حیوانات به ظاهر بامزه ای که بسیار خطرناک هستند + تصاویر

اما آیا می‌دانستید گربه‌ پاسیاه خطرناک‌ترین عضو خانواده‌ی گربه‌ها است و لوریس‌های بامزه در واقع سمی هستند؟

در ادامه با حیواناتی آشنا خواهیم شد که نباید آن‌ها را دست کم بگیریم، چون برخلاف ظاهر گول زننده و بامزه شان، می‌توانند حتی برای ما انسان‌ها بسیار خطرناک باشند.

۱- گربه‌های پالاس

این عضو کوچک و پشمالوی خانواده‌ی گربه‌ها ظاهر بی خطری دارد. گربه‌های پالاس حیوانات مستقلی هستند و ترجیح می‌دهند به تنهایی زندگی کنند. آن‌ها فقط در فصل جفتگیری به دنبال جفت می‌گردند.

این سبک زندگی روی شخصیت این گربه‌ها تأثیر گذاشته. اگر کسی وارد قلمروشان شود آن‌ها رفتاری تهاجمی پیدا می‌کنند. دندان‌های نیش آن‌ها ۳ برابر دندان‌های نیش گربه‌های معمولی است و می‌تواند ستون فقرات یک خرگوش را به راحتی به دو نیم کند. گربه‌های پالاس به انسان‌ها هم می‌توانند حمله کنند. به همین دلیل است که نمی‌توان آن‌ها را حیوان خانگی کرد.

۲- گورکن عسل خوار

نترس بودن مهم‌ترین ویژگی گورکن‌های عسل خوار است. این حیوان کوچک می‌تواند به یک پلنگ یا شیر حمله کند و چنان دستگاه ایمنی قوی‌ای دارد که اگر ماری آن را نیش بزند تنها اتفاقی که برای او می‌افتد این است که به خواب فرو می‌رود. نکته اینجا است که گورکن‌های عسل خوار پوست منحصر به فردی دارند. پوست این حیوانات به قدری سفت و ضخیم است که نه دندان‌های نیش موجودات شکارچی نه یک قداره نمی‌تواند به آن صدمه زند. گورکن‌های عسل خوار آرواره‌های قدرتمند و دندان‌های تیزی دارند که به آن‌ها اجازه می‌دهد شکار خود را درسته، با جمجمه و ستون فقراتش، بخورند.

۳- گربه‌های پاسیاه

گربه‌های پاسیاه، که به آن‌ها گربه‌های خال کوچک هم گفته می‌شود را یکی از خطرناک‌ترین گربه‌های کوچک دنیا می‌دانند. این حیوان علیرغم آنکه فقط حدود ۱/۳ کیلوگرم وزن دارد، اما حیواناتی چندین برابر بزرگ‌تر از خودش را شکار می‌کند.

گربه‌های پاسیاه می‌توانند نزدیک به ۱۹ کیلومتر شکار خود را تعقیب کنند. این گربه‌ها تمام شب را مشغول شکار هستند، حتی زمانی که آب و هوا نامساعد باشد. یک گربه پاسیاه هر شب به طور متوسط ۱۴ حیوان کوچک می‌خورد.

۴- قاقم‌ها

قاقم حیوانی کوچک، اما مهاجم است. آن‌ها در فهرست حیواناتی هستند که تأثیری منفی بر فعالیت‌های انسانی و طبیعت دارند. قاقم‌ها شناگران خوبی هستند، از درخت‌ها بالا می‌روند، سریع می‌دوند و می‌توانند ۱۶ کیلومتر راه روند.

این حیوان به طور متوسط حدود ۷۱ گرم وزن دارد، اما شکارش می‌تواند چندین برابر بزرگ‌تر از خودش باشد. قاقم می‌تواند یک خرگوش را با فرو کردن دندان هایش در پشت سر آن به راحتی از پا درآورد. این حیوانات فقط برای رفع گرسنگی شکار نمی‌کنند و در بسیاری از مواقع این کار را برای تفریح و سرگرمی انجام می‌دهند. در اینصورت، شکار خود را رها یا برای یک روز بارانی جایی پنهان و ذخیره اش می‌کنند.

