دارد.
باب‌المندب دروازه ورود به کانال سوئز و مسیر حیاتی کشتیرانی بین اروپا، آسیا و آفریقاست. روزانه میلیون‌ها بشکه نفت و حجم عظیمی کالا از این آبراه عبور می‌کند. ایران از طریق حمایت از حوثی‌های یمن که کنترل بخش‌هایی از ساحل غربی یمن را در دست دارند، به این منطقه دسترسی استراتژیک دارد.
اختلال در باب‌المندب، مسیرهای کشتیرانی جهانی را طولانی‌تر و گران‌تر می‌کند، قیمت کالاها را افزایش داده و فشار مضاعفی بر اقتصاد جهانی وارد می‌نماید. این امر نشان‌دهنده گستره جغرافیایی و عمق توانایی ایران برای تهدید منافع غرب فراتر از خلیج‌فارس است.
بستن تنگه هرمز، حملات گسترده به پایگاه‌های آمریکا در منطقه، و ایجاد اختلال در باب‌المندب، ابزارهای بازدارندگی قدرتمند و خطرناک ایران در برابر هرگونه حماقت نظامی جدید آمریکا هستند.
بازی با آتش در منطقه‌ای که شریان‌های حیاتی اقتصاد جهان از آن می‌گذرد، نه حماقت که جنون محض است. ایران به وضوح نشان داده است که در صورت احساس تهدید توانایی و اراده لازم برای به آتش کشیدن کل منطقه و تأثیرگذاری عمیق بر نظم جهانی را دارد. هزینه حماقت بعدی می‌تواند فراتر از تصور باشد.
نویسنده: علی‌اصغر کارشناس مسائل سیاسی
تنگه هرمز شاهرگ انرژی جهان است. نزدیک به ۲۱ میلیون بشکه نفت در روز (بیش از ۲۰% مصرف جهانی) و مقادیر عظیمی گاز طبیعی مایع از این آبراه باریک عبور می‌کند.
ایران بارها توانایی عملیاتی خود در مختل کردن یا بستن موقت ترافیک هرمز را نشان داده است. زرادخانه گسترده موشک‌های کروز و بالستیک ضد کشتی، مین‌های دریایی، قایق‌های تندروی تهاجمی و زیردریایی‌های کوچک، ایران را قادر می‌سازد این تنگه را به منطقه‌ای عملاً غیر قابل عبور تبدیل کند.
بستن تنگه هرمز شوک عظیمی به اقتصاد جهانی وارد می‌کند. قیمت نفت به سرعت به سطوح بی‌سابقه (احتمالاً بالای ۲۰۰ دلار در بشکه) خواهد رسید. افزایش سرسام‌آور هزینه‌های انرژی، زنجیره‌های تأمین را مختل و اقتصادهای بزرگ را به رکود عمیق فرو خواهد برد. بازارهای مالی جهانی با آشفتگی شدید مواجه خواهند شد. کشورهای مصرف‌کننده بزرگ نفت در اروپا و آسیا (حتی متحدان آمریکا) به شدت آسیب خواهند دید و واشنگتن را تحت فشار دیپلماتیک شدید قرار خواهند داد.
کوچک‌ترین حمله آمریکا به ایران، پایگاه‌های متعدد نیروهای آمریکا در کشورهای همسایه را به اهداف مشروع انتقام‌جویانه ایران تبدیل خواهد کرد.
ایران با استفاده از هزاران موشک بالستیک و کروز و پهپادهای انبوه می‌تواند حملات گسترده‌ای را هم‌زمان و پیاپی علیه پایگاه‌هایی مانند العدید (قطر)، الامدیف و الظفره (امارات متحده عربی)، حراجلین و ملک خالد (عربستان سعودی)، پایگاه‌های آمریکا در عراق، کویت و بحرین و پایگاه‌های دریایی در خلیج فارس انجام دهد.
چنین حملاتی نه تنها تلفات جانی و خسارات مادی سنگین به آمریکا وارد می‌کند، بلکه کشورهای میزبان را به طور مستقیم درگیر جنگ می‌کند و ثبات داخلی و امنیت رژیم‌های حاکم بر آنها را به شدت تهدید می‌نماید.
در حالی که تنگه هرمز کانون توجه است، ایران ظرفیت قابل توجهی برای ایجاد اختلال در تنگه حیاتی باب‌المندب نیز دارد.
باب‌المندب دروازه ورود به کانال سوئز و مسیر حیاتی کشتیرانی بین اروپا، آسیا و آفریقاست. روزانه میلیون‌ها بشکه نفت و حجم عظیمی کالا از این آبراه عبور می‌کند. ایران از طریق حمایت از حوثی‌های یمن که کنترل بخش‌هایی از ساحل غربی یمن را در دست دارند، به این منطقه دسترسی استراتژیک دارد.
اختلال در باب‌المندب، مسیرهای کشتیرانی جهانی را طولانی‌تر و گران‌تر می‌کند، قیمت کالاها را افزایش داده و فشار مضاعفی بر اقتصاد جهانی وارد می‌نماید. این امر نشان‌دهنده گستره جغرافیایی و عمق توانایی ایران برای تهدید منافع غرب فراتر از خلیج‌فارس است.
بستن تنگه هرمز، حملات گسترده به پایگاه‌های آمریکا در منطقه، و ایجاد اختلال در باب‌المندب، ابزارهای بازدارندگی قدرتمند و خطرناک ایران در برابر هرگونه حماقت نظامی جدید آمریکا هستند.
بازی با آتش در منطقه‌ای که شریان‌های حیاتی اقتصاد جهان از آن می‌گذرد، نه حماقت که جنون محض است. ایران به وضوح نشان داده است که در صورت احساس تهدید توانایی و اراده لازم برای به آتش کشیدن کل منطقه و تأثیرگذاری عمیق بر نظم جهانی را دارد. هزینه حماقت بعدی می‌تواند فراتر از تصور باشد.
نویسنده: علی‌اصغر کارشناس مسائل سیاسی
نظرات شما