پناهندگی ورزشکاران؛دو روی یک سکه

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، عرفان حاج‌بابایی: فرار مغزها فقط مختص به ریاضیات و فیزیک و رشته های علمی نیست گاهی حتی پایش به ورزش هم باز می شود. پدیده مهاجرت طی سال‌های گذشته بین نخبگان ایرانی بیشتر رواج داشته و آن را با نام “فرار مغزها” می‌شناسیم. در این میان مهاجرت هنرمندان و ورزشکاران بیش از دیگر اقشار مورد توجه است؛ مهاجرتی که به دلایل مختلف رخ می‌دهد و هر از چندگاهی نیز سر و صدای زیادی را برپا می‌کند. طی سالیان اخیر ورزشکاران ایرانی زیادی بوده اند که عطای ورزش و افتخار آفرینی در کشور خود را به لقایش بخشیدند و برای ادامه دوران حرفه ای خود راهی سایر کشور ها شدند. علت های زیادی هم برای این کار وجود داشت. از کسب پول و درآمد بیشتر گرفته تا احترامی که ورزشکاران خود را لایق دریافت آن می دانند تا داشتن امکانات بیشتر برای پیشرفت، همه و همه می تواند دلایلی باشد که یک ورزشکار را به سمت گرفتن پناهندگی از کشوری خارجی و مسابقه دادن زیر پرچم آن کشور سوق دهد.

در این میان آخرین ورزشکار ایرانی ای که تصمیم به پناهندگی گرفت،پوریا جلالی پور است. چندی پیش مسابقات کسب سهمیه پارالمپیک 2020 توکیو برای رشته تیراندازی با کمان در کشور هلند برگزار شد و جلالی پور موفق به کسب یک مدال طلا در کامپوند تیمی مردان و یک سهمیه در میکس تیم کامپوند و ۶ سهمیه در ریکرو و کامپوند انفرادی زنان و مردان شد.

او اما پس از پایان مسابقات به همراه تیم به ایران بازنگشت تا شائبه پناهنده شدنش به گوش برسد. غلامرضا شعبانی بهار رئیس فدراسیون تیروکمان که خود نیز همراه تیم ملی در هلند حضور داشت، در آن زمان گفت: در حال حاضر تیم ریکرو زنان و مردان برای شرکت در مسابقات قهرمانی جهان به منظور کسب سهمیه بازی‌های ۲۰۲۰ المپیک در هلند به سر می‌برند و  .امید نجاری سرپرست تیم نیز در این مسابقات حضور دارد و پیگیر این قضیه هستند تا ببینیم پوریا جلالی پور در کجا به سر می‌برد و به چه علتی همراه تیم به ایران برنگشته است

در نهایت این ورزشکار روز چهارشنبه ۲۲ خرداد اعلام کرد که در کانادا حضور دارد و منتظر است تا بحث مهاجرتش به آمریکا نهایی شود. احتمالا به زودی جلالی پور در مسابقات مختلف با .پرچمی غیر از پرچم ایران پا به میدان خواهد گذاشت

 

پناهندگی؛ خوشبختی یا سراب؟

قطعا هر ورزشکاری که تصمیم به پناهندگی بگیرد برای خود دلایل محکم و قابل قبولی دارد که دست به چنین تصمیم مهم و سختی زده با این حال نتیجه این اتفاق همیشه هم برای آنان مثبت و خوب نبوده است. طی این سال ها ورزشکاران ایرانی در رشته های کشتی و تکواندو تصمیم به پناهندگی گرفتند و بیش از همه به چشم آمدند. با این حال رشته هایی نظیر جودو،شطرنج،قایق سواری و حتی هندبال هم در بین ملی پوشان خود، افرادی را داشته اند که پا به این سفر بی بازگشت گذاشته اند. در بین فوتبالیست ها هم مهرداد پولادی شاید جدید ترین مورد باشد. بازیکنی که حتی در جام جهانی 2014 هم به عنوان بازیکن فیکس تیم ملی مورد استفاده قرار گرفت و در جام ملت های آسیای 2015 هم برای ایران به میدان رفت اما در !نهایت بخاطر مسئله سربازی اش دیگر هرگز به ایران بازنگشت امروز حتی کسی دقیقا نمی داند که او کجاست و چه کار می کند

شاید یکی از بهترین صحبت ها را طی سالیان اخیر در مورد پناهندگی،سامان طهماسبی انجام داد. کشتی گیر سرشناس تیم ملی ایران که با پیشنهاد آذربایجانی ها تصمیم گرفت برای این کشور کشتی بگیرد. آذربایجانی‌ها سرمایه‌گذاری خاصی روی این کشتی‌گیر کرده بودند و دوبنده تیم ملی این کشور خیلی زود به طهماسبی سپرده شد. طهماسبی توانست برای آذربایجان به ترتیب مدال نقره جام جهانی 2013 بوداپست، مدال نقره جام جهانی 2014  تاشکند و مدال برنز جام جهانی 2015 لس آنجلس را به ارمغان بیاورد. المپیک 2016 لندن اما پایان راه او بود. طهماسبی با قبول باخت در دور اول، در شانس مجدد به حبیب الله اخلاقی برخورد کرد و مقابل این کشتی‌گیر ایرانی شکست خورد و با پارگی رباط خود از مسابقات کشتی خداحافظی کرد. او که پس از پایان دوران حرفه ای اش به ایران بازگشت در خصوص پناهندگی اش گفت:« اگر تجربه الان را داشتم هیچ‌وقت برای آذربایجان کشتی نمی‌گرفتم چرا که  یکسری ارزش‌هایی وجود دارد که بهتر از مقام، مال و این چیزهاست. من با رفتن به آذربایجان یک چیزهایی را از دست دادم که جبران آن بسیار سخت است. هر چند اولویت من برای رفتن به آذربایجان مسائل مالی نبود اما به لحاظ مالی هم حضور در تیم ملی آذربایجان آنطور که ما فکر می‌کردیم نبود.در مجموع از رفتن به آذربایجان و کشتی گرفتن برای این کشور پشیمانم.»

انتهای پیام/