به بهانه رحلت یار دیرین امام و رهبری؛
نگاهی به زندگی عالمی که خود را مطیع رهبری می‌دانست
آیت‌الله امینی از ابتدای مبارزات انقلابی در کنار امام خمینی (ره) حضور داشت و در طی این سال‌ها همواره ارادت و علاقه‌اش به نظام و رهبر انقلاب افزایش یافت.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، " هر چه می‌گذرد لیاقت آیت‌الله خامنه‌ای برای رهبری نظام بیش‌ازپیش ثابت می‌شود" " به نظر من، رهبری حضرت آقا بسیار خوب بوده است. من همان ارادتی که قبلاً به آیت‌الله خامنه‌ای داشتم دوچندانش را الآن دارم."": هر چه زمان می‌گذرد، لیاقت حضرت آیت‌الله خامنه‌ای برای رهبری نظام اسلامی بیش‌ازپیش ثابت می‌شود، چراکه ایشان به‌درستی نظام اسلامی را از بحران‌ها و مشکلات عبور داده است."
این‌ها جملاتی ماندگار از عالمی است که امروز دیگر در بین ما نیست و اما سخنان و راهش همواره چراغ راه است.
ابراهیم حاج امینی نجف‌آبادی معروف به ابراهیم امینی در تیرماه سال 1304 در نجف‌آباد اصفهان به دنیا آمد اما در همان اوایل کودکی و در سن 6 سالگی پدرش را از دست داد.
دروس ابتدایی را در مدارس غیردولتی گذراند و برای ادامه تحصیل و به دلیل علاقه‌مندی که به دروس دینی داشت وارد حوزه علمیه قم شد و در 17 سالگی در کلاس‌های امام خمینی (ره) شرکت کرد.
اتفاقی که خود ایشان در خاطراتش به نیکی از آن یاد می‌کند و آن را از بهترین دوران زندگی خود می‌داند.
بااین‌وجود به دلیل مشکلات به وجود آمده وی برای ادامه تحصیل به اصفهان برگشت و در آنجا به کسب علم پرداخت.
نگاهی به اساتید آیت‌الله ابراهیم امینی
آیت‌الله ابراهیم امینی در طول سال‌های تحصیل خود، به محضر علما و استادان بسیاری شرفیاب شد. او دروس دوره مقدمات را در محضر استادانی چون آقا شیخ رمضانعلی ملایی، آقا شیخ هاشم جنّتی، آقا سید محمد هاشمی قهدیجانی فرا گرفت و بیشتر شرح لمعه و نیز معالم الاصول را نزد حاج شیخ محمد حسن عالم آموخت. برای آموختن منطق منظومه نیز به درس حاج آقا صدر هاطلی کوهپایی رفت.
او رسائل را نزد آقا سید عباس دهکردی و حیدر علی برومند و قوانین را نزد آقا سید علی اصغر محقق و مکاسب را نزد آقایان شیخ محمد حسین جرقویه‌ای و آقا شیخ مرتضی اردکانی و حاج آقا رحیم ارباب فرا گرفت. در قم نیز ادامه رسائل و مکاسب را نزد آقای سلطانی، حاج آقا رضا بهاءالدینی و آقای مجاهدی خواند. جلد اول کفایه را نزد آیت‌الله مرعشی و جلد دوم را نزد آیت‌الله گلپایگانی و بخش حکمت منظومه را نزد آیت‌الله سید محمد حسین طباطبایی به اتمام رساند. در درسهای خصوصی علامه طباطبایی که در شبهای پنج‌شنبه و جمعه تشکیل می‌شد شرکت می‌کرد و بخشی از کتاب اسفار و کتاب تمهید القواعد و چند جلد از بحارالانوار و منطق شفا را در آنجا فرا گرفت.
وی در درسهای خارج فقه و اصول آیت‌الله بروجردی (ره) و در درس خارج اصول امام خمینی (ره) شرکت می‌نمود. بعدها که درس خارج فقه امام (ره) نیز تشکیل شد، در آن شرکت می‌جست.
وی در دوران زندگی خود از اولین افرادی بود که به مبارزات انقلاب پیوست و تا روز پیروزی انقلاب اسلامی ایران همواره در کنار امام خیمنی (ره) حضور داشت.
