چرا آمریکا از سوریه خارج شد؟
منطقه شرق فرات سوریه که ترکیه نسبت به آن حساسیت بالایی را در موضوع امنیت ملی خود احساس میکند شامل مناطق مهمی از جمله رقه و دیرالزور است که این مناطق با وسعت قابل توجهی که دارند به نوعی مثلث راهبردی هم تلقی میشوند چرا که منابع عظیم آبی، بیشترین تولید نفت و ذخایر گازی و همچنین تولید محصولات غذایی سوریه را در خود جای داده است . ترکیه قبلا در قالب دو عملیات نظامی علیه کردها اهتمام خود را در اتخاذ موضع خصمانه ثابت کرده است، اول عملیات سپر فرات در سال 2016 که منجر به عقب نشینی و شکست کردها از شهر الباب شد و دوم عملیات شاخه زیتون 2018 در عفرین سوریه که همانطور در بالا اشاره شد به سقوط شهر انجامید. در حال حاضر هم حضور داعش در مناطقی از شرق فرات و درگیریهای پراکنده با نیروهای دموکراتیک سوریه (کردها ) هم ترکیه را در شرایط ناظر بر اتفاقات آتی این منطقه قرار میدهد و هم حضور آمریکا در این منطقه به عنوان پشتیبان نظامی و سیاسی کردها ( تلاش برای مشارکت دادن کردها در تدوین قانون اساسی سوریه ) را توجیه می‌کرد.
بحث دوم؛ اهداف آمریکا است؛ آمریکا با هدف به اصطلاح مبارزه با تروریسم و جلوگیری از نفوذ ایران در سوریه در راستای امنیت اسرائیل؛ به صورت غیر قانونی وارد خاک سوریه شد و همچنین آموزش نیروهای دموکراتیک کُرد سوریه در شرق فرات و منطقی مانند حسکه و رقه و دیرالزور... را به عهده گرفت. در صورت سقوط ادلب ؛ نظر بر این بود که ارتش سوریه به سمت دیرالزور حرکت کند و این به معنای زیر سوال بردن ماهیت حضور آمریکا در سوریه است ؛ چرا که بعد از ادلب حضور آمریکا صرفا منحصر به حمایت از کردها می‌شد؛ جلوگیری از عملیات ادلب با ادعای واهی سلاح شیمیایی هم در راستای جلوگیری از این اقدام سوریه میتوان تلقی کرد. ( کشوری که در موضع برتر جنگ باشد هیچ وقت از سلاح شیمیایی استفاده نمیکند ؛ ) . آمریکا سابقا از یک منطقه خودمختار کردنشین در سوریه حمایت می‌کرد و همچنین تحرکات نظامی آمریکا در ماه‌های گذشته در این مناطق به میزان زیادی افزایش داشت؛ آمریکا دارای پایگاه در مناطق شمال شرق سوریه مانند عین العرب؛ عین عیسی؛ الطبقه؛ منبج است.
نقش یک توافق و یک نشست چهارجانبه جانبه در آینده تحولات سوریه مهم تلقی میشود ؛ ابتدا توافق سوچی میان روسیه و ترکیه در سپتامبر 2018 ، که تلاش میکند منطقه حائلی به عرض 15 تا 25 کیلومتر میان آخرین پایگاه تروریست ها در ادلب با ارتش سوریه برای تحویل سلاح های سنگین و نیمه سنگین ، ایجاد کند.
در واقع این توافق باعث تمرکز بیشتر ترکیه بر شرق فرات میشود و روسها هم فرصت این را پیدا خواهند کرد که آخرین بازماندگان مخالفان سوری را یا خلع سلاح کنند و یا ثابت کنند که اطلاق کردن این گروهها به مخالفان میانه رو از سوی غرب صرفا مغلته ایست برای جلوگیری از سیطره ارتش سوریه ؛ در نهایت روسیه فرصت بیشتری برای آماده سازی و هماهنگی بیشترمیان سوریه و متحدانش برای کنترل ادلب توسط دولت سوریه پیدا میکند. نشست چهارجانبه روسیه، ترکیه، آلمان و فرانسه در اکتبر 2018 و در استانبول برای پیشبرد تدوین قانون اساسی سوریه انجام شد که این مذاکرات حاوی 3 نکته مهم بود، اول عدم حضور ایران در این نشست بود که به دلیل برگزاری کنفرانس سه جانبه تهران با حضور ایران، روسیه و ترکیه در شهریور ماه، و در دستور کار قرار گرفتن موضوع ادلب در هر دو نشست تهران و استانبول، ایران صرفا به هماهنگی دیدگاه های خود با روسیه و ترکیه پرداخت و رئیس جمهور ترکیه هم در این مذاکرات اعلام و تایید کرد که ملزم به هماهنگی با ایران در موضوع ادلب هست.
نکته دوم عدم حضور آمریکا در گفت‌وگوهای چهارجانبه استانبول و نگاه مستقل آلمان و فرانسه نسبت به آینده سوریه است و در آخر هم تاکید چهار کشور بر مخالفت با جدایی طلبی در سوریه بود که نشان میدهد استقلال قومی در آینده سیاسی سوریه مورد حمایت بسیاری از کشورها نخواهد بود. این همان نکته مهمی است که در تصمیم آمریکا مبنی بر خروج از سوریه تاثیرگذار بود. از نگاه سیاست بین الملل به دلیل فضای محدود ژئوپلیتیکی رژیم صهیونیستی، یکی از اهداف این رژیم و آمریکا موضوع تجزیه در کشورهای بی ثبات خاورمیانه است چرا که این امر در نهایت به تضعیف حاکمیت یک کشورمنجر میشود.
سوریه و متحدانش در سال هشتم بحران این کشور در تلاش اند که با جلوگیری از تجزیه و استقلال قومی، اهداف آمریکا و اسرائیل را ناکام بگذارند.
انتهایی پیام/
نظرات شما