استفاده از VAR در فصل آینده، وعده بی مبنا

کسانی که فوتبال ایران را دنبال می‌کنند به خوبی آگاهند که کیفیت پخش تلویزیونی این مسابقات جز در ورزشگاه آزادی، با ارفاق در سطح جام جهانی ۱۹۷۸ است. در برخی استادیوم‌ها کیفیت تصویربرداری به‌قدری پایین است که تشخیص فرد صاحب توپ برای مخاطبان سخت می‌شود. تعداد دوربین‌ها در ورزشگاه‌ها بسیار پایین است و در بازبینی صحنه‌ها در برنامه‌های تلویزیونی نمی‌توان به‌درستی تشخیص داد که صحنه‌ای آفساید بوده یا خیر، توپی از خط عبور کرده یا خیر، پای بازیکنی به بازیکن دیگر برخورد داشته یا خیر، توپ به دست فلان بازیکن اصابت کرده یا خیر. در چنین شرایطی که حداقل‌های استاندارد پخش زنده تلویزیونی رعایت نمی‌شود، صحبت از کمک‌داور ویدیویی بیشتر شبیه به شوخی است.

حیدر بهاروند که چنین جملاتی را به زبان آورده، گویا خبر ندارد ریاست کدام لیگ را عهده‌دار شده، با چه امکاناتی روبه‌روست و در چه شرایط خاصی در حال حرف زدن است. تابستان امسال مسئولان سازمان لیگ استانداردهایی را اعلام کردند که در صورت رعایت نشدن آنها ورزشگاه‌ها امکان میزبانی از مسابقات لیگ برتر را نخواهند داشت. به منظور تجهیز استادیوم‌ها لیگ برتر حدود دو ماه به تعویق افتاد و سرانجام زمانی بازی‌ها برگزار شد که تقریبا در هیچ ورزشگاهی هیچ‌ یک از استانداردهای اعلام شده اجرا نشد. ورزشگاه‌ها همچنان دوربین مداربسته ندارند و شماره‌گذاری صندلی‌ها و نشستن هر فرد روی صندلی از پیش خریداری شده بدل به آرزوی بزرگ هواداران فوتبال شده است. هنوز مدت زیادی از درگذشت یک پسر نونهال در ورزشگاه آزادی نگذشته است، هنوز تصویر صف‌های طویل هواداران برای ورود به استادیوم‌ها در هفته‌های اول لیگ فراموش نشده و کمتر کسی این موضوع را از یاد برده که فینال جام حذفی در ورزشگاه شهدای فولاد با چه کیفیتی و به چه شکل زشتی برگزار شد. برآوردهای کارشناسان نشان می‌دهد هزینه تجهیز هر استادیوم به سیستم VAR، چیزی حدود ۶۰ هزار یورو خواهد بود. به عبارتی تجهیز هر ورزشگاه به VAR حداقل ۸۵۰ میلیون تومان هزینه دربرخواهد داشت. در فصل جاری لیگ برتر ایران ۱۴ ورزشگاه وظیفه میزبانی از مسابقات را عهده‌دار بودند و برای این که تمام این ورزشگاه‌ها را به سیستم کمک‌داور ویدیویی مجهز کنند، باید حدود ۱۲ میلیارد تومان هزینه کرد.

این ارقام خوش‌بینانه‌ترین و کمترین حد برای راه‌اندازی کمک‌داور ویدیویی است. حیدر بهاروند مشخص نکرده تجهیزات VAR از کدام مبادی ورودی وارد کشور خواهد شد و هزینه آن به چه شکلی باید پرداخت شود. این سیستم چطور در فوتبال ایران تست خواهد شد و چه کسی تضمین می‌دهد تجهیزاتی که وارد کشور می‌شود، از بهترین نوع خواهند بود و این پول هنگفت دور ریخته نخواهد شد؟ حتی مشخص نیست تامین هزینه این تجهیزات بر عهده چه کسی خواهد بود و به عنوان مثال تیمی که به لیگ یک سقوط می‌کند، باید با تجهیزاتی که خریده چه کار کند؟ حیدر بهاروند هنوز هیچ ‌یک از این مسائل را تشریح نکرده و تنها به گفتن عبارت «طبق مصوبه هیات رییسه» اکتفا کرده است. این هیات‌رییسه چرا به هیچکس پاسخگو نیست و چرا به صورت شفاف اعلام نمی‌شود تصمیمش بر مبنای چه فکت‌هایی گرفته شده و فوایدش برای فوتبال ایران چه خواهد بود؟ در مورد لیگی صحبت می‌کنیم که مربی‌ها و بازیکنانش به دلیل تاخیر در پرداخت دستمزدشان تیم‌شان را رها می‌کنند و دستمزد داورهای آن به صورت مرتب پرداخت نمی‌شود. صحبت از VAR با چنین هزینه‌ای در این شرایط، شوخی تلخی با جامعه فوتبال ایران است.