وی زندگینامه خودش را نیز با قلم شیوا و رسایی به رشته تحریر در آورده است اما نگاهی به بخش سیاسی زندگی نامه این علم بزرگ به خوبی بیانگر ایثارگری‌ها و فداکاری‌های وی است.
زندگی سیاسی آیت‌الله امینی با قلم خودش
در سال ۱۳۴۱ شمسی در جلسه‌ای سرّی شرکت کردم که اعضای آن، آقایان: حاج شیخ عبدالرّحیم ربّانی شیرازی، شیخ علی مشکینی، شیخ علی قدّوسی، شیخ حسینعلی منتظری، شیخ محمد تقی مصباح یزدی، شیخ مهدی حائری تهرانی، شیخ علی اکبر هاشمی رفسنجانی و شیخ احمد آذری قمی و سید محمد خامنه‌ای و سید علی خامنه‌ای بودند.
اساس نامه، مفصّلی داشت و اهدافی را که دنبال می‌کرد به قرار زیر بود:
۱. اصلاح حوزهٔ علمیّهٔ قم؛
۲. تبلیغ اسلام؛
۳. امر به معروف و نهی از منکر؛
۴. سعی در اجرای احکام سیاسی، اجتماعی و اقتصادی اسلام.
جلسه کاملاً سرّی و منظّم بود و مسئولیّت ها بین افراد تقسیم شده بود. بعدها همین جلسه هستهٔ مرکزی جامعهٔ مدرّسین راتشکیل داد.
در سال ۱۳۴۲ شمسی که مبارزات ضدّ رژیم پهلوی شروع شد، تشکّل مذکور بدون این که خودش را به صورت یک جمعیّت متشکّل معرّفی کند با جدّیّت تمام در خدمت امام خمینی (قدس سره) بود و از او حمایت می‌کرد. در چاپ و نشر اعلامیه‌ها، در تشویق علما و مراجع برای همکاری، تشویق مردم به اعتصاب، در مسافرت به شهرستان‌ها، در اعزام طلاّب به شهرستان‌ها، در تشویق مدرّسان به امضای اعلامیه‌ها، جدّی و فعّال بودند. بنده نیز در این تشکّل و گاهی به تنهایی انجام وظیفه می‌کردم.
بعد از بازداشت امام خمینی در پانزدهم خرداد ۱۳۴۲ نیز در روشن کردن افکار مردم و تشویق مراجع و علمای قم و شهرستان‌ها نیز فعّال بودم. همین تشکّل بعد از تبعید امام به ترکیه و بعداً به نجف اشرف، مسئولیّت ارتباط امام با مردم وهدایت مردم و گرم نگه داشتن میدان مبارزه را بر عهده داشت. در همهٔ این مراحل بنده هم مانند سایر آقایان فعّال بودم.
بعد از بازداشت امام در پانزدهم خرداد ۱۳۴۲ و هجرت جمعی از علمای بزرگ به تهران برای آزاد کردن حضرت امام، بنده نیز به تهران رفتم و در جمع آنان فعّال بودم. در دعوت به تشکیل جلسات مشترک، درتشویق آنان به اقدامات مناسب، در تهیّهٔ اطلاعیه‌ها، در تشویق به توقّف در تهران و اقدامات لازم برای آزادی امام و پیش گیری از تبعید و ادامهٔ زندان و اعدام احتمالی امام، نقش فعّالی داشتم.
یکی از یازده نفری بودم که بعد از وفات آیه الله حکیم اعلامیهٔ مرجعیّت امام خمینی را امضا کردند. زمانی که امام از نجف اشرف به پاریس تشریف برد به پاریس رفتم و با امام در بارهٔ حوادث ایران ملاقات و گفتگو داشتم.
بعد از پیروزی انقلاب همراه با اعضای جامعهٔ مدرّسین یا به تنهایی، در خدمت امام و انقلاب بودم. پانزده روز بعد ازپیروزی انقلاب از سوی امام مأموریّت یافتم که به استان هرمزگان بروم و به امور نهادهای نوپا و اوضاع ارتش و ادارات بندرعبّاس، جزیرهٔ کیش و دیگر جزایر استان و وضع علمای اهل سنّت و حوزه‌های علمیّه رسیدگی کنم. از این رو، چندماه در آن جا توقّف کردم و در بین طلاّب و علمای اهل سنّت مبلغی تقسیم نمودم که بعد از آن به دستور امام به صورت شهریّهٔ مستمر در آمد.
