رضا امیرخانی گفت: از کودکی همواره آرزو می‌کردم که روزی بتوانم شاعر شوم و با لحن افغانستانی در افغانستان شعر بگویم. هیچکدام از آرزوهایم برآورده نشد اما عشقم به افغانستان و دیدن آن به‌عنوان پاره تنمان همواره وجود داشت.