شهادت، درک بزرگی از اسلام است

 با شروع جنگ تحمیلی شهید از طریق کمیته انقلاب اسلامی عازم مناطق جنگی جنوب گردید و در تاریخ بیست و هفتم شهریور ۱۳۶۶ در منطقه شلمچه جزیره ام‌الطویل بر اثر اصابت ترکش خمپاره دشمن به فیض عظیم شهادت نائل و پیکر مطهرش طی مراسم باشکوهی در شهر قم تشییع و سپس در گلزار شهدای علی بن جعفر (ع) به خاک سپرده شد.

بسم‌الله الرحمن الرحیم

 بر هر فرد مسلمان واجب است که در هر وقت و زمانی برای خویشاوندان خود وصیت‌نامه‌ای بنویسد و آنان را از همهٔ احوالات خود باخبر سازد.

 انا الله و انا الیه راجعون: بازگشت همه به‌سوی اوست.

 با سلام و درود بی‌پایان به روان پاک شهیدان و با سلام به دوازدهمین منجی عالم بشریت مهدی موعود و نایب بر حقش صدف قلبم را می‌گشایم تا وصیتی کنم و آرزویی بنویسم.

 انسان امانتی است که از بدو تولد این امانت به پدر و مادر سپرده می‌شود، این امانت زیبا حال یا پسر یا دختر باید به‌خوبی تربیت شود و تحویل جامعه داده شود و اما از موضوع خودمان پرت نشویم.

 پسر هم باید خوب تربیت شود به جامعه بیاید، خب اگر خداوند این امانتی را که خود به دست انسان سپرده پس بگیرد، هیچ‌کس حق شکایت ندارد؛ خداوند خود بهتر داند که این امانتی را کی پس بگیرد، پس انسان نباید وقتی امانتی را به خداوند یعنی صاحب اصلی پس داد، ناراحت باشد؛ باید بکوشد این امانتی را که فرزند است پاک و منزه تحویل صاحبش گردد؛

 اگر پاک نبود، مخلص نبود، گناهکار بود، زشت‌کار بود، نیکوکار نبود، ناراحت باشد که چرا این امانتی را این گونه تحویل صاحبش داده، گریه کند، زاری کند، اما اگر کسی بود که امانتی را پاک و مخلص تحویل خداوند داد خوشحال و خندان باشد که این امانتی را پس داده است.

 خداوندا اگر نصیبم کردی لیاقت شهادت را، چه‌بهتر اگر شهید شدم، چه خوب جایم حتماً پیش خداست اگر شهید شدم خاطرتان آسوده گوشهٔ بهشت کنار امامان معصوم کنار ملَک‌های خداوند کنار جویبار، خالص از خداوند که بوی عطر آن گل‌های زیبا در هر کجا که قدم بگذاری به مشام می‌رسد، اما شهادت چیز دیگر است؛

 شهیدشدن منزلت دیگری دارد، خاصیت دیگری دارد، اگر کسی در راه اسلام به شهادت برسد و خداوند را درک کرده باشد، حتماً معنی واقعی اسلام را فهمیده است. فهمیده که اسلام یعنی که قرآن یعنی چه اگر واقعاً یکی در راه به ثمر رسانیدن دین اسلام درخت سرافراز انقلاب را آبیاری کرده است و با خون سرخ به این جنایت‌کاران فهماند که خون سرخ ما قابلی ندارد؛

 برای اسلام جان ما هیچ قابلی ندارد، برای انقلاب اسلامی اگر با شهیدشدن من و امثال من انقلاب به پیروزی کامل می‌رسد، پس چه‌بهتر ای گلوله‌ها، خمپاره‌ها بیاید و مرا در کام خود فروببرید.

 باز هم خداوند اگر نصیبم کرد، در اثر حوادث جان دادم، با هم در این جا وصیت می‌کنم که هیچ‌چیز از خود ندارم برای بخشیدن، اما اگر چیزی هم دارم، خودتان می‌دانید چه‌کارش بکنید، مردن حق است.

 حق همهٔ بندگان خداست. انسان ممکن است در بعضی از مواقع در اثر حادثه جان دهد مثال برق، تصادف، افتادن، شوخی و... باید همیشه و در همه حال آمادهٔ رفتن باشد، چون همان‌طور که بی‌چیز انسان به دنیا می‌آید، همان‌طور هم بی‌خبر از دنیا خواهد رفت. من خودم نمی‌دانم که در چه حادثه‌ای جان خواهم داد، اما اگر در حادثه‌هایی که در بالا ذکر کردم جان دادم. دوست دارم که از من بدگویی نکنید. دیگر وصیتی ندارم.