بعد از مراجعت از هرمزگان بار دیگر از سوی حضرت امام مأمور شدم به استان مازندران به ویژه ترکمن صحرا بروم و به امور آن جا رسیدگی کنم و به دستور امام اوّلین شهریّهٔ رسمی را به طلاّب و علمای اهل سنّت پرداختم. برای اجرای فرمان عفو امام سفری به همدان، ملایر و نهاوند و مأموریّت دیگری نیز به نائین داشتم.
سه دورهٔ هشت ساله، به نمایندگی مجلس خبرگان رهبری از استان چهارمحال و بختیاری انتخاب شدم. در مقام نائب رئیسی و در کمیسیون‌ها و در اداره دبیرخانه خبرگان انجام وظیفه کردم و فعال بودم.
ساده و بی تکلف
شاید مهمترین شاخصه‌ای زندگی وی ساده و بی آلایش بودنش است که سعی کرده بود در طی این سال‌ها همواره آن را رعایت کند.
به هر حال امروز نیز وی به مانند دوران زندگی‌اش بدون تشریفات و مراسم خاصی البته به منظور رعایت پروتکل‌های بهداشتی که به دلیل بروز بیماری کرونا در کشور وضع شده در نهایت سادگی به خاک سپرده خواهد شد هر چند که بیماری و علت فوتش به ویروس کرونا ربط نداشت اما همین موضوع عاملی شد که وی در نهایت سادگی به خاک سپرده شود.
برخی از مسئولیت‌های آیت‌الله امینی
۱. نماینده امام (ره) در امور استان هرمزگان؛
۲. نماینده امام (ره) در امور استان مازنداران؛
۳. نماینده امام (ره) در اجرای فرمان عفو در همدان، ملایر و نهاوند؛
۴. عضویت در شورای بازنگری قانون اساسی با حکم امام (ره)؛
۵. سه دوره نمایندگی در مجلس خبرگان از چهار محال و بختیاری؛
۶. نایب رئیس مجلس خبرگان؛
۷. ریاست دبیرخانه مجلس خبرگان؛
۸. عضویت در هیأت امنای دانشگاه امام صادق و مجمع جهانی علوم اسلامی؛
۹. عضویت در جامعه مدرسین حوزه علمیه قم؛
۱۰. امام جمعه شهر قم با حکم مقام معظم رهبری از سال ۱۳۷۱ تا کنون؛
آیت‌الله امینی امام جمعه شهر قم، از اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام و عضو مجلس خبرگان رهبری بود.
روحش شاید و یادش گرامی باد.
انتهای پیام/
این‌ها جملاتی ماندگار از عالمی است که امروز دیگر در بین ما نیست و اما سخنان و راهش همواره چراغ راه است.
ابراهیم حاج امینی نجف‌آبادی معروف به ابراهیم امینی در تیرماه سال 1304 در نجف‌آباد اصفهان به دنیا آمد اما در همان اوایل کودکی و در سن 6 سالگی پدرش را از دست داد.
دروس ابتدایی را در مدارس غیردولتی گذراند و برای ادامه تحصیل و به دلیل علاقه‌مندی که به دروس دینی داشت وارد حوزه علمیه قم شد و در 17 سالگی در کلاس‌های امام خمینی (ره) شرکت کرد.
اتفاقی که خود ایشان در خاطراتش به نیکی از آن یاد می‌کند و آن را از بهترین دوران زندگی خود می‌داند.
بااین‌وجود به دلیل مشکلات به وجود آمده وی برای ادامه تحصیل به اصفهان برگشت و در آنجا به کسب علم پرداخت.
نگاهی به اساتید آیت‌الله ابراهیم امینی
آیت‌الله ابراهیم امینی در طول سال‌های تحصیل خود، به محضر علما و استادان بسیاری شرفیاب شد. او دروس دوره مقدمات را در محضر استادانی چون آقا شیخ رمضانعلی ملایی، آقا شیخ هاشم جنّتی، آقا سید محمد هاشمی قهدیجانی فرا گرفت و بیشتر شرح لمعه و نیز معالم الاصول را نزد حاج شیخ محمد حسن عالم آموخت. برای آموختن منطق منظومه نیز به درس حاج آقا صدر هاطلی کوهپایی رفت.
