نصیرزاده: حق رشد و رضایتنامه در فوتبال بی‌معنی است

وی ادامه داد: حق رشد مربوط به افرادی است که والدین آنها متوفی شده و بعد از رسیدن به سن قانونی از دادگاه آن را طلب می کنند. این لغت توسط افراد ناوارد به جای غرامت آموزشی در فوتبال مورد استفاده قرار می گیرد. فیفا اعتقاد دارد افراد زیر 23 سال آموزش پذیر هستند و وقتی در این سن بازیکنان به باشگاه دیگری می روند بابت آموزش هایی که دیده اند باید به باشگاه قدیم پول پرداخت شود که به «غرامت آموزشی» مشهور است.

مدیرعامل ماشین سازی همچنین گفت: وقتی قرارداد دوجانبه بین بازیکن و باشگاه امضا می‌شود، چیزی به نام رضایتنامه مفهوم ندارد. از سال 92 دیگر این موضوع وجود ندارد و باشگاه نمی تواند وقتی با کسی که دارای قرارداد است طی یک برگه رضایت خود را برای فسخ قرارداد اعلام کند. از سال 92 فسخ دوجانبه قرارداد جای رضایتنامه قدیمی را گرفته و بازیکنی که می خواهد از باشگاه جدا شود، باید به صورت دوجانبه قرارداد را اقاله(فسخ دوجانبه) کند.

نصیرزاده در ادامه این بحث گفت: بعضی دیگر از افراد غیرمطلع به باشگاه می گویند که رضایت فلان بازیکن را برای ما صادر کنید. چنین چیزی هم در فوتبال وجود ندارد. وقتی بازیکن قرارداد خود را با باشگاه فسخ می کند، در انتخاب باشگاه بعدی دارای آزادی کامل است و هیچ باشگاهی نمی تواند در فسخ دوجانبه خود شرط را پیوستن این بازیکن به یک باشگاه خاص دیگر قرار بدهد.

وی درباره بسته شدن قراردادهای داخلی نیز تاکید کرد: قبل از سال 1392 بازیکنان یک قرارداد فدراسیونی داشتند که به سازمان لیگ تسلیم می شد و یک قرارداد دیگر که در باشگاه نگهداری می شد و به آن قرارداد داخلی می گفتند. الان اما 6 سال است دیگر چنین محدودیت هایی وجود ندارد. هرآنچه که باشگاه و بازیکن روی کاغذ یا پاکت سیمان و یا حتی دستمال کاغذی بنویسند دارای اعتبار است و چیزی به نام قرارداد داخلی دیگر وجود ندارد. چون هرآنچه به امضا می رسد به عنوان قرارداد فیمابین قابل استناد خواهد بود. حتی اگر برای ثبت به سازمان لیگ تسلیم نشود.

نصیرزاده در پایان افزود: متاسفانه در اکثر مصاحبه های مدیران باشگاه ها و کارگزاران و بازیکنان از لغاتی مانند رضایتنامه، حق رشد و قرارداد داخلی استفاده می شود که به مفهوم عدم اطلاع آنها از ماهیت مقررات نقل و انتقالات است.