چگونه برای نوجوانان انگیزه ایجاد کنیم؟
نوری پور بیان کرد: گاهی نوجوانان برای انجام کارهایی که والدینشان از آنان میخواهند، انگیزه ندارند دارند، اما برای دوستان خود با انگیزه عمل میکنند.
این روانشناس با بیان اینکه بعضی از رفتارهای والدین باعث بیرغبتی نوجوانان میشود، گفت: گاهی پدر و مادرها وقتی کاری را از نوجوان خود میخواهند عجول و عصبی رفتار میکنند در نتیجه فرزند خود را دعوت به مقاومت میکنند.
وی اضافه کرد: گاهی نوجوانان احساس میکنند عشق والدینشان به آنان یک عشق مشروط است یعنی نوجوان فکر میکند اگر مطابق خواسته والدینش عمل کند دوستش دارند که این مسئله آسیب زننده است و نوجوانان دچار سرخوردگی و مقاومت بیشتر میکند.
نوری پور با تاکید بر اینکه والدین اجازه نمیدهند فرزندشان چیزهایی را که به خودش مربوط میشود و برایش اهمیت دارد را کشف کند، افزود: والدین به فرزند خود اجازه نمیدهند از شکستهای خود درس گیرند.
این روانشناس ادامه داد: یکی از راههای آموزش مسئولیت پذیری به نوجوانان، بی مسئولیتی آگاهانه است به آنان اجازه دهید کاری را شروع کنند، در آن شکست بخورند، سپس با آنان همدردی نشان دهید، به آنان کمک کنید بفهمند چه اتفاقی افتاده، اشکال کار در کجاست، چه درسی از آن گرفته اند و در آینده چه باید بکنند که در چنین موقعیتی موفق شوند.
وی تصریح کرد: والدین در اکثر موارد به جای آنکه از فرزند خود بخواهند با منطق و استدلال صحیح، راه حل مسأله را پیدا کند، به فرزند خود میگویند چه باید بکند در حالی نوجوانان بیشتر دوست دارند برنامهای را که در طراحی آن کمک کرده اند دنبال کنند.
نوری پور بیان کرد: لازم است والدین در عین قاطعیت، مهربان باشند و در فضایی به دور از عصبانیت و ایجاد تنش، راحت تر کار میکنند همچنین والدین مهارت حل مسئله را به فرزندان خود آموزش نمیدهند و میتوان این کار را در حین ملاقاتهای خانوادگی و صحبتهای فردی به نوجوان انتقال داد.
این روانشناس با بیان اینکه مهارت مدیریت زمان بسیار اهمیت دارد، افزود: والدین باید انجام کارها و فعالیتهای روزانه به کودکان و نوجوانان را یاد دهند همچنین وظایفی بیش از حد توان به فرزند خود واگذار نکنید و حواستان به تعداد وظایف محوله و سنگینی آنها برای نوجوانتان باشد.
وی در نهایت خاطر نشان کرد: والدین بیشتر به دنبال نتایج کوتاه مدت و سریع هستند تا نتایج درازمدت و ماندنی، به عنوان مثال، نوجوان را وادار میکنند در همان لحظه تکالیف خود را حتی با بی دقتی و عجولانه انجام دهد به جای اینکه به او فرصت دهند پس از استراحتی کوتاه، با دقت و علاقه بیشتر به انجام کارها یا تکالیف مدرسه خود بپردازد.
انتهای پیام/
نظرات شما