خواب زمستانی مسئولان در هرمز؛
خاک نقره‌ای قربانی بی‌تفاوتی مسئولان شد
در ایام نوروز، ساحل نقره‌ای هرمز به صحنه‌ای غم‌انگیز از غارت و تخریب تبدیل شد و در این میان خواب غفلت مسئولان و بی‌توجهی گردشگران، زیبایی‌های این جواهر طبیعی را به خطر انداخته و آینده‌اش را در معرض نابودی قرار داده است.
این جزیره که نگینی در دل خلیج فارس است سال‌هاست که با خاک منحصربه‌فرد و رنگارنگ خود شناخته می‌شود؛ این خاک درخشان، که از نظر زمین‌شناسی ترکیبی بی‌نظیر از عناصر معدنی نادر است، نه‌تنها زیبایی بصری خیره‌کننده‌ای دارد، بلکه بخشی از هویت بومی و فرهنگی جزیره نیز به‌شمار می‌رود. در میان این رنگ‌ها، آن‌چه بیش از همه توجه گردشگران را جلب می‌کند، "ساحل نقره‌ای" هرمز است؛ ساحلی که خاک آن به‌گونه‌ای می‌درخشد که گویا نقره بر زمین پاشیده شده است.
اما همین ویژگی خیره‌کننده، در روزهای اخیر به نقطه‌ضعف جزیره تبدیل شد؛ جاذبه‌ی خاک نقره‌ای، به‌جای اینکه مراقبت را در دل بازدیدکنندگان برانگیزد، طمع را برانگیخت. طمع برای تصاحب، بردن، و به‌ظاهر "یادگاری گرفتن".
*بطری‌هایی که خاک را بلعیدند
با آغاز تعطیلات نوروز و افزایش سفرها به جنوب کشور، جزیره هرمز نیز با استقبال فراوان گردشگران مواجه شد؛ اما چیزی که انتظار نمی‌رفت و شاید از آن غفلت شده بود، حجم بی‌رویه برداشت غیرقانونی خاک از ساحل نقره‌ای جزیره بود.
عده‌ای از گردشگران، بدون هیچ‌گونه درک یا آگاهی نسبت به ارزش این خاک، با بطری‌های پلاستیکی، کیسه‌های خرید و حتی بطری‌های آب معدنی، شروع به جمع‌آوری خاک کردند؛ گویی خاک نقره‌ای یک سوغاتی است که می‌شود آن را از دل طبیعت کند و با خود برد.
این رفتار نه‌تنها غیرفرهنگی و خلاف اخلاق طبیعت‌گردی است، بلکه بر اساس قوانین محیط‌زیستی کشور، نوعی تخریب منابع ملی و برداشت غیرمجاز از طبیعت محسوب می‌شود و تصاویر منتشرشده در فضای مجازی و رسانه‌ها، پیش و پس از تعطیلات، به‌وضوح نشان می‌دهند که بخش‌هایی از ساحل دیگر درخشش سابق را ندارند؛ آن تلالو نقره‌ای، جایش را به خاکی تیره، پراکنده و آسیب‌دیده داده است.
آیا می‌دانیم چه چیزی را از دست می‌دهیم؟
خاک جزیره هرمز فقط زیبا نیست؛ خاص است. این خاک ترکیبی از آهن، سیلیس، منگنز و دیگر عناصر معدنی کمیاب است که طی میلیون‌ها سال شکل گرفته و دارای ارزش زمین‌شناسی و علمی بسیار بالاست. رنگ‌های شگفت‌انگیز آن از قرمز گرفته تا زرد، نارنجی، نقره‌ای و بنفش تنها در معدود نقاط جهان دیده می‌شود؛ اما برخلاف دیگر کشورها که چنین مناطق خاصی را با مقررات سخت‌گیرانه حفظ می‌کنند، در هرمز نه نظارتی بود، نه حفاظتی و نه حتی تابلویی که اطلاع‌رسانی کند.
تکرار این روند در سال‌های آینده می‌تواند به نابودی کامل بخشی از این خاک منجر شود؛ پدیده‌ای که برگشت‌پذیر نیست و حتی با صرف میلیون‌ها تومان هم نمی‌توان آن را احیا کرد.
*بومیان هرمز، نگران و خشمگین
ساکنان جزیره که سال‌ها با طبیعت زندگی کرده‌اند، نخستین کسانی بودند که زنگ خطر را به صدا درآوردند؛ آن‌ها بارها اعلام کرده‌اند که گردشگری بی‌ضابطه نه‌تنها منافع مالی برایشان ندارد، بلکه به محیط‌زیست‌شان آسیب جدی می‌زند.
امسال، برخی از بومیان در اعتراض به برداشت خاک با گردشگران درگیر شدند؛ درگیری‌ای که نه از سر خصومت، بلکه از عمق نگرانی نسبت به آینده‌ای است که هر روز تیره‌تر می‌شود. آینده‌ای که اگر همین‌طور ادامه یابد، نه‌تنها برای هرمز، بلکه برای میراث طبیعی ایران تاریک خواهد بود.
انتقاد از وزیر گردشگری و رئیس سازمان محیط‌زیست
با توجه به تخریب‌های گسترده‌ای که در تعطیلات نوروزی در جزیره هرمز اتفاق افتاد، این سوال برای بسیاری از فعالان محیط‌زیست و مردم بومی مطرح شده است که چرا وزیر گردشگری و رئیس سازمان محیط‌زیست کشور تا این لحظه هیچ‌گونه اقدام مؤثری برای جلوگیری از این تخریب‌ها انجام نداده‌اند؟
چرا مسئولین وزارت گردشگری که باید به‌طور همزمان هم گردشگران را جذب و هم از منابع طبیعی کشور حفاظت کنند، در این زمینه هیچ نظارت و تدبیری نداشته‌اند؟ این بی‌توجهی به حفاظت از محیط‌زیست، آن‌هم در یک منطقه خاص و حساس مانند هرمز، نه تنها آسیب‌های جبران‌ناپذیری به طبیعت ایران وارد می‌کند، بلکه چهره کشور را در سطح جهانی نیز خدشه‌دار می‌سازد.
همچنین رئیس سازمان محیط‌زیست نیز که مسئولیت حفاظت از محیط‌زیست کشور را بر عهده دارد، چرا در برابر این فاجعه زیست‌محیطی چنین بی‌تفاوت باقی مانده است؟ آیا نمی‌بایست بر اساس قوانین محیط‌زیستی کشور، نظارت دقیق‌تری بر حفاظت از این جاذبه‌های طبیعی انجام می‌شد تا شاهد این تخریب‌های وحشتناک نباشیم؟
حال زمان آن رسیده که مسئولین مرتبط، یعنی وزیر گردشگری و رئیس سازمان محیط‌زیست، به‌جای تمرکز بر مسائل دیگر، به‌طور فوری و جدی وارد عمل شوند و از تخریب بیشتر این جاذبه‌های طبیعی جلوگیری کنند. به‌طور قطع، اگر همین حالا اقدامی اساسی صورت نگیرد، هرمز و خاک نقره‌ای‌اش به خاطره‌ای تلخ تبدیل خواهند شد که هیچ‌کس قادر به بازگرداندن آن نخواهد بود.
انتهای خبر /
نظرات شما