گفت‌وگوی خواندنی با بازیگر جوان سریال «افرا»/ محمد صادقی: مرگ «پیمان» مخاطب را شوکه کرد

مهدی سلطانی، پژمان بازغی، روزبه حصاری، مینا وحید، فریبا متخصص، اسماعیل محرابی، پیام دهکردی، علیرضا آرا، نسرین بابایی، محمد صادقی، هامون سیدی، سارا باقری، مهرداد بخشی، آریا دلفانی، فهیمه مؤمنی، بهمن صادق حسنی و ... از بازیگران این مجموعه تلویزیونی هستند.
داستان این سریال درباره چند خانواده است که در شمال کشور و منطقه گیلان زندگی می‌کنند که مهدی سلطانی در نقش حاج محمود، پدر خانواده، نسرین بابایی، پروین همسرش و روزبه حصاری، مسعود و سارا باقری، مائده، دو فرزند آن‌ها هستند.

در این سریال، علاوه بر موضوع دفاع از محیط زیست، روابط عاشقانه‌ای هم وجود دارد که یکی از آن ها، علاقه‌مند شدن خواهر مسعود به پسری به نام پیمان است که بازیگر‌های نقش مائده (سارا باقری) و پیمان (محمد صادقی) از بازیگر‌های جدید تلویزیونی هستند.

بازیگر نقش پیمان به خاطر علاقه به بازیگری فعالیتش را سال ۹۲ در آموزشگاه بازیگری استاد سمندریان شروع کرده است و بعد تئاتر را ادامه داد.

«شاه لیر» مسعود دلخواه، «آمادئوس» جواد مولانیا، «گالیله» و ... از جمله نمایش‌هایی بود که او کار کرده است. اما با سریال نمایش خانگی «مانکن» بـه شهرت دست پیدا کرد. این بازیگر دارای مدرک تحصیلی کارشناسی مهندسی مدیریت اجرایی صنایع است.

به بهانه پخش سریال افرا گفت وگویی با محمد صادقی داشتیم که در ادامه می‌خوانید.

محمد صادقی بازیگر نقش پیمان درباره انتخاب این شخصیت گفت: در اولین جلسه‌ای که آقای بهرنگ توفیقی را دیدم، ماجرای کار را برایم تعریف کرد و از قصه سریال خوشم آمد چراکه خیلی خوب قصه می‌گوید و احتمالاً شما هم با دیدنِ کارهایشان متوجه این نکته شده اید.

وی بیان کرد: آقای توفیقی گفت من مطمئن هستم که تو از پسِ این نقش که متفاوت با کار قبلی ات است، بر می‌آیی و همین موضوع، به من انگیزه عجیبی داد، چون خودم هم با در جا زدن در شکلِ کاراکتر خاصی در سینما و تکرارش خیلی راضی نمی‌شوم و وقتی فیلمنامه را خواندم، مطمئن شدم که واقعاً چارچوب درستی دارد، چون نویسندگان بسیار درست و دقیق شخصیت‌ها را طراحی و رنگ آمیزی کرده اند که اگر همه چیز خوب باشد احتمالاً قضاوت شخصیت‌ها از سوی تماشاگر خیلی کار سختی است، چرا که مدام رنگ هایشان تغییر می‌کند و این ویژگی برایم جالب بود و با افتخار در خدمت این تیم حرفه‌ای قرار گرفتم.

صادقی درباره شروع فعالیتش توضیح داد: من کارم را از سال ۹۲ از آموزشگاه استاد سمندریان شروع کردم و البته استاد در قید حیات نبودند و همسرشان در رأس مدیریت آموزشگاه حضور داشتند و اساتید خوبی در آموزشگاه داشتیم که من در یک مسیر خود آموز قرار گرفتم و ادامه دادم و زمانی که تئاتر را شروع کردم، دوستانی داشتم که به من کمک کردند و مرا در مسیر و فضای آموزش قرار دادند و در این مسیر، سختی بسیاری داشتم، اما لذتبخش بود و چیزی که برایم جذاب است، همان سختی مسیر بود.

صادقی درباره بزرگترین چالش خود در ایفای نقش پیمان گفت: بزرگترین چالش من برای نقش، فاصله‌ای بود که بین من و پیمان از نظر سنی، میزان آگاهی و تجربه وجود داشت. نقش خیلی از من دور بود و  برای نقش پیمان باید به تفکر‌های قبل برمی گشتم و باور‌های خودم را کنار می‌گذاشتم تا بتوانم با پیمان زندگی کنم؛ به طوری که برای نزدیک شدن به کاراکتر، در روز‌هایی که آفیش نبودم کنار دوستانم که از من کوچکتر بودند در لاهیجان، لنگرود و رشت با مردم معاشرت می‌کردم تا با فضای زندگی و فرهنگ و مناسبات آنان آشنا شوم و به هر حال، نزدیک شدن به نقش و زندگی کردن با آن، تاثیر بسیار زیادی در درک کاراکتر و ایفای بهتر آن دارد.

وی ادامه داد: ایده و نظر‌هایی برای نقش پیمان داشتم، اما اغلب در لحظه شکل می‌گرفت و باید پخته می‌شد. با آقای بهرنگ توفیقی ارتباط خوبی داشتیم و با هم صحیت می‌کردیم تا کاراکتر خوب ارائه شود. کار کردن با آقای توفیقی لذت بخش بود چرا که انتظاراتی که از هم داشتیم و باور‌های ما برای ساختن یک فضا به هم نزدیک بود.

این بازیگر جوان درباره نقطه عطف قصه افرا گفت: به نظرم  بهترین پیچ داستان می‌تواند مرگ پیمان باشد؛ این اتفاق خیلی برای مخاطبان ناراحت‌کننده بود و آنها را شوکه کرد. من هم نمی‌دانم در ادامه داستان چه اتفاقی رخ می‌دهد و همراه با ببینده‌ها تماشاگر ادامه سریال هستم.

صادقی درباره واکنش‌های مخاطبان توضیح داد: واکنش‌های مخاطبان خیلی خوب است. زمانی که مخاطب شما را نصیحت و به کاراکتر، ترحم و ابراز احساسات می‌کند، یعنی ما کار خود را تا حدود زیادی درست انجام داده ایم. کار ما در چنین فضایی، درگیر کردن و جلب همراهی مخاطب با خودمان است. زمانی که مخاطب خیلی بی پروا به کاراکتری که من در سریال نمایش خانگی مانکن بازی می‌کنم ناسزا می‌گوید یا در این کار نصیحت می‌کند که این کار‌ها را نکن. این یعنی مخاطب با ما همراه شده است و صادقانه فضا را می‌سنجد و این، یعنی این که گروه توانسته است به تخیل مخاطب بال و پر بدهد.