یادداشت؛
امیر کبیر؛کبیرترین امیر ایران
میرزا تقی خان فراهانی یا همان امیرکبیر در راستای پیشرفت و افزایش قدرت کشور اقدامات و خدمات بسیاری انجام داد و شاید مهمترین اقدام او مبارزه در جهت قطع نفوذ اجانب و استعمارگران در کشور بود.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، کشور ایران امروز بهترین فرصت را برای جبران کاستی های گذشته در اختیار دارد و نیاز به همت و اراده آگاهانه ای است تا با تکیه بر بومی سازی علمی و همگرایی فرهنگی و اجرایی کشور، مسیر اعتلای خود را طی کند.
شاید یکی از خدمات زیربنایی که در دوره صدارت کوتاه امیرکبیر، خوش درخشیده تأسیس مدرسه دارالفنون به عنوان کانون تولید علم و تبدیل آن به ثروت بود و این لزوم پرورش اندیشه های خلاق، نهضت علمی و اتصال حوزه دانایی با امور اقتصادی و اجتماعی و تولید اشتغال و ثروت را بیان می کند.
تحقق عدالت فراگیر اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و فرصت سازی برای رشد مادی و معنوی کشور امروز از مسیر سرمایه گذاری علمی و تبدیل ایده به عمل می گذرد و این مهم همان است که رهبر معظم انقلاب بر آن تاکید ویژه دارند و امیرکبیر نیز با تأسیس دارالفنون به آن عمل کرد.
اصلاحات بزرگ امیر کبیر در شاخه های عمومی، نظامی، اشاعه عدالت، اخلاق مدنی و شهروندی، اصلاح امور شهری، نشر دانش و فرهنگ نوین، رونق ساختارهای صنعت و کشاورزی، مفاهیم جدید تجارت، گسترش وزارت خارجه، مبارزه با فرقه های نوظهور به عنوان فصلی آموزنده و درخشان در تاریخ ایران مقابل دیدگان ما به عنوان فرزندان امروز ایران است.
امیرکبیر و یا میرزا تقی خان امیرکبیر از نوادر تاریخ کشور ما است. او اقدامات مثبتی در راستای پیشرفت کشور انجام داده است و شاید یکی از خصوصیات مهم این شخصیت مهم کشور ضد استعمار و ضد استکبار بودن او در زمانی که درباریان بردگی غرب و شرق را می کردند به چشم می خورد و در این راستا هم قیام کرد.
روحیه متعهدانه و عشق عمیق وی به استقلال و آزادی و اقتدار ملت مسلمان ایران، زمانی به فریاد دادخواهی ملت مظلوم لبیک گفت، که می‌رفت تمامی ثروت و عزت کشور برای همیشه در کام جهنمی استعمار و استکبار جهانی بلعیده شود. زمانیکه دربار فاسد پادشاهی و رجال سیاسی سر سپرده، مزدورانه و مزورانه علناً سنگ بندگی طاغوت‌های شرق و غرب را به سینه می‌زدند و بی‌شرمی و گستاخیشان به حدی رسیده بود که حتی کوششی در اختفای بندهای اسارت و یوغ بندگی و بردگی خویش نمی نمودند. امیرکبیر در برابر دشمنان دین و مجریان سیاست استعماری، یک تنه قیام کرد و پوزه استکبار و عمّال داخلیش را به خاک مالید.
اصلاحات داخلی در زمینه اعتلای فرهنگ، تنظیم اقتصاد و تطهیر عرصه سیاست کشور، اقدامات در جهت احیای دین و بسط عدالت در سطح جامعه، مبارزاتش در جهت قطع نفوذ اجانب و استعمارگران، و حفظ استقلال و تمامیت ارضی کشور که طی سه سال و اندی صدارت میرزا تقی‌خان امیر کبیر انجام گرفت
طی حدود یک قرن و نیم که از شهادت امیر به دست جیره‌خواران و سر سپردگان طاغوت می‌گذرد، دوست و دشمن در ستایش از این روح آزاده و شخصیت مقتدر سخن گفته‌اند. همه متفق القول اعتراف کرده‌اند که ”مصلحی“ چنین تشنه اصلاح، ”سیاستمداری“ چنان شیفته استقلال و ”زمامداری“ چنین خیرخواه ملت، نه تنها در تاریخ دو هزار و چند ساله ایران بلکه در تاریخ جهان، کم نظیر و کمیاب می‌باشد.
