ابتکار شهید موسوی راهگشای آشنایان بود

 او در تاریخ پنجم مردادماه ۱۳۶۰ در شب ۲۵ ماه رمضان در منطقه کرخه در پاسداری از حریم مقدس اسلام در صحنه‌های دفاع از انقلاب اسلامی به درجه رفیع شهادت نائل گردید.

 در ادامه زندگی‌نامه شهید سید رضا موسوی را می‌خوانید.

 در تمام مدت تحصیل رضا هم از لحاظ فردی و هم از لحاظ درسی نمونه بود.

 از خصوصیات اخلاقی بارز رضا این بود که بسیار خوش‌برخورد، مهربان، بشاش و پر نشاط بود و درعین‌حال بسیار دانا و دوراندیش بود.

 ملایمت و مهربانی و مقاومت در برخورد با مشکلات و فکر و ابتکار رضا مشکل‌گشای دوستان و نزدیکان و آشنایان بود.

 تمام این خصوصیات همراه با یک‌دنیا صفا و صمیمیت و ایمان و عشق به خدا در وجود او شخصیتی دوست‌داشتنی برای همه به وجود آورده بود و با تبلور این خصوصیات بود که در ذهن همه آشکار ساخته بود که رضا همیشه جلوتر از زمان حرکت می‌کند.

 خاطره‌ای از شهید رضا موسوی

 در شب عید نوروز رضا به همراه چند تن از دوستانش برای تحویل سال نو قصد داشتند که به حرم حضرت معصومه «س» بروند.

 هر چه از طرف مادرش اصرار شد که لباس نو بپوشد، قبول نکرد و هنگامی که از او دلیل خواستند، گفت: فلان دوست من که پدرش فوت کرده لباس نو ندارد آن وقت من لباس نو بپوشم تا سبب سرافکندگی او بشود، بالاخره هر طوری که بود لباس نویش را به دوستش داد و همراه با او راهی حرم شدند.

 در سال‌های انقلاب که رضا پسری ۱۴-۱۵ ساله بیش نبود، پسری بسیار فعال بود و در خفقان آن روزها همراه با دوستانش مشغول به فعالیت می‌شد.

 فعالیت‌هایی از قبیل ساختن سه‌راهی، کوکتل و شناسایی ساواکی‌ها و تهیه و پخش اعلامیه‌های حضرت امام؛ شرکت در سخنرانی‌های طلاب و واعظین بخش عمده‌ای از وقت و کارهای رضا را در آن ایام پر می‌کرد. رضا هزینه این کارها را از پول‌توجیبی خودپرداخت می‌کرد.

 فعالیت‌های رضا ادامه داشت تا ۲۲ بهمن ۵۷ که انقلاب شکوهمند مردم ایران به پیروزی رسید. پس از پیروزی رضا همچنان در نهادهای انقلابی شرکت می‌کرد.

 در ابتدا در فعالیت‌های رزمی شرکت کرد و فنون اولیه را فراگرفت و پس از تأسیس بسیج سپاه بلافاصله به عضویت بسیج درآمده و در فعالیت‌های بسیج دست داشت.

 در همین دوران از حوادثی که برای رضا پیش آمد این بود که بر اثر بی‌احتیاطی یکی از دوستانش در هنگام پاک‌کردن اسلحه، تیری از اسلحه خارج شده و به ایشان اصابت می‌کند که رضا از ناحیه گردن مجروح شد؛ ولی با عنایت باری‌تعالی بهبود یافت و خط از او رفع شد.

 در سال ۱۳۵۹ که جنگ تحمیلی عراق علیه ایران شروع شد، فعالیت‌های این فرزندان صدیق انقلاب نیز رنگ جدیدی به خود گرفت.

 در شهریور ۵۹ که جنگ شروع شد از اول جنگ شوق رضا برای رفتن به جبهه لحظه‌به‌لحظه بیشتر می‌شد؛ اما چون درس و تحصیل او ناتمام می‌ماند تا تابستان صبر کرد؛ در تابستان ۱۳۶۰ بعد از امتحانات در روز نیمه شعبان آن سال با چند نفر از دوستانش به جبهه جنوب رفتند و در اهواز در مدرسه شهید جلالی عضو گروه جنگ‌های نامنظم شهید چمران شدند. عاقبت او شب ۲۵ ماه رمضان در ایام شهادت مولای متقیان علی «ع» به درجه رفیع شهادت نائل آمد.