در حکمت ۱۲۸ نهجالبلاغه:
توصیه بهداشتی در نهج البلاغه

امام علی (ع) در حکمت ۱۲۸ نهجالبلاغه توصیهای بهداشتی به مسلمانان کرده است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «قم فردا» امام علی (ع) به مسلمانان توصیهای بهداشتی کردند و فرمودهاند؛ وَ قَالَ (علیه السلام): تَوَقَّوُا الْبَرْدَ فِی أَوَّلِهِ وَ تَلَقَّوْهُ فِی آخِرِهِ، فَإِنَّهُ یَفْعَلُ فِی الْأَبْدَانِ کَفِعْلِهِ فِی الْأَشْجَارِ، أَوَّلُهُ یُحْرِقُ وَ آخِرُهُ یُورِقُ.
امام علی (ع) فرمودند: در آغاز سرما خود را از آن حفظ کنید و در پایان آن بدان روى نهید زیرا سرما با بدنها همان کند که با درختان کند. در آغاز مى لرزاندشان و در پایان، برگشان را مىرویاند.
امام (علیهالسلام) در این کلام حکیمانه خود دستور طبى مهم و کارسازى را بیان مىکند که مراعات آن مىتواند از بسیارى از بیمارىها پیشگیرى کند و بر نشاط و نمو جسم و روح انسان بیفزاید، مىفرماید: «از سرما در آغاز آن (در پاییز) بپرهیزید و در آخرش (نزدیک بهار) از آن استقبال کنید، زیرا در بدنها همان مىکند که با درختان انجام مىدهد; آغازش مىسوزاند و آخرش مىرویاند و برگ مىآورد»; (تَوَقَّوُا الْبَرْدَ فِی أَوَّلِهِ، وَتَلَقَّوْهُ فِی آخِرِهِ; فَإِنَّهُ یَفْعَلُ فِی الاَْبْدَانِ کَفِعْلِهِ فِی الاَْشْجَارِ، أَوَّلُهُ یُحْرِقُ، وَآخِرُهُ یُورِقُ).
پاییز آغاز سرما است; سرمایى آمیخته با خشکى هوا که از گرماى تابستان و نبودن باران سرچشمه گرفته و به همین دلیل برگهاى درختان پژمرده مىشوند و مىریزند و به اصطلاح، مرگ طبیعت فرا مىرسد. همان مرگى که مولود خشکى و سردى است; ولى در آغاز بهار هوا رو به گرمى مىرود و معمولاً بارانهاى پربارى مىبارد. آن رطوبت و گرمى دست به دست هم مىدهند و سبب شکوفه کردن درختان و برگ آوردن آنها و حیات طبیعت مىشوند.
همان گونه که قرآن مجید مىفرماید: «(وَتَرَى الاَْرْضَ هَامِدَةً فَإِذَآ أَنزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَآءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ وَأَنْبَتَتْ مِنْ کُلِّ زَوْج بَهِیج); و همچنین زمین را (در فصل زمستان) خشک و مرده مىبینى و هنگامى که آب باران بر آن فرو مىفرستیم، به جنبش در مىآید و رویش مىکند و از هر نوع گیاهان بهجت انگیز مىرویاند».
بدن انسانها نیز جزئى از این طبیعت و متأثر به آثار آن است؛ سرماى خشک پاییز بدنها را ضعیف و نحیف و آماده بیمارىها مى کند، بنابراین باید خود را پوشانید و از آن دور داشت; ولى سرماى ملایم آغاز بهار بعد از فصل زمستان که آمیخته با حرارت کم و رطوبت بسیار است به انسان نشاط و نیرو مىدهد و مایه نموّ و رشد بدن مىگردد، ازاین رو باید به استقبال آن رفت.
منبع: نهجالبلاغه
انتهای خبر/
امام علی (ع) فرمودند: در آغاز سرما خود را از آن حفظ کنید و در پایان آن بدان روى نهید زیرا سرما با بدنها همان کند که با درختان کند. در آغاز مى لرزاندشان و در پایان، برگشان را مىرویاند.
امام (علیهالسلام) در این کلام حکیمانه خود دستور طبى مهم و کارسازى را بیان مىکند که مراعات آن مىتواند از بسیارى از بیمارىها پیشگیرى کند و بر نشاط و نمو جسم و روح انسان بیفزاید، مىفرماید: «از سرما در آغاز آن (در پاییز) بپرهیزید و در آخرش (نزدیک بهار) از آن استقبال کنید، زیرا در بدنها همان مىکند که با درختان انجام مىدهد; آغازش مىسوزاند و آخرش مىرویاند و برگ مىآورد»; (تَوَقَّوُا الْبَرْدَ فِی أَوَّلِهِ، وَتَلَقَّوْهُ فِی آخِرِهِ; فَإِنَّهُ یَفْعَلُ فِی الاَْبْدَانِ کَفِعْلِهِ فِی الاَْشْجَارِ، أَوَّلُهُ یُحْرِقُ، وَآخِرُهُ یُورِقُ).
پاییز آغاز سرما است; سرمایى آمیخته با خشکى هوا که از گرماى تابستان و نبودن باران سرچشمه گرفته و به همین دلیل برگهاى درختان پژمرده مىشوند و مىریزند و به اصطلاح، مرگ طبیعت فرا مىرسد. همان مرگى که مولود خشکى و سردى است; ولى در آغاز بهار هوا رو به گرمى مىرود و معمولاً بارانهاى پربارى مىبارد. آن رطوبت و گرمى دست به دست هم مىدهند و سبب شکوفه کردن درختان و برگ آوردن آنها و حیات طبیعت مىشوند.
همان گونه که قرآن مجید مىفرماید: «(وَتَرَى الاَْرْضَ هَامِدَةً فَإِذَآ أَنزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَآءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ وَأَنْبَتَتْ مِنْ کُلِّ زَوْج بَهِیج); و همچنین زمین را (در فصل زمستان) خشک و مرده مىبینى و هنگامى که آب باران بر آن فرو مىفرستیم، به جنبش در مىآید و رویش مىکند و از هر نوع گیاهان بهجت انگیز مىرویاند».
بدن انسانها نیز جزئى از این طبیعت و متأثر به آثار آن است؛ سرماى خشک پاییز بدنها را ضعیف و نحیف و آماده بیمارىها مى کند، بنابراین باید خود را پوشانید و از آن دور داشت; ولى سرماى ملایم آغاز بهار بعد از فصل زمستان که آمیخته با حرارت کم و رطوبت بسیار است به انسان نشاط و نیرو مىدهد و مایه نموّ و رشد بدن مىگردد، ازاین رو باید به استقبال آن رفت.
منبع: نهجالبلاغه
انتهای خبر/
نظرات شما