۵- گربه‌های شنی

گربه‌های شنی در بیابان‌های خشکی زندگی می‌کنند که در تابستان دمای هوای آن‌ها به حدود ۵۴ درجه سانتیگراد و دمای شن هایشان به حدود ۷۹ درجه سانتیگراد می‌رسد. شکار گربه‌های شنی در واقع هر چیزی است که بتوانند در آن بیابان خشک پیدا کنند: پستانداران، جوندگان کوچک، مارمولک ها، حشرات و مار‌های سمی (افعی‌های شاخدار بیابانی).

سرعت حرکت گربه‌های شنی در حین شکار می‌تواند به ۴۰ کیلومتر در ساعت برسد. این گربه‌ها می‌توانند ۹/۵ کیلومتر یا بیشتر شکار خود را تعقیب کنند.

۶- خرگوش‌ها

خرگوش‌ها در قرن هجدهم به استرالیا برده شدند و از آن زمان یکی از مشکلات بزرگ دولت استرالیا بوده اند. خرگوش‌ها غذای زیادی می‌خورند و به سرعت تکثیر می‌شوند، به همین دلیل باعث مرگ بسیاری از حیوانات بومی استرالیا و نیوزلند شده اند. این حیوانات پوست درختان را هم می‌خورند، مسأله‌ای که باعث فرسایش و ریزش خاک می‌شود.

۷- اسلولوریس‌ها

اسلولوریس یا لوریس تنبل یکی از سمی‌ترین پستانداران دنیا است. این حیوانات در زیر آرنج‌های خود غددی دارند که از آن‌ها مواد سمی ترشح می‌شود. وجود این غده‌ها برای فراری دادن انگل‌ها و موجودات شکارچی ضروری است. سمی که از بدن این حیوانات تولید می‌شود می‌تواند باعث خفگی و فلج شدن در حیوانات کوچک و حتی انسان شود.

اسلولوریس‌ها قبل از حمله کردن غده‌های خود را لیس می‌زنند تا دندان‌های خود را به این سم آغشته کنند. به این ترتیب مواد سمی وارد خون قربانیان آن‌ها می‌شود.

۸- پلاتیپوس‌ها

بر روی قوزک پای پلاتیپوس‌ها یا نوک اردکی‌های نر تیغ‌هایی سمی وجود دارد. آن‌ها از این تیغ‌ها در فصل جفتگیری استفاده می‌کنند، یعنی زمانی که بر سر همنوعان ماده‌ی خود با یکدیگر مبارزه می‌کنند. آن‌ها به کمک این مواد سمی از خود در برابر شکارچیان بزرگی مثل دینگو‌ها (گونه‌ای سگ وحشی منحصر به استرالیا) محافظت می‌کنند. سم پلاتیپوس‌ها برای انسان خطرناک نیست، گرچه می‌تواند باعث سردرد و ورم بدن شود.

۹- فک‌ها

فک‌ها برای هر موجودی خطرناک هستند، از پستانداران کوچک گرفته تا ماهی ها، و حتی انسان ها. در اواخر فوریه و اوایل مارس (اوایل تا اواسط اسفند) فک‌های ماده سواحل را به همراه نوزادان شان به اشغال خود درمی آورند. آن‌ها به هر کسی که از نظرشان خطرناک باشد ممکن است حمله ببرند. ماهیگیر‌ها یا کسانی که از قدم زدن در ساحل لذت می‌برند هم از این قاعده مستثنی نیستند. دشمنی‌های بی دلیل هم از فک‌ها دیده شده. این حیوانات برای تفریح و سرگرمی، دلفین‌ها و پنگوئن‌ها را شکار می‌کنند.

۱۰- سمور‌های دریایی

سمور‌های دریایی به پشت شنا می‌کنند و در همین حال پنجه‌های یکدیگر را می‌گیرند. اما آن‌ها در فصل جفتیگری هم اینقدر جذاب نیستند. سمور‌های نر رفتاری بسیار تهاجمی پیدا می‌کنند، به طوری که سمور‌های ماده، سمور‌های نر، فک‌ها و بچه‌های خود را گاز می‌گیرند.