کودک بیش‌فعال و بازیگوش چه تفاوتی با هم دارند؟+ راه‌های تشخیص بیش‌فعالی
این متخصص اطفال با اشاره به اینکه بیش‌فعالی (ADHD) یکی از شایع‌ترین اختلالات روانپزشکی کودکان است و در پسران بیش از دختران شیوع دارد، گفت: علت بروز این اختلال پیچیده است و عواملی متعدد در بروز آن دخیل هستند، در این بین موضوع ژنتیک بیش از هر چیز مطرح است؛ امروزه در بیشتر منابع معتبر علمی مواردی نظیر تغذیه، عوامل روان‌شناختی و رفتاری را نیز به عنوان علل زمینه‌ای در بروز بیش‌فعالی مطرح می‌کنند اما به نظر می‌رسد باید عوامل فرهنگی، ارزش‌های اجتماعی و حتی شرایط اقتصادی خانواده و جامعه را نیز به عنوان یک عامل زمینه‌ای برای این اختلال در نظر گرفت.
بیش فعالی چه نشانه‌ای دارد؟
محتشمی بیان کرد: کودکانی پرحرف که آرام و قرار ندارند نشانه‌‌هایی از بیش فعالی را دارند؛ گرچه متخصصان رفتاردرمانگر همواره تاکید می‌کنند که شیطنت همیشه به معنای بیش‌فعالی نیست اما تحرک زیاد و نامتناسب با محیط، پرحرفی، نداشتن صبر و تحمل برای رسیدن به خواسته، انجام فعالیت‌های تخریبی و خرابکاری، پرخاشگری، بد‌خوابی و غیره از جمله مهم‌ترین علائم بیش‌فعالی محسوب می‌شود.
وی تشریح کرد: کودکان بیش‌فعال معمولا خوابی ناآرام دارند و همان تحرک شدید و شیطنت‌های زمان بیداری را در خواب هم تکرار می‌کنند، از طرفی فرستادن این کودکان به تخت خواب کاری آسان نیست، زیرا تقریبا در هر شرایطی خستگی برایشان معنا ندارد و از خوابیدن متنفر هستند چرا که خواب مانع فعالیت‌های فیزیکی و مخربانه آن‌ها می‌شود.
این متخصص اطفال ادامه داد: این بچه‌ها معمولا آرام و قرار ندارند، دائم در حال حرکت هستند، از دیوار راست بالا می‌روند، دچار عدم تمرکز هستند، حواس‌پرت بوده و در بیشتر مواقع دچار افت تحصیلی می‌شوند (طوری که معلمان متوجه اختلال بیش‌فعالی در آن‌ها می‌شوند)، وسط حرف دیگران می‌پرند، قابل کنترل نیستند و کار‌هایی خطرناک می‌کنند از این رو ممکن است به خود یا دیگران آسیب برسانند.
بیش فعالی از چه زمانی خود را نشان می‌دهد؟
محتشمی با اشاره به اینکه نشانه‌ها از سه سالگی به بعد خود را نشان می‌دهد، بیان کرد: توجه داشته باشید رشد و تکامل سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) تا پایان سه سالگی ادامه می‌یابد و حتی در بخش‌هایی از مغز این رشد تا سنین بلوغ (سیزده تا پانزده سالگی) نیز ادامه می‌یابد؛ بنابراین در این سنین باید به علائم زودرس و هشداردهنده بیش‌فعالی (ADHD) یا هر نوع اختلال رفتاری دیگر توجه کرد، اما هیچ گاه نباید آن‌ها را به عنوان علائم تعیین‌کننده تشخیص قطعی در نظر گرفت.
وی یادآوری کرد: علائمی نظیر بی‌قراری‌های زیاد حرکتی، تغییر مداوم اسباب‌بازی‌ها در کمتر از یک دقیقه، عدم توانمندی در انجام حرکات ریتمیک و هماهنگ طولانی مدت (بیش از سه تا پنج دقیقه)، از نشانه‌های اختصاصی بیش فعالى هستند.
انتهای پیام/
نظرات شما