افزایش آمار تجرد قطعی، زنگ خطری برای جامعه ایرانی

ناگفته نماند که اتخاذ برخی سیاست‌های غلط از جمله سیاست کنترل جمعیت از جمله عوامل تشدیدکننده همین مسئله بوده است، ضمن آن که با وجود برخی هشدار‌ها در همین زمینه که گاه و بیگاه نیز انعکاس رسانه‌ای پیدا کرده است، همچنان شاهد اجرا شدن این سیاست غلط البته به شیوه و طریقی دیگر هستیم.

در مباحث مربوط به جامعه شناسی و جمعیت‌شناسی وقتی صحبت از تجرد قطعی به میان می‌آید منظور این است که فرد، شرایط مناسب سن ازدواج را به نوعی از دست داده و حتی اگر ازدواج هم بکند، به جهت شرایط و اقتضائات سنی، دیگر امکان باروری برای او وجود ندارد یا این که بسیار بعید است.

آن چه در این میان مهم و ضروری است این که مسئولان کشور نسبت به این موضوع حساس و دغدغه‌مند باشند، چرا که اگر دغدغه مندی و حساسیتی در این زمینه وجود نداشته باشد، عملاً کاری صورت نمی‌گیرد و طبعاً گرهی هم گشوده نمی‌شود.

به عنوان مثال و بر اساس آمار‌های چند سال پیش، حدود ۷ درصد دختران قم در موقعیت تجرد قطعی قرار داشته اند که این مسئله با توجه به بافت و هویت مذهبی و سنتی قم جای نگرانی دارد و صدالبته باید دانست که به جهت تبعات ترویج مؤلفه‌های سبک زندگی غربی در جامعه ما و همچنین افزایش تجملات و توقعات، این آمار در برخی کلانشهر‌ها همچون تهران و کرج بیش از این هاست.

همچنین متاسفانه باید گفت که بنا بر برخی آمار، بیش از یک میلیون ایرانی در سن تجرد قطعی قرار دارند و به اذعان کارشناسان، توسعه نامطلوب فضای مجازی و رسانه‌ای یکی از عوامل اصلی ایجاد و افزایش تجرد قطعی به خصوص در بین متولدین دهه شصت است و این مسئله به ویژه در جامعه ما برای دختران موقعیت دشوارتر و بغرنج تری را رقم زده است.

نکته حائز اهمیت دیگر ناظر به تغییر مشهود در سبک زندگی و مهم‌تر از آن باور‌ها و اعتقادات افراد است به طوری که بخشی از تجرد قطعی، خود خواسته و به جهت ترویج سبک زندگی غربی و مدرن است، ضمن آن که به هر حال نباید از یاد بُرد که افزایش کمی و کیفی انواع دانشگاه‌های دولتی، آزاد و پیام نور در کشور، افزایش ورود دختران به دانشگاه و به ویژه افزایش توقعات دختران تحصیلکرده و احتمالا مستقل شده از حیث اشتغال و درآمد از دیگر دلایل تجرد قطعی در بین متولدان دهه ۶۰ است.

واقعیت آن است که امروزه رسانه‌های نوین و به خصوص شبکه‌های اجتماعی، تأثیر غیرقابل انکاری در شکل گیری سبک زندگی جدید داشته و دارند و این در حالی است که ما متأسفانه آن طور که باید و شاید نتوانسته ایم مؤلفه‌ها و شاخصه‌های سبک زندگی اسلامی را در جامعه تبیین و ایضاً نهادینه کنیم.