شهید دانشمند داوطلب عملیات‌های خطرناک بود

 تاریخ برای ثبت جریانات فوق‌العاده‌ای است که روی می‌دهد. برای به یاد آوردن جان فشانی‌ها، ایثارگری‌ها و همین ایثارگران هستند که تاریخ سازانند و مهدی دانشمند محولاتی هم می‌توان گفت که یکی از اینها است.

 او نوه حاج شیخ محمدجواد خراسانی (ره) و از نوادگان آیت‌الله العظمی سید جمال هاشمی گلپایگانی رضوان‌الله علیه بود.

 در سال ۱۳۴۴ هجری شمسی در یک خانواده روحانی دیده به جهان گشود. او در طول تحصیلاتش همیشه شاگرد ممتاز بود و همراه با درسش کار نیز می‌کرد و با ورزش‌های سخت تمرین می‌کرد. از قبیل کانگ‌فو، کوه‌نوردی و شنا، تا خود را برای دفاع در مقابل حوادث آماده کند.

 پس از اتمام دوره‌های ابتدایی و راهنمایی و دبیرستان با موفقیت دانشجوی رشته کامپیوتر دانشگاه تهران شد؛ اما از آن روی که این رشته به دلایلی باب میل او نبود انصراف داد و به خدمت در آموزش پشتیبانی سپاه پاسداران مشغول شد؛ البته در حین خدمت هم به مطالعات درسی خویش مشغول بود که در این مدت بارها از مسئولین بالاتر خواسته بود تا ترتیب اعزام او به جبهه را بدهند؛ اما هر بار به علت حساس بودن مسئولیت او، با رفتنش به جبهه ممانعت می‌شد.

 بالاخره در اواخر خدمتش مأموریتی آمده بود که در آن از همه اعضا پادگان غیر از چند نفر از جمله او، خواسته شده بود که به جبهه بروند. هنگامی که روز اعزام فرا رسید او دیگر طاقت نیاورد که از این قافله عقب بماند؛ لذا تنها یک راه دید؛ از مادرش تلفنی تقاضا کرد که چون مشکلی برایش پیش آمده، جهت رفع این مشکل برای او نذری کند و چون این تماس تلفنی با گریه و اضطراب او توأم بود، مادر پنداری که پرونده‌ای گم شده، زود برای او نذر کرد. گویی نذر هم زود مورد عنایت خداوند قرار گرفت و پس از یک دوباره با مادرش تماس گرفت و گفت: مادر فدایت شوم که دعایت مستجاب شد.

 با خنده و شوق فراوان ادامه داد که او برای به جبهه رفتن پسرش دعا کرده پس رضایت باطنی و قلبی پیدا کرده و الان عازم جبهه است. بلی او به نهایت آرزویش رسید و پس از مدتی که در چند عملیات شرکت کرد، موقع امتحان نهایی فرا رسید. بلی وقتی که از سی نفر خواسته شده بود که چند نفر داوطلب به یک عملیات مهم و خطرناک بروند، فقط او علاقه‌مندی خود را اعلام کرد.

 پس از شرکت در آن روح از کالبد جسمش خارج و آزاد شد و تاریخ جریانی دیگر، از آزادمردی آزادمردان را در دل خود جای داد. او که فکر می‌کرد با نوشتن وصیت‌نامه؛ با توجه به عدم ضرورت آن در این سن و سال شرک خفیفی راه یابد وصیت‌نامه‌ای ننوشت.