در حکمت ۶۲ نهج‌البلاغه آمده است؛
پاسخی نکوتر به نیکی دیگران
امام علی (ع) در حکمت ۶۲ نهج‌البلاغه پاسخی نکوتر به نیکی دیگران را عنوان کردند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «قم فردا» امام علی (ع) در حکمت ۶۲ نهج‌البلاغه پاسخی نکوتر به نیکی دیگران را عنوان کردند.
وَ قَالَ (علیه السلام): إِذَا حُیِّیتَ بِتَحِیَّةٍ فَحَیِّ بِأَحْسَنَ مِنْهَا، وَ إِذَا أُسْدِیَتْ إِلَیْکَ یَدٌ فَکَافِئْهَا بِمَا یُرْبِی عَلَیْهَا، وَ الْفَضْلُ مَعَ ذَلِکَ لِلْبَادِئِ.
و فرمود (ع): چون تو را درود گفتند، در پاسخ، درودى بهتر گوى و چون دستى از سر احسان به سوى تو دراز شد، به احسانى بیش‌تر، پاداشش ده و فضیلت از آن کسى است که آغاز کرده است.
اخلاق اسلامى مى‌گوید؛ هیچ کار خوبى را نباید بدون پاداش گذاشت؛ خواه سخن احترام‌آمیزى باشد یا اقدام عملى، بلکه بهتر آن است که پاداش برترى داشته باشد؛ مثلاً اگر کسى به ما بگوید «سلام علیکم» بهتر آن است که در پاسخ بگوییم «سلام‌علیکم و رحمة‌الله» و هرگاه کسى هدیه مختصرى براى ما بفرستد ما در موقع مناسب هدیه بهتر و بیش‌تر براى او بفرستیم.
این کار سبب مى شود پیوند محبت و دوستى در میان افراد جامعه روزبه‌روز بیش‌تر شود و روح حق‌جویى و حق‌طلبى و حق‌شناسى تقویت شود و زندگى در چنین جامعه‌اى بسیار توأم با آرامش خواهد بود.
در حالات بزرگان اسلام نمونه‌هاى عملى این دستور به وضوح دیده مى‌شود. از جمله این که یکى از راویان اخبار مى‌گوید؛ من نزد حسن‌بن‌على (علیه‌السلام) بودم کنیزى بر آن حضرت وارد شد و دسته گلى تقدیم آن حضرت کرد، حضرت فرمود: «أنْتِ حُرُّ لِوَجْهِ اللّهِ تَعالى; تو براى خدا آزادى».
به این ترتیب حضرت در برابر اهداى یک دسته گل این کنیز را براى همیشه آزاد کرد.
منبع: نهج‌البلاغه
انتهای خبر/
وَ قَالَ (علیه السلام): إِذَا حُیِّیتَ بِتَحِیَّةٍ فَحَیِّ بِأَحْسَنَ مِنْهَا، وَ إِذَا أُسْدِیَتْ إِلَیْکَ یَدٌ فَکَافِئْهَا بِمَا یُرْبِی عَلَیْهَا، وَ الْفَضْلُ مَعَ ذَلِکَ لِلْبَادِئِ.
و فرمود (ع): چون تو را درود گفتند، در پاسخ، درودى بهتر گوى و چون دستى از سر احسان به سوى تو دراز شد، به احسانى بیش‌تر، پاداشش ده و فضیلت از آن کسى است که آغاز کرده است.
پاداش برتر:
امام علی (علیه‌السلام) در این کلام حکمت‌آمیز به یک اصل مهم قرآنى و اسلامى اشاره کرده مى‌فرماید: «هنگامى که به تو تحیتى گویند به صورتى بهتر پاسخ‌گوى و هرگاه هدیه‌اى براى تو فرستند آن را به صورت افزون‌تر پاداش ده. با این حال فضیلت از آن کسى است که ابتدا کرده است»؛ (إِذَا حُیِّیتَ بِتَحِیَّة فَحَیِّ بِأَحْسَنَ مِنْهَا، وَإِذَا أُسْدِیَتْ إِلَیْکَ یَدٌ فَکَافِئْهَا بِمَا یُرْبِی عَلَیْهَا، وَالْفَضْلُ مَعَ ذَلِکَ لِلْبَادِی).اخلاق اسلامى مى‌گوید؛ هیچ کار خوبى را نباید بدون پاداش گذاشت؛ خواه سخن احترام‌آمیزى باشد یا اقدام عملى، بلکه بهتر آن است که پاداش برترى داشته باشد؛ مثلاً اگر کسى به ما بگوید «سلام علیکم» بهتر آن است که در پاسخ بگوییم «سلام‌علیکم و رحمة‌الله» و هرگاه کسى هدیه مختصرى براى ما بفرستد ما در موقع مناسب هدیه بهتر و بیش‌تر براى او بفرستیم.
این کار سبب مى شود پیوند محبت و دوستى در میان افراد جامعه روزبه‌روز بیش‌تر شود و روح حق‌جویى و حق‌طلبى و حق‌شناسى تقویت شود و زندگى در چنین جامعه‌اى بسیار توأم با آرامش خواهد بود.
در حالات بزرگان اسلام نمونه‌هاى عملى این دستور به وضوح دیده مى‌شود. از جمله این که یکى از راویان اخبار مى‌گوید؛ من نزد حسن‌بن‌على (علیه‌السلام) بودم کنیزى بر آن حضرت وارد شد و دسته گلى تقدیم آن حضرت کرد، حضرت فرمود: «أنْتِ حُرُّ لِوَجْهِ اللّهِ تَعالى; تو براى خدا آزادى».
به این ترتیب حضرت در برابر اهداى یک دسته گل این کنیز را براى همیشه آزاد کرد.
منبع: نهج‌البلاغه
انتهای خبر/
نظرات شما