همه آمال و آرزوی حسین شهادت بود

 حسین اخلاق‌مدار بود، به‌خصوص با والدینش بسیار مهربان و بامحبت رفتار می‌کرد. مادرش می‌گوید: حسین از همه بچه‌هایم بامحبت‌تر بود. او خود را برای شهادت آماده کرده بود.

 دبیرستان که تمام شد. به عضویت بسیج درآمد و عازم جبهه‌های جنوب شد. حسین جزینی در جبهه فعالیت‌های زیادی داشت. کمک بیسیم چی، مددکار، آرپیچی زن و...

 هر موقع که به مرخصی می‌آمد، علاوه بر خانواده به همسایه‌ها هم کمک زیادی می‌کرد. والدینش علاقه خاصی به حسین داشتند. وقتی عازم جبهه می‌شد مادر او را تا ایستگاه راه‌آهن همراهی می‌کرد.

 مادر می‌گوید: آن‌قدر در ایستگاه می‌ماندم تا دیگر اثری از قطار دیده نمی‌شد. او را به خدا سپردم. خدا او را و همه شهدا را برگزیده بود.

 سرانجام شهید حسین جزینی در سال ۱۳۶۲ در جزیره مجنون به درجه رفیع شهادت نائل آمد و روح بزرگش از کالبد تن به مقامی عروج کرد که فقط خداوند از آن جایگاه آگاه است.