او رسائل را نزد آقا سید عباس دهکردی و حیدر علی برومند و قوانین را نزد آقا سید علی اصغر محقق و مکاسب را نزد آقایان شیخ محمد حسین جرقویه‌ای و آقا شیخ مرتضی اردکانی و حاج آقا رحیم ارباب فرا گرفت. در قم نیز ادامه رسائل و مکاسب را نزد آقای سلطانی، حاج آقا رضا بهاءالدینی و آقای مجاهدی خواند. جلد اول کفایه را نزد آیت‌الله مرعشی و جلد دوم را نزد آیت‌الله گلپایگانی و بخش حکمت منظومه را نزد آیت‌الله سید محمد حسین طباطبایی به اتمام رساند. در درسهای خصوصی علامه طباطبایی که در شبهای پنج‌شنبه و جمعه تشکیل می‌شد شرکت می‌کرد و بخشی از کتاب اسفار و کتاب تمهید القواعد و چند جلد از بحارالانوار و منطق شفا را در آنجا فرا گرفت.
وی در درسهای خارج فقه و اصول آیت‌الله بروجردی (ره) و در درس خارج اصول امام خمینی (ره) شرکت می‌نمود. بعدها که درس خارج فقه امام (ره) نیز تشکیل شد، در آن شرکت می‌جست.
وی در دوران زندگی خود از اولین افرادی بود که به مبارزات انقلاب پیوست و تا روز پیروزی انقلاب اسلامی ایران همواره در کنار امام خیمنی (ره) حضور داشت.
وی زندگینامه خودش را نیز با قلم شیوا و رسایی به رشته تحریر در آورده است اما نگاهی به بخش سیاسی زندگی نامه این علم بزرگ به خوبی بیانگر ایثارگری‌ها و فداکاری‌های وی است.
زندگی سیاسی آیت‌الله امینی با قلم خودش
در سال ۱۳۴۱ شمسی در جلسه‌ای سرّی شرکت کردم که اعضای آن، آقایان: حاج شیخ عبدالرّحیم ربّانی شیرازی، شیخ علی مشکینی، شیخ علی قدّوسی، شیخ حسینعلی منتظری، شیخ محمد تقی مصباح یزدی، شیخ مهدی حائری تهرانی، شیخ علی اکبر هاشمی رفسنجانی و شیخ احمد آذری قمی و سید محمد خامنه‌ای و سید علی خامنه‌ای بودند.
اساس نامه، مفصّلی داشت و اهدافی را که دنبال می‌کرد به قرار زیر بود:
۱. اصلاح حوزهٔ علمیّهٔ قم؛
۲. تبلیغ اسلام؛
۳. امر به معروف و نهی از منکر؛
۴. سعی در اجرای احکام سیاسی، اجتماعی و اقتصادی اسلام.
جلسه کاملاً سرّی و منظّم بود و مسئولیّت ها بین افراد تقسیم شده بود. بعدها همین جلسه هستهٔ مرکزی جامعهٔ مدرّسین راتشکیل داد.
در سال ۱۳۴۲ شمسی که مبارزات ضدّ رژیم پهلوی شروع شد، تشکّل مذکور بدون این که خودش را به صورت یک جمعیّت متشکّل معرّفی کند با جدّیّت تمام در خدمت امام خمینی (قدس سره) بود و از او حمایت می‌کرد. در چاپ و نشر اعلامیه‌ها، در تشویق علما و مراجع برای همکاری، تشویق مردم به اعتصاب، در مسافرت به شهرستان‌ها، در اعزام طلاّب به شهرستان‌ها، در تشویق مدرّسان به امضای اعلامیه‌ها، جدّی و فعّال بودند. بنده نیز در این تشکّل و گاهی به تنهایی انجام وظیفه می‌کردم.
بعد از بازداشت امام خمینی در پانزدهم خرداد ۱۳۴۲ نیز در روشن کردن افکار مردم و تشویق مراجع و علمای قم و شهرستان‌ها نیز فعّال بودم. همین تشکّل بعد از تبعید امام به ترکیه و بعداً به نجف اشرف، مسئولیّت ارتباط امام با مردم وهدایت مردم و گرم نگه داشتن میدان مبارزه را بر عهده داشت. در همهٔ این مراحل بنده هم مانند سایر آقایان فعّال بودم.
