دوران امام هادی (ع) دوران آغاز زمینه سازی برای عصر انتظار بود

حجت الاسلام و المسلمین محمد قدوسی در گفتگو با خبرنگار قم فردا،  به نکاتی درباره زندگی نورانی امام دهم (ع) اشاره کرد و اظهار داشت: نکته نخست درباره زندگی امام هادی (ع) این است که آن حضرت، سال های نخست دوران امامت خود، یعنی سال های نخست پس از شهادت امام جواد (ع) را در مدینه گذراندند؛ تا این که متوکل، خلیفه وقت عباسی، یعنی همان فردی که در بین خاندان عباسی به دشمنی کینه توزانه با اهل بیت علیهم السلام مشهور بود تصمیم گرفت تا آن حضرت را به سامرا فرا بخوانَد و تحت نظر گیرد.

وی ادامه داد: البته کار از این هم فراتر رفت و هر چند وقت یکبار متوکل دستور می داد تا خانه امام (ع) بدون اعلام قبلی مورد تفتیش و بازرسی قرار گیرد. این خلیفه ستمگر همچنین جلساتی برای توهین به خاندان رسالت و ولایت بویژه حضرت امیرالمؤمنین (ع) ترتیب می داد و حضرتش را در این جلسات حاضر می کرد تا بیش از شکنجه جسمی، با شکنجه روحی بتواند آن حضرت را تحت فشار بگذارد.

این پژوهشگر حوزه علمیه قم اوج این شکنجه روحی را در تصمیم متوکل برای حمله به کربلا و تخریب مرقد نورانی امام حسین (ع) دانست و گفت: به هر حال این فشارها روز به روز بیشتر می شد؛ چراکه آنان از قدرت گرفتن شیعه می ترسیدند و به همین دلیل به شکل کینه توزانه ای با شیعیان برخورد می کردند.

وی سپس به بیان یکی دیگر از مجالس برگزار شده از سوی متوکل برای تحقیر و توهین امام هادی (ع) پرداخت و گفت: در تاریخ نقل است که متوکل عباسی روزی فردی را به سراغ یک شعبده باز مشهور فرستاد که از دشمنان اهل بیت (ع) شمرده می شد و به او چند هزار دینار طلا داد که حضرت امام علی النقی (ع)  را تحقیر و شرمنده کند. او نیز قبول کرد و در مجلس مهمانی متوکل، در کنار حضرت نشست و در قرص نانی عمل سحر انجام داد؛ به گونه ای که وقتی امام هادی (ع) دست مبارک خود را به طرف آن نان دراز کرد؛ نان به هوا برخاست که همین امر سبب خنده حاضران شد. همچنین نقل است که در کنار آن شعبده باز، بالشی قرار داشت که روی آن تصویری از یک شیر درنده بود و امام (ع) با اشاره به آن شیر، از او خواستند تا این دشمن اهل بیت (ع) را بگیرد که این امر با عنایت الهی و کرامت آن امام هُمام اتفاق افتاد و شیر درنده، آن ساحر معاند را بلعید و سپس امام دستور دادند تا شیر به سر جای خود بازگردد.

قدوسی ادامه داد: با این که این دشمنان اولیای الهی چنین کرامت هایی هم از امامان معصوم (ع) می دیدند؛ اما باز هم حبّ دنیا و ریاست اجازه نمی داد تا حق و حقیقت را بپذیرند و به دامان دین ناب بازگردند.

این واعظ و خطیب حسینی همچنین گفت: امام هادی علیه السلام با این که به شدت تحت نظر بود، اما با این حال از پای ننشست و فعالیت های روشنگرانه خویش را ادامه داد که یکی از مهم ترین این فعالیت ها، آماده کردن مردم و شیعیان برای دوران عصر انتظار و غیبت حضرت مهدی علیه السلام بود که بر این اساس، حضرتش شبکه ای از وکلا و نمایندگان خود سامان دادند تا این افراد بتوانند در شهرهای مختلف دنیای اسلام، ضمن پاسخ دادن به پرسش های مردم و جمع آوری وجوهات، آنان را با شرایط عدم حضور فیزیکی امام معصوم (ع) آشنا سازند.

وی در ادامه به برخی یادگارهای آن امام معصوم (ع) اشاره کرد و «زیارت جامعه کبیره» را از مهم ترین این یادگارها عنوان کرد و افزود: این زیارت دارای سند بسیار معتبر و صحیح است و از نظر محتوا، فصاحت و بلاغت، در اوج متون دینی قرار دارد؛ تا آن جا که علمای اسلام، شرح های متعددی به زبان فارسی و عربی بر آن نوشته اند تا مضامین عالی و فرازهای حیرت انگیز آن را تفسیر و تشریح کنند. از این رو شایسته است تا مؤمنان در زیارت کردن ائمه معصومین (ع) توجه و عنایت بیشتری به این زیارت داشته باشند.




انتهای پیام/120