انتهای پیام/160
شاید یکی از خدمات زیربنایی که در دوره صدارت کوتاه امیرکبیر، خوش درخشیده تأسیس مدرسه دارالفنون به عنوان کانون تولید علم و تبدیل آن به ثروت بود و این لزوم پرورش اندیشه های خلاق، نهضت علمی و اتصال حوزه دانایی با امور اقتصادی و اجتماعی و تولید اشتغال و ثروت را بیان می کند.
تحقق عدالت فراگیر اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و فرصت سازی برای رشد مادی و معنوی کشور امروز از مسیر سرمایه گذاری علمی و تبدیل ایده به عمل می گذرد و این مهم همان است که رهبر معظم انقلاب بر آن تاکید ویژه دارند و امیرکبیر نیز با تأسیس دارالفنون به آن عمل کرد.
اصلاحات بزرگ امیر کبیر در شاخه های عمومی، نظامی، اشاعه عدالت، اخلاق مدنی و شهروندی، اصلاح امور شهری، نشر دانش و فرهنگ نوین، رونق ساختارهای صنعت و کشاورزی، مفاهیم جدید تجارت، گسترش وزارت خارجه، مبارزه با فرقه های نوظهور به عنوان فصلی آموزنده و درخشان در تاریخ ایران مقابل دیدگان ما به عنوان فرزندان امروز ایران است.
امیرکبیر و یا میرزا تقی خان امیرکبیر از نوادر تاریخ کشور ما است. او اقدامات مثبتی در راستای پیشرفت کشور انجام داده است و شاید یکی از خصوصیات مهم این شخصیت مهم کشور ضد استعمار و ضد استکبار بودن او در زمانی که درباریان بردگی غرب و شرق را می کردند به چشم می خورد و در این راستا هم قیام کرد.
روحیه متعهدانه و عشق عمیق وی به استقلال و آزادی و اقتدار ملت مسلمان ایران، زمانی به فریاد دادخواهی ملت مظلوم لبیک گفت، که می‌رفت تمامی ثروت و عزت کشور برای همیشه در کام جهنمی استعمار و استکبار جهانی بلعیده شود. زمانیکه دربار فاسد پادشاهی و رجال سیاسی سر سپرده، مزدورانه و مزورانه علناً سنگ بندگی طاغوت‌های شرق و غرب را به سینه می‌زدند و بی‌شرمی و گستاخیشان به حدی رسیده بود که حتی کوششی در اختفای بندهای اسارت و یوغ بندگی و بردگی خویش نمی نمودند. امیرکبیر در برابر دشمنان دین و مجریان سیاست استعماری، یک تنه قیام کرد و پوزه استکبار و عمّال داخلیش را به خاک مالید.
اصلاحات داخلی در زمینه اعتلای فرهنگ، تنظیم اقتصاد و تطهیر عرصه سیاست کشور، اقدامات در جهت احیای دین و بسط عدالت در سطح جامعه، مبارزاتش در جهت قطع نفوذ اجانب و استعمارگران، و حفظ استقلال و تمامیت ارضی کشور که طی سه سال و اندی صدارت میرزا تقی‌خان امیر کبیر انجام گرفت
طی حدود یک قرن و نیم که از شهادت امیر به دست جیره‌خواران و سر سپردگان طاغوت می‌گذرد، دوست و دشمن در ستایش از این روح آزاده و شخصیت مقتدر سخن گفته‌اند. همه متفق القول اعتراف کرده‌اند که ”مصلحی“ چنین تشنه اصلاح، ”سیاستمداری“ چنان شیفته استقلال و ”زمامداری“ چنین خیرخواه ملت، نه تنها در تاریخ دو هزار و چند ساله ایران بلکه در تاریخ جهان، کم نظیر و کمیاب می‌باشد.
انتهای پیام/160
نظرات شما