بعد از بازداشت امام در پانزدهم خرداد ۱۳۴۲ و هجرت جمعی از علمای بزرگ به تهران برای آزاد کردن حضرت امام، بنده نیز به تهران رفتم و در جمع آنان فعّال بودم. در دعوت به تشکیل جلسات مشترک، درتشویق آنان به اقدامات مناسب، در تهیّهٔ اطلاعیه‌ها، در تشویق به توقّف در تهران و اقدامات لازم برای آزادی امام و پیش گیری از تبعید و ادامهٔ زندان و اعدام احتمالی امام، نقش فعّالی داشتم.
یکی از یازده نفری بودم که بعد از وفات آیه الله حکیم اعلامیهٔ مرجعیّت امام خمینی را امضا کردند. زمانی که امام از نجف اشرف به پاریس تشریف برد به پاریس رفتم و با امام در بارهٔ حوادث ایران ملاقات و گفتگو داشتم.
بعد از پیروزی انقلاب همراه با اعضای جامعهٔ مدرّسین یا به تنهایی، در خدمت امام و انقلاب بودم. پانزده روز بعد ازپیروزی انقلاب از سوی امام مأموریّت یافتم که به استان هرمزگان بروم و به امور نهادهای نوپا و اوضاع ارتش و ادارات بندرعبّاس، جزیرهٔ کیش و دیگر جزایر استان و وضع علمای اهل سنّت و حوزه‌های علمیّه رسیدگی کنم. از این رو، چندماه در آن جا توقّف کردم و در بین طلاّب و علمای اهل سنّت مبلغی تقسیم نمودم که بعد از آن به دستور امام به صورت شهریّهٔ مستمر در آمد.
بعد از مراجعت از هرمزگان بار دیگر از سوی حضرت امام مأمور شدم به استان مازندران به ویژه ترکمن صحرا بروم و به امور آن جا رسیدگی کنم و به دستور امام اوّلین شهریّهٔ رسمی را به طلاّب و علمای اهل سنّت پرداختم. برای اجرای فرمان عفو امام سفری به همدان، ملایر و نهاوند و مأموریّت دیگری نیز به نائین داشتم.
سه دورهٔ هشت ساله، به نمایندگی مجلس خبرگان رهبری از استان چهارمحال و بختیاری انتخاب شدم. در مقام نائب رئیسی و در کمیسیون‌ها و در اداره دبیرخانه خبرگان انجام وظیفه کردم و فعال بودم.
ساده و بی تکلف
شاید مهمترین شاخصه‌ای زندگی وی ساده و بی آلایش بودنش است که سعی کرده بود در طی این سال‌ها همواره آن را رعایت کند.
به هر حال امروز نیز وی به مانند دوران زندگی‌اش بدون تشریفات و مراسم خاصی البته به منظور رعایت پروتکل‌های بهداشتی که به دلیل بروز بیماری کرونا در کشور وضع شده در نهایت سادگی به خاک سپرده خواهد شد هر چند که بیماری و علت فوتش به ویروس کرونا ربط نداشت اما همین موضوع عاملی شد که وی در نهایت سادگی به خاک سپرده شود.
برخی از مسئولیت‌های آیت‌الله امینی
۱. نماینده امام (ره) در امور استان هرمزگان؛
۲. نماینده امام (ره) در امور استان مازنداران؛
۳. نماینده امام (ره) در اجرای فرمان عفو در همدان، ملایر و نهاوند؛
۴. عضویت در شورای بازنگری قانون اساسی با حکم امام (ره)؛
۵. سه دوره نمایندگی در مجلس خبرگان از چهار محال و بختیاری؛
۶. نایب رئیس مجلس خبرگان؛
۷. ریاست دبیرخانه مجلس خبرگان؛
۸. عضویت در هیأت امنای دانشگاه امام صادق و مجمع جهانی علوم اسلامی؛
۹. عضویت در جامعه مدرسین حوزه علمیه قم؛
۱۰. امام جمعه شهر قم با حکم مقام معظم رهبری از سال ۱۳۷۱ تا کنون؛
آیت‌الله امینی امام جمعه شهر قم، از اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام و عضو مجلس خبرگان رهبری بود.
روحش شاید و یادش گرامی باد.
انتهای پیام/
